Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Λεόντιος Κ. Λεόντιος: Το Αλβανικόν Ζήτημα (6)

στις

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Παναγιώτη Κουπιτώρη: Αλβανικαί Μελέται (3)

στις

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Καλέντζι

στις

Κούντουρα Αττικής

Το 1388 όταν η Αττική περιήλθε στον Φλωρεντινό οίκο των Ατζαγιόλι, η Ελευσίνα εξακολουθεί να είναι ακατοίκητη.
Την ίδια ακριβώς εποχή οι Αλβανοί ολοκλήρωναν τη διείσδυσή τους στην Ελλάδα, ως το 1333 που δήλωσαν υποταγή στον Βυζαντινό αυτοκράτορα. Νέες αλβανικές ομάδες εγκαταστάθηκαν γύρω στα μέσα του 14ου αι. και τις αρχές του 15ου αιώνα . Αυτοί με τους λίγους ντόπιους, λόγω των επιδρομών, αποσύρονται στα ενδότερα, στα ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ, διαλέγουν τη γη όπου ζουν για αιώνες την γεωργική και ποιμενική τους ζωή. Οι Κουντουριώτες Αρβανίτες μόνο προς το τέλος της Τουρκοκρατίας θα κινηθούν προς τη Μάνδρα, τη Μαγούλα και την Ελευσίνα, αφομοιωμένοι πια με τους άλλους κατοίκους της Αττικής.
Το 1458 η Αττική καταλαμβάνεται από τους Τούρκους οριστικά. Τον ίδιο χρόνο δίνονται τα πρώτα προνόμια στους κατοίκους της περιοχής, δημιουργείται ο καζάς ( περιφέρεια) των Αθηνών που περιλαμβάνει την περιοχή της Ελευσίνας αλλά από την Ελευσίνα ως το Μάζι και την Περαχώρα.
Με διαταγή του 1680 οι Τούρκοι ανανεώνουν τους τίτλους ιδιοκτησίας των Κουντουριωτών και έτσι αυτοί συνεχίζουν να μένουν στην περιοχή.
Η παγίωση της Τούρκικης κυριαρχίας, κυρίως όμως ο περιορισμός των πειρατών, άνοιξαν το δρόμο στους Κουντουριώτες προς τη θαλάσσια περιοχή.
Το 18ο αι. ο πληθυσμός έμεινε σταθερός, παρά την κάποια κίνηση που αναπτύσσει το λιμάνι της Ελευσίνας. Το 1798 αναφέρεται ότι ο πληθυσμός φθάνει τους 200. ( Olivier). Οι γύρω περιοχές όμως παρουσιάζουν όψη κωμοπόλεων: Το Μάζι είχε 30 σπίτια, τα Κούντουρα 300 σπίτια, τα Βίλια 150.
Το 1815 ο Pouqueville αναφέρει ότι βρήκε στην Ελευσίνα σαράντα οικογένειες, που καλλιεργούσαν την πεδιάδα και στο λιμάνι έφθαναν μικρά πλοία για να φορτώσουν ελιές, ρετσίνι, κρασί και λίγο στάρι. Ένα χάνι, ένα τελωνείο και λίγα μαγαζιά ήταν τα μόνα οικήματα. Στα Κούντουρα ζούσαν 300 οικογένειες, με 2100 κατοίκους συνολικά, από τους οποίους οι 730 αρματωμένοι.
στις

Οικισμοί της Πάρνηθας

Τα περισσότερα χωριά γύρω από την Πάρνηθα δημιουργήθηκαν μετά την εγκατάσταση Αρβανιτών στην περιοχή από τα τέλη του 14ου αιώνα, όταν η περιοχή της Αττικοβοιωτίας, βρισκόταν υπό την διοίκηση της Καταλανικής εταιρίας, μέχρι τα μισά του 15ου αιώνα, την περίοδο της κατάλυσης των Φράγκικων κρατιδίων της Ελλάδας από τους Τούρκους. Τέτοια είναι, όπως το μαρτυρούν και οι ονομασίες, τους το Κακοσάλεσι (Αυλώνα), το Καπανδρίτι,τα Κιούρκα (Αφίδνες),το Μενίδι (Αχαρνές),η Χασιά (Φυλή), τα Δερβενοχώρια, η Μαλακάσα κλπ. Επίσης οι οικισμοί που ερήμωσαν στην συνέχεια όπως το Κατσιμίδι και το παλιό Λιόπεσι στην περιοχή του Τατοΐου είχαν αρβανίτικη προέλευση. Κατά την περίοδο που κυριαρχούσαν πληθυσμιακά οι Αρβανίτες στην περιοχή ακόμα και η Πάρνηθα είχε αποκτήσει αρβανίτικη ονομασία, και λεγόταν Οζιά. Τα χωριά της Πάρνηθας που δεν είναι αποτέλεσμα εγκατάστασης αρβανιτών είναι οι νεότεροι οικισμοί της Πάρνηθας, όπως το Κρυονέρι (δημιουργήθηκε από Μικρασιάτες πρόσφυγες), οι Θρακομακεδόνες και η Βαρυμπόμπη (οι οποίοι δημιουργήθηκαν από οικοδομικούς συνεταιρισμούς στα μέσα του 20ου αιώνα).[1]
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B7%CE%B8%CE%B1

στις

Κινέτα Αττικής

Η Κινέτα είναι παραθαλάσσιος οικισμός της Δυτικής Αττικής που βρίσκεται κατά μήκος της Εθνικής οδού Αθηνών-Κορίνθου, 56 χιλιόμετρα δυτικά της Αθήνας. Είναι χτισμένη στις ακτές του Σαρωνικού, λίγο δυτικότερα της Κακίας Σκάλας (Σκυρωνίδες Πέτρες), κάτω από τα Γεράνεια Όρη. Η Κινέτα διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες παραλίες του βόρειου Σαρωνικού, κάτι που την έκανε δημοφιλή τόπο παραθερισμού των κατοίκων της Αττικής, ήδη από την δεκαετία του 1960. Μετά την δεκαετία του 1980 άρχισε να αποκτάει μόνιμους κατοίκους που αυξήθηκαν ακόμα περισσότερο τις επόμενες δεκαετίες. Η Κινέτα ανήκει στον δήμο Μεγαρέων και ο πληθυσμός της είναι 1.972 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001[1]
Η Κινέτα αναφέρεται σε βιβλίο του 1833 ως μικρό χωρίο, με Αρβανίτικο πληθυσμό.[2] Η ονομασία της θεωρείται πως προέρχεται από το Αλβανικό kënetë που σημαίνει βάλτος και οφείλεται στους μικρούς βάλτους που σχηματίζονταν στο παρελθόν στην περιοχή κοντά στην παραλία.


http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%84%CE%B1_%CE%91%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
στις

Κουβαράς

στις

Βαρνάβας(Αττική)

στις

Μπογιάτι ή Μπουγιάτι


Το όνομα Μπογιάτι ή Μπουγιάτι συναντάται συχνά ως τοπωνύμιο σε περιοχές οπού εγκαταστάθηκαν αλβανόφωνοι πληθυσμοί κατά το παρελθόν.
Με το όνομά αυτό αναφέρονταν κατά το παρελθόν οι οικισμοί:
στις

Καπανδρίτι


Το Καπανδρίτι είναι χωριό της ανατολικής Αττικής. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 340 μέτρων στις ανατολικές απολήξεις της Πάρνηθας. Αποτελεί έδρα της ομώνυμης κοινότητας. Η κοινότητα Καπανδριτίου έχει συνολική έκταση 38 Km2 και συνορεύει με τις κοινότητεςΠολυδενδρίου, Βαρνάβα, Καλάμου και με τον δήμο Μαραθώνα. Ο πληθυσμός του Καπανδριτιου είναι 2.937 κάτοικοι.
Το Καπανδρίτι, όπως δείχνει και το όνομά του, δημιουργήθηκε από Αρβανίτες εποίκους περίπου τον 14ο ή 15ο αιώνα, την περίοδο που εγκαταστάθηκαν Αρβανίτες στις περισσότερες περιοχές της Αττικής[1].
Με την εφαρμογή της πρώτης διοικητικής διαίρεσης το Καπανδρίτι εντάχθηκε στον διευρυμένο δήμο Μαραθώνα στον οποίο παρέμεινε μέχρι το 1912. Με την εφαρμογή της τότε διοικητικής διαίρεσης το Καπανδρίτι ορίστηκε έδρα της ομώνυμης κοινότητας Καπανδριτίου η οποία αρχικά συμπεριέλαβε στα όριά της, εκτός από το Καπανδρίτι, τους οικισμούς Μάζι (Πολυδένδρι), Βελλιατζίκι (Μικροχώρι) και Σπατατζίκι (Πευκόφυτο).[2] Η κοινότητα διατηρήθηκε μέχρι τα τέλη του 2010 ενώ από την 1η Ιανουαρίου 2011 αποτελεί μέρος του νέου διευρυμένου δήμου Ωρωπού.

στις

Λιόπεσι


Το όνομα Λιόπεσι, με αρβανίτικη προέλευση, αποτελεί παλαιότερη ονομασία των παρακάτω οικισμών:
αλλά και:
στις

ΤΑΝΑΓΡΑ (Τοπωνύμια)

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ

Τα τοπωνύμια των περιοχών της ΤΑΝΑΓΡΑΣ σήμερα μαρτυρούν πολλά και κυρίως την Αρβανίτικη καταγωγή των και αυτό γιατί οι ονομασίες των τοπωνυμίων, είναι αρβανίτικες και καταλήγουν στην χαρακτηριστική κατάληξη ΕΖΑ. Δεν θα θέλαμε όμως να πούμε ότι και πριν την κάθοδο των Αρβανιτών δεν υπήρχε οικισμός στον χώρο που σήμερα ευρίσκεται η ΤΑΝΑΓΡΑ. Αυτό το μαρτυρούν το κάστρο ο Μυκηναϊκός πολιτισμός της αρχαίας Τανάγρας ο οποίος βρέθηκε 200μ. μακριά από το χωριό και εκεί βρέθηκαν οι Μυκηναϊκές λάρνακες του 15ου – 13ου αιώνα π.Χ. οι οποίες σήμερα στολίζουν το μουσείο των Θηβών.
σημερινό χωριό Τανάγρα φαίνεται ότι ιδρύθηκε και κατοικήθηκε στα μεσαιωνικά χρόνια, περίπου το 1450, όπως πολλά χωριά γύρω από αυτό.
Η πρώτη ονομασία του χωριού ήταν Μπάρτσι – Τόντορ, και μάλλον ήταν το όνομα του ιδρυτή του χωριού. Με την πάροδο των χρόνων το χωριό Τανάγρα πήρε τις ονομασίες, Βράτσι, Μπράτσι και Τανάγρα. Για τις ρίζες των κατοίκων μπορούμε να πούμε ότι άλλοι κάτοικοι ήσαν μόνιμοι κάτοικοι στο χωριό από την γέννηση του και άλλοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο χωριό μετά την επανάσταση του 1821 κυρίως από τα Δερβενοχώρια.
Στην εικοσαετία 1830 – 1850 έχουμε μεταφορά πληθυσμού. Η Ελλάδα έχει πλέον ελευθερωθεί και οι σκλαβωμένοι Έλληνες προσπαθούν να εγκατασταθούν στην ελεύθερη Ελλάδα.
Τοπωνύμια : Καλό Πηγάδι, Καλιμπάκι, Δόνεζα (ήταν περιοχή στο βουνό Κηρύκειο. Από το μέρος αυτό ερχόντουσαν τα νερά χειμώνα και καλοκαίρι επειδή έβρεχε πάρα πολύ. Τα νερά της Δόνεζας περνούσαν στο ξεροπήγαδο, στην πλαγιά του απαγορευμένου και στα ακριανά σπίτια του χωριού και χυνόντουσαν στον κάμπο προς την Αγία Σωτήρα), Πορί (ήταν περιοχή που είχε πόρο), Λεκάνια (είχε λεκάνες και έπιναν τα ζώα νερό),Λακακούκια (κόκκινη πεδιάδα), Φλόκα και Φίζι (ήταν τα ονόματα μικρών οικισμών στην περιοχή μονοβίγκλα),Αντλιοστάσιο, Γκράβα. Τσιούμπα (είχε ένα μικρό λόφο), Λιούκο (ΛΙΟΥΚΓ = κουτάλι), Ριζό, Καλίζα, Πηγάδι Ανυφαντή, Αραπόρεμα (Πρόι Αράπιτ = ρέμα του αράπη), Γκριμάδα (αναφέρεται στην αρχαία Τανάγρα επειδή την βρήκαν οι αρβανίτες γκρεμισμένη), Πύργος (η περιοχή λέγετε έτσι γιατί υπήρχε αλλά υπάρχει μέχρι και σήμερα ακόμα ο Πύργος που σύμφωνα με το σύστημα φρυκτωρία, μετέφεραν τα μηνύματα που ήθελαν από τον ένα πύργο στον άλλο και έφταναν στον προορισμό τους), Αγ. Πολύκαρπος, Βρύση, Αγ. Παρασκευή, Αγ. Τριάδα, Αγ. Ιωάννης, Προφήτης Ηλίας, Μαντρί Δριχούτη, Μαντρί Μπελεγράτη, Κάστρο, Αγ. Σωτήρα, Δενδρο( είχε μια μεγάλη βελανιδιά), Μπαλή (Μπάλ=μέτωπο), Λάρι (παραπόταμος που τα νερά του έπεφταν στον Ασωπό ποταμό)Τρέπια, Βαθρακάς (είχε βάλτο με πολλά βατράχια), Κοκκινόβραχος, Κοκκινιά (είχε κόκκινα χώματα), Οξυά,Μαντρί του Μωραϊτη, Παλιοκατούντι (παλιό χωριό Καπανδρίτι), Μπρετ – Μπρετίστα (το μπρέτ είναι ο θάμνος που το ονομάζουμε φιλίκι Περιοχή στο Κηρύκειο), Μονοβίγκλα (βίγκλα είναι το παρατηρητήριο), Μπίεζα,Λιοφάτεζα (η λιοφάτα είναι δενδρο), Κάπεζα (υπήρχε ένας τσοπάνος που φύλαγε πρόβατα και φορούσε μια κάπα, άλλη μια εκδοχή είναι ότι τα δενδρα του Κηρυκείου ενωνόντουσαν με τα δένδρα της Κάπεζας που ήταν πάρα πολυ μεγάλα και δημιουργούσαν μια κάπα), Κοφίντεζα (προέρχεται από το επάγγελμα του κοφηνά ή από τα καλάμια που έφτιαχναν τα κοφήνια), Μπλιέντεζα (είναι από τη λέξη μπλιετ = μελίσσια), Μαλιβάλεζα (μάλι-βάλ = βουνό του χορού), Κεραμιδέζα (περιοχή που είχε κεραμίδια), Λέδεζα (λιέδ = τείχος) Λακαντρεϊτα (ίσια πεδιάδα), Βένιζα(περιοχή που είχε βένια = κέδρα), Σπέλα (σπηλιά), Σουριά (σουρ = άμμος ποταμίσσα), Κοκάλι (περιοχή στην αρχαία Τανάγρα που ονομάστηκε από τα πολλά πτώματα που έμειναν στο χώρο αυτό από τις μάχες που έγιναν το 457 Π.Χ και 456 Π.Χ. μεταξύ των Ταναγραίων, Σπαρτιατών Αθηναίων και Θηβαίων). Πρό’ι’-Μάτσιας (περιοχή στη Βένιζα που υπήρχαν γάτες και μάλιστα μαύρες).
Τ
_________
ο σημερινό χωριό Τανάγρα φαίνεται ότι ιδρύθηκε και κατοικήθηκε στα μεσαιωνικά χρόνια, περίπου το 1450, όπως πολλά χωριά γύρω από αυτό.
Η πρώτη ονομασία του χωριού ήταν Μπάρτσι – Τόντορ, και μάλλον ήταν το όνομα του ιδρυτή του χωριού. Με την πάροδο των χρόνων το χωριό Τανάγρα πήρε τις ονομασίες, Βράτσι, Μπράτσι και Τανάγρα. Για τις ρίζες των κατοίκων μπορούμε να πούμε ότι άλλοι κάτοικοι ήσαν μόνιμοι κάτοικοι στο χωριό από την γέννηση του και άλλοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο χωριό μετά την επανάσταση του 1821 κυρίως από τα Δερβενοχώρια.
Στην εικοσαετία 1830 – 1850 έχουμε μεταφορά πληθυσμού. Η Ελλάδα έχει πλέον ελευθερωθεί και οι σκλαβωμένοι Έλληνες προσπαθούν να εγκατασταθούν στην ελεύθερη Ελλάδα.

Η αρχική σφραγίδα του δήμου ήταν κυκλική χωρίς έμβλημα. Το εικονιζόμενο έμβλημα καθορίστηκε με το ΒΔ της 11ης Οκτωβρίου 1870 Φ.Ε.Κ. 43/σελίδα 340. Στο μέσον η σφραγίδα της Τανάγρας είχε μία γυναίκα η οποία γύρω από το κεφάλι της έδενε μια ωραία ταινία. Στην περίμετρο της σφραγίδας ήταν γραμμένες οι λέξεις ΔΗΜΟΣ ΤΑΝΑΓΡΑΣ.
Το χωριό Μπράτσι που υπαγόταν στον Δήμο Τανάγρας έγινε κοινότητα με το ΒΔ της 31/8/1912 Φ.Ε.Κ. Α262/1912. Το 1912 καταργήθηκαν οι δήμοι στην Ελλάδα και κάθε κοινότητα μπορούσε να εκλέξει τους δικούς της κοινοτικούς άρχοντες.
Έτσι λοιπόν στις εκλογές που έγιναν στη Τανάγρα τον Απρίλιο του 1914 εκλέχθηκαν μετά την διαδικασία των εκλογών τα εξής άτομα
  1. ΙΩΑΝΝΗΣ Λ. ΙΩΑΝΝΟΥ
  2. ΣΩΤΗΡΙΟΣ Π. ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ
  3. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΩΝ. ΜΗΤΣΗΣ
  4. ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
  5. ΓΕΩΡΓΙΟΣ Δ. ΓΚΙΟΚΑΣ
  6. ΣΠΥΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ
  7. ΑΝΤΩΝΙΟΣ Δ. ΦΩΤΣΗΣ
  8. ΑΝΤΩΝΙΟΣ Π. ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ
  9. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΝ. ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ
  10. ΠΕΡΙΚΛΗΣ Χ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Πρόεδροι που διατέλεσαν στη κοινότητα Τανάγρας από την ίδρυση του χωριού μέχρι σήμερα ήσαν οι εξής:
  1. ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
  2. ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
  3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
  4. ΑΘΑΝΑΣΑΚΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
  5. ΜΗΤΣΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ
  6. ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
  7. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ
  8. ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
  9. ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
  10. ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
  11. ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
  12. ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ
  13. ΜΗΤΣΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
  14. ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
  15. ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
  16. ΜΗΤΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΑΝΤΩΝΙΟΥ.
  17. ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ του ΣΩΚΡΑΤΗ
  18. ΦΩΤΣΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
  19. ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ


    Διαδικτυακές Πύλες - Δήμος Τανάγρας - Αξιοθέατα

    Στην περιοχή υπάρχει η Αρχαία Τανάγρα με ιστορία εφάμιλλης σημασίας με άλλων μεγάλων πόλεων της αρχαιότητας [Αθήνα, Θήβα κ.τ.λ.] Στην περιοχή έχουν γίνει ...
    www.tanagra.gov.gr/index.php?... - Προσωρινά αποθηκευμένη

στις

Προφήτης Ηλίας κατά… Απόλλωνα

Ρασοφόροι «βεβηλώνουν» αρχαίο ναό

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΙΩΤΙΣΣΑΣ: ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΧΤΙΖΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ

Επαναλαμβάνεται η επίμαχη σκηνή του ντοκιμαντέρ του Κώστα Γαβρά για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης που ψαλιδίστηκε με παρέμβαση της Ιεράς Συνόδου επειδή απεικόνιζε ρασοφόρους χριστιανούς να σκαρφαλώνουν στις μετόπες του Παρθενώνα και να καταστρέφουν τα φειδιακά ανάγλυφα.
Με αρχαίους κίονες διακόσμησαν την είσοδο στο μοναστήρι τους οι καλόγεροι, ενώ τώρα πλακοστρώνουν ένα κομμάτι του αρχαιολογικού χώρου Σήμερα το έγκλημα διαπράττεται στο μοναστήρι της Καλαμιώτισσας στην Ανάφη, όπου οι μοναχοί επεμβαίνουν σε αρχαίο ιερό του Απόλλωνα Αιγλήτη, προκειμένου να χτίσουν μάντρες, πλακόστρωτα και παρεκκλήσια… Τώρα οι καλόγεροι χτίζουν με ταχείς ρυθμούς ένα πλακόστρωτο, σε πλάτωμα δίπλα στο μοναστήρι, και αρχαιολογικό χώρο …ενώ ο κοινοτάρχης Ανάφης Ιάκωβος Ρούσος νίπτει τας χείρας του…
Η μονή του Προφήτη Ηλία Θήρας στην Ανάφη είναι γνωστή για τις ιδιότυπες δραστηριότητές της. Την άνοιξη του 2007 εκμίσθωσε έκταση 3.400 στρεμμάτων από το σύνολο της μοναστικής περιουσίας στην Ανάφη, η οποία περιλαμβάνει τον λόφο με ιερό του Απόλλωνα και άλλα αρχαία μνημεία, στον κ. Γρηγόριο Μαυρουδή, επικεφαλής ομίλου εταιρειών που έχουν την έδρα τους στη Λευκωσία της Κύπρου (ετήσιο μίσθωμα 20.000 ευρώ).
Σε διένεξη βρίσκεται η Αρχαιολογική Υπηρεσία με τον ηγούμενο της μονής Προφήτη Ηλία Θήρας. Διαρκή σύγκρουση προκαλούν οι προτάσεις της μονής, οι οποίες αφορούν διάφορες διαμορφώσεις και «ευπρεπισμούς» χωρίς την άδεια της Υπηρεσίας και με κινδύνους για τα μνημεία. Στην κατηγορία των μνημείων, μάλιστα, δεν ανήκει μόνον ο ναός του Απόλλωνα Αιγλήτη, αλλά και τα κτίσματα του μετοχιού, που ιδρύθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα.
«Επισκέφθηκα τον ναό του Απόλλωνα, γιατί το μοναστήρι είναι καθισμένο πάνω στον μεγάλο περίβολο του αρχαίου ιερού», μας είπε η φιλόλογος Αρετή Πότσιου που μας κατήγγειλε το γεγονός και διευκρίνισε:
«Μέσα στον περίβολό του, εκτός από την εκκλησία, υπάρχουν κτίσματα που έχουν συμπληρωθεί με παντός είδους προκτίσματα. Είχα δει εκεί πριν από χρόνια μικρό όρθιο αρχαίο κτίσμα (ναός Απόλλωνα Αιγλήτη;). Χρησίμευε τότε σαν αποθήκη για μπάζα, μέλισσες και κοτούλες τριγύριζαν στον χώρο, γενικά είχε αλλάξει χρήση.Την εκκλησία και τον αρχαιολογικό χώρο συντηρούσε στοιχειωδώς μια οικογένεια βοσκών. Τώρα το μοναστήρι φιλοξενεί δύο καλόγριες. Η πόρτα του χώρου ανοίγει 11-1 το πρωί και 6-8 το απόγευμα. Πινακίδα σήμανσης για τον αρχαιολογικό χώρο δεν υπάρχει.
Αδιάψευστος μάρτυρας, λέει η κ. Πότσιου, είναι ο μεγάλος αρχαίος περίβολος και τα κτίσματα, με τα μύρια προκτίσματα πάνω στο σώμα του αρχαίου αρχιτεκτονικού συμπλέγματος, καθώς και τα διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη του στην ευρύτερη περιοχή, λίθοι, κιονόκρανα, σπόνδυλοι κιόνων κ.ο.κ., πολλά από τα οποία έχουν μετατραπεί σε χαμηλούς περιβόλους, πεζούλια, εισόδους, κατώφλια. Σε διπλανό λοφίσκο, αρχαίοι λίθοι έχουν χρησιμοποιηθεί σε ένα πρόσφατο κτισμένο εκκλησάκι».


στις