β) ΔΙΧΟΝΕΙΑ
Αλλο Αρβανιτικο ελαττωμα ειναι οι εσωφυλετικες συγκρουσεις και η αδυναμια να βρουν τον δρομο που οδηγει στην ενοτητα.Αυτη η Φυλη,που εχει εντονη τη συνειδηση της ιδιαιτεροτητας της και που διαχωριζει τη φαρα της απο καθε αλλη,ειναι μια φυλη,που οι εσωφυλετικες της συγκρουσεις δεν εχουν το προηγουμενο στην παγκοσμια ιστορια.Η μαλλον...εχουν μια και μοναδικη περιπτωση συγκρισης.Ειναι εκεινη των αρχαιοελληνικων πολιτειων,των πολεων -κρατων.Και τοτε ολες οι Ελληνικες πολεις,ολοι οι Ελληνες ειχαν ακραδαντη την πεποιθηση της κοινης καταγωγης τους,μα αυτο δεν τους εμποδιζε να συγκρουονται αδιακοπα μεταξυ τους.Κι αυτο το φαινομενο βεβαια εχει τη βαση του στα χαρακτηριστικα γνωρισματα των αρχαιοελληνων και Αρβανιτων.Στον εγωισμο,την ανυποταγη,την υπερηφανεια,το «Αιεν Αριστευειν»,την διαρκη αμιλα κλπ.Δηλαδη εχουμε ενα ελαττωμα,προερχομενο εκ προτερηματων.Και ισως παλι θα επρεπε να υπενθυμισουμε εδω πως η διαδικασια αυτη ερμηνευεται με την λησμοσυνη της απολυτης συνειδησης και της ουσιας των προτερηματων.
Οι Ελληνες των μετα την καθοδο των Δωριαιων χρονων,ησαν το ιδιο εγωιστες,υπερηφανοι,ανυποταχτοι,φιλοτιμοι κλπ.,με αυτους,που εξοντωθηκαν στους μακροχρονους πελοποννησιακους πολεμους.Μα τοτε οι Ελληνες δημιουργησαν τις Αμφικτυονιες και τους Ολυμπιακους Αγωνες για να λυνουν τα προβληματα του υπερθυμικου τους ταπεραμεντου και δεν επιζητησαν την Ειρηνη,με την αλλαγη του συνειδητα αρεστου ταπεραμεντου τους.Ποση συνδεση με τις προγονικες αντιληψεις ειχαν οι φιλοσοφουντες Ελληνες των Πελοποννησιακων πολεμων;Δηλαδη με απλα λογια,οι προκλασσικοι Ελληνες δεν αποπειραθηκαν να μουνουχιστουν,να ξεριζωσουν τον εγωισμο,την υπερηφανεια,την φιλοτιμια κλπ. για να πετυχουν την Ειρηνη και την ενοτητα μεταξυ τους.Και το δημιουργικο και ομορφο μυαλο τους δημιουργησε την Αμφικτυονια,δηλ,ενα πανελληνιο συνεδριο,οπου λυνονταν οι διαφορες με βαση της πανελληνια παραδεδεγμενες αντιληψεις και τους Ολυμπιακους αγωνες,οπου σιγουσαν τα πολεμικα τυμπανα,εμπαιναν στο θυκαρι τα σπαθια και συνεχιζοταν η αμιλα και η «Ερις» στον Στιβο.Δηλ. οι Ολυμπιακοι Αγωνες ησαν η αντιπαραθεση με αλλα μεσα και η διοχετευση του υπερθυμικου σ'αυτον τον ομορφο και δημιουργικο διαυλο.
Οι Αρβανιτες λοιπον ομοια καθως και οι αρχαιοι Ελληνες,ενω απο τη μια ειχαν βαθυτατη συνειδηση της κοινης τους καταγωγης και του κοινου αιματος,εν τουτοις,σπανια ευρισκαν τον δρομο της ενοτητας και οι μεταξυ τους συγκρουσεις ηταν καθημερινο φαινομενο.Καθε πολιτεια η μαλλον καθε χωριο,ηταν και ξεχωριστο κρατος για να μην αναφερω καθε φαρα.Οι Μποτσαραιοι,προτιμουσαν λεει ο Ληκ να γινουν Μουσουλμανοι,παρα να διαφεντευουν το Σουλι οι Τζαβελαιοι.Οι Χειμαριωτες τα βαζουν με τους Γαρδικιωτες,οι Τσαμηδες με τους Λιαπηδες κλπ.Και καθως προειπα αυτο συνεχιζοταν μεχρι τα πολυ προσφατα χρονια στ' Αρβανιτοχωρια,οπου οι εμφυλιοι πολεμοι τελειωναν με την επεμβαση της κρατικης εξουσιας.
Οι Αρβανιτες πρωτοενωθηκαν-οχι απολυτα-με τον μεγαλο Σκεντερμπεη (Δημιουργωντας τον «Συνδεσμο του Αλβανικου Λαου»).Ο Αληπασας δεν καταφερε να ενωσει τους Αρβανιτες και οχι μονον αυτο.Τη μεγαλυτερη αντιδραση τη συναντησε ακριβως απο Αρβανιτες στην προσπαθεια του να δημιουργησει ανεξαρτητο Ελληνικο Κρατος με δημοκρατια και Συνταγμα.
Οι Σουλιωτες,οι Γαρδικιωτες,οι Λαλιωτες και οι Μπαρδουνιωτες του χαλουσαν τα σχεδια,γιατι ολοι αυτοι οι Αρβανιτες πιστευαν εκεινο που ειχαν πει και οι Σπαρτιατες στον Μ.Αλεξανδρο,οτι δηλ. αυτοι ησαν γεννημενοι να ηγεμονευουν και οχι να ακολουθουν τους αλλους (βλπ. «Η Δεσπω αφεντες Λιαπηδες,δεν εκανε δεν κανει»).Υπαρχει μια παροιμια που λεει «καλλιτερα να ειμαι το κεφαλι μιας ρεγγας,παρα η ουρα μιας Φαλαινας».Υπηρχε και μια αλλη που κυκλοφορουσε παραλλαγμενη σ'ολα τ'αρβανιτοκρατουμενα μερη..«12 Σουλιμαιοι,13 Καπεταναιοι».Ολοι θελουν να ειναι στο κεφαλι,στην αρχηγια.Αυτο το φιλοτιμο προτερημα,καταντα,φρικτο ελαττωμα αν,καθως ειπαμε,δεν εχουμε πληρη συνειδηση της σημασιας και της ομορφιας του και αν το αφησουμε να εκτροχιαστει σε αλαζονεια κουφια και εγωισμο χωρις αντικρυσμα η αν δεν το ιεραρχησουμε σωστα.