Η Αρβανίτικη διασώζει την προφορά δύο γραμμάτων πού εξέλιπαν στην Ελληνική γραμματολογία χιλιάδες χρόνια πριν,καί εννοούμε το Δίγαμα (F) καί το άφωνο αρχικό (Χ),πού στούς Αλεξανδρινούς χρόνους το βλέπουμε σαν την μέχρι σήμερα γνωστή μας δασεία, (Χέλκ αντί Έλκω καί Βεσς αντί Fέσσω (1) ντύνομαι,βάζω το ρούχο μου).
Μα το δίγαμα (F) το χρησιμοποιεί ο Όμηρος,μπορεί να πεί κανείς περιορισμένα καί στη συνέχεια βλέπουμε τούς Ίωνες καί Αθηναίους να το εγκαταλείπουν.Η Αρβανίτικη εξακολουθεί να διατηρεί καί τα δύο αυτά γράμματα στον προφορικό της λόγο,τρείς χιλιάδες περίπου χρόνια,αφ'ότου οί Έλληνες τα εγκατέλειψαν(2).
Λοιπόν; Αν οί Αρβανίτες φάνηκαν τον δεύτερο η δέκατο μ.Χ. αιώνα πού υποθέτουν οι Φαλμεράϋερ καί ο Νικοκλής,πως εξηγείται η διατήρηση στη γλώσσα τους,στοιχείων πού είχαν εξαληφθεί στην Ελληνική γλώσσα αιώνες πριν;
Αλλά ο μεν Νικοκλής έψαχνε να βρεί την καθαρότητα της Ελληνικής φυλής εκεί πού δεν υπήρχε καί ο Φαλμεράϋερ πάσχιζε να στηρίξει τη γνώμη του «περι εξαφανίσεως της Ελληνικής φυλής»,χωρίς καί οί δύο να έχουν στα χέρια τους το βασικότερο όπλο: Την γνώση της Αρβανίτικης γλώσσας.Καί είναι γεγονός πως δεν μπορείς να κρίνεις καί να συγκρίνεις δύο πράγματα αν αγνοείς το ένα από τα δύο.Δεν ήταν δυνατό να εκφέρουν γνώμη γιά τη σχέση,της Ελληνικής με την Αλβανική,αγνοώντας την Αλβανική.Παρ'όλα αυτά εξέφρασαν μιάν αυθαίρετη εντελώς καί αστήριχτη γνώμη,από διαφορετική σκοπιά ο καθ'ένας καί μάλιστα ο Φαλμεράϋερ με τρείς αλλεπάλληλες πραγματείες γιά να αποδείξει πως Έλληνες καί Άλβανοι δεν έχουν καμμιά απολύτως σχέση καί γίνεται φανερό (μετά την αντιπαράθεση των Αλβανικών καί Ομηρικών λέξεων) το πάθημά τους πού έχει σαν γενεσιουργό αιτία,όχι τόσο την άγνοια ενός βασικού λογικού κανόνα,όσο την εμπαθή αντιμετώπιση ενός ιστορικού προβλήματος.
Το σοβαρότερο ζήτημα είναι η ελλειπής αντιμετώπιση της γνώμης τού Φαλμεράϋερ από τούς Έλληνες ιστορικούς καί ερευνητές τού περασμένου αιώνα,σχετικά με τη σχέση Ελλήνων καί Αρβανιτών καί η έμμεση ουσιαστικά παραδοχή της,πράγμα πού δημιούργησε ένα σωρό προβλήματα καί καταστάσεις κάθε άλλο παρά σοβαρές.
Έτσι αφέθηκε να δημιουργηθεί η καί δημιουργήθηκε καί υποδαυλίστηκε,ένα κλίμα αντιπάθειας καί μίσους παράλογου κατά των Αρβανιτών καί μιά προσπάθεια κωμικής παραποίησης της Ιστορίας.Δηλαδή οί Έλληνες ιστορικοί,θεώρησαν καί ονομάτιζαν «Έλληνες» όλους τούς Χριστιανούς Αρβανίτες,αποκρύβοντας εντελώς την Αρβανίτικη καταγωγή τους ενώ ταυτόχρονα ζωγράφισαν με τα μελανώτερα χρώματα τούς Μουσουλμάνους Αρβανίτες καί μάλιστα γιά να βαθύνουν πιό πολύ το χάσμα μεταξύ Χριστιανών καί Μουσουλμάνων Αρβανιτών,ανακάλυψαν την ύπουλη ορολογία «Τουρκαλβανός»,πού σού δίνει την εντύπωση πως πρόκειται γιά μιά φυλή επιμιξίας Αλβανών καί Τούρκων.Μα οί Αρβανίτες είτε Χριστιανοί είτε Μουσουλμάνοι ,μισούσαν το ίδιο τούς Τούρκους καί είναι από τούς λίγους Λαούς πού αποφεύγουν τις επιμιξίες με αλλογενείς,διατηρώντας την καθαρότητα καί τη σφριγηλότητα της Φάρας.
1) Βλέπε όμως καί τη λέξη Βεσ-τιάριο-το μέρος πού κρεμάμε τα ρούχα,αλλά καί Εσθής-Εσθήτας,αντί τού Ομηρικού Fέσθης-Fέσθητος.
2) Γύρω στον 7ο π.Χ. αιώνα,με πρώτους τούς Ίωνες.
Μα το δίγαμα (F) το χρησιμοποιεί ο Όμηρος,μπορεί να πεί κανείς περιορισμένα καί στη συνέχεια βλέπουμε τούς Ίωνες καί Αθηναίους να το εγκαταλείπουν.Η Αρβανίτικη εξακολουθεί να διατηρεί καί τα δύο αυτά γράμματα στον προφορικό της λόγο,τρείς χιλιάδες περίπου χρόνια,αφ'ότου οί Έλληνες τα εγκατέλειψαν(2).
Λοιπόν; Αν οί Αρβανίτες φάνηκαν τον δεύτερο η δέκατο μ.Χ. αιώνα πού υποθέτουν οι Φαλμεράϋερ καί ο Νικοκλής,πως εξηγείται η διατήρηση στη γλώσσα τους,στοιχείων πού είχαν εξαληφθεί στην Ελληνική γλώσσα αιώνες πριν;
Αλλά ο μεν Νικοκλής έψαχνε να βρεί την καθαρότητα της Ελληνικής φυλής εκεί πού δεν υπήρχε καί ο Φαλμεράϋερ πάσχιζε να στηρίξει τη γνώμη του «περι εξαφανίσεως της Ελληνικής φυλής»,χωρίς καί οί δύο να έχουν στα χέρια τους το βασικότερο όπλο: Την γνώση της Αρβανίτικης γλώσσας.Καί είναι γεγονός πως δεν μπορείς να κρίνεις καί να συγκρίνεις δύο πράγματα αν αγνοείς το ένα από τα δύο.Δεν ήταν δυνατό να εκφέρουν γνώμη γιά τη σχέση,της Ελληνικής με την Αλβανική,αγνοώντας την Αλβανική.Παρ'όλα αυτά εξέφρασαν μιάν αυθαίρετη εντελώς καί αστήριχτη γνώμη,από διαφορετική σκοπιά ο καθ'ένας καί μάλιστα ο Φαλμεράϋερ με τρείς αλλεπάλληλες πραγματείες γιά να αποδείξει πως Έλληνες καί Άλβανοι δεν έχουν καμμιά απολύτως σχέση καί γίνεται φανερό (μετά την αντιπαράθεση των Αλβανικών καί Ομηρικών λέξεων) το πάθημά τους πού έχει σαν γενεσιουργό αιτία,όχι τόσο την άγνοια ενός βασικού λογικού κανόνα,όσο την εμπαθή αντιμετώπιση ενός ιστορικού προβλήματος.
Το σοβαρότερο ζήτημα είναι η ελλειπής αντιμετώπιση της γνώμης τού Φαλμεράϋερ από τούς Έλληνες ιστορικούς καί ερευνητές τού περασμένου αιώνα,σχετικά με τη σχέση Ελλήνων καί Αρβανιτών καί η έμμεση ουσιαστικά παραδοχή της,πράγμα πού δημιούργησε ένα σωρό προβλήματα καί καταστάσεις κάθε άλλο παρά σοβαρές.
Έτσι αφέθηκε να δημιουργηθεί η καί δημιουργήθηκε καί υποδαυλίστηκε,ένα κλίμα αντιπάθειας καί μίσους παράλογου κατά των Αρβανιτών καί μιά προσπάθεια κωμικής παραποίησης της Ιστορίας.Δηλαδή οί Έλληνες ιστορικοί,θεώρησαν καί ονομάτιζαν «Έλληνες» όλους τούς Χριστιανούς Αρβανίτες,αποκρύβοντας εντελώς την Αρβανίτικη καταγωγή τους ενώ ταυτόχρονα ζωγράφισαν με τα μελανώτερα χρώματα τούς Μουσουλμάνους Αρβανίτες καί μάλιστα γιά να βαθύνουν πιό πολύ το χάσμα μεταξύ Χριστιανών καί Μουσουλμάνων Αρβανιτών,ανακάλυψαν την ύπουλη ορολογία «Τουρκαλβανός»,πού σού δίνει την εντύπωση πως πρόκειται γιά μιά φυλή επιμιξίας Αλβανών καί Τούρκων.Μα οί Αρβανίτες είτε Χριστιανοί είτε Μουσουλμάνοι ,μισούσαν το ίδιο τούς Τούρκους καί είναι από τούς λίγους Λαούς πού αποφεύγουν τις επιμιξίες με αλλογενείς,διατηρώντας την καθαρότητα καί τη σφριγηλότητα της Φάρας.
1) Βλέπε όμως καί τη λέξη Βεσ-τιάριο-το μέρος πού κρεμάμε τα ρούχα,αλλά καί Εσθής-Εσθήτας,αντί τού Ομηρικού Fέσθης-Fέσθητος.
2) Γύρω στον 7ο π.Χ. αιώνα,με πρώτους τούς Ίωνες.
Λεξικό Κ.Χριστοφορίδη
στο ίδιο σελ.475
στο ίδιο
στο ίδιο
Σκιερός-Ιερός-Χιερός:
1856
