Στα τέλη του 18ου αι. η Ρωσία, στην προσπάθειά της να υλοποιήσει τα σχέδια εξόδου της στην Μεσόγειο, δημιούργησε την Πανσλαβική Ιδέα, όργανα της οποίας έγιναν αμέσως, η
Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Σερβία. Από την εποχή του Βυζαντίου οι κάτοικοι της κάτω κοιλάδας του Νέστου και του Αξιού καθώς επίσης και των ορεινών όγκων της Μακεδονίας,
της Ηπείρου, της Θεσσαλίας μιλούσαν για διάφορους λόγους μαζί με την Ελληνική μητρική τους γλώσσα και Σλάβικα και Βλάχικα. Αυτούς ακριβώς τους Έλληνες επέλεξαν οι Σλάβοι για να εξυπηρετήσουν τα πολιτικά σχέδιά τους. Η αρχή έγινε με την δημιουργία της Βουλγαρικής
Εξαρχίας (17/2/1870) που είχε σαν αποτέλεσμα την αυτοκέφαλη ορθόδοη εκκλησία της Βουλγαρίας και την ίδρυση Βουλγαρικών σχολείων στην Μακεδονία. (Η Βουλγαρική εκκλησιαστική ανεξαρτητοποίηση αφορίστηκε από το Ο.Π. στις 10/4/1871). Πολύ σύντομα αυτά τα σχολεία έγιναν κέντρα ανθελληνισμού και προσηλυτισμού των σλαβοφώνων Μακεδόνων. Επιστέγασμα αυτών των προσπαθειών υπήρξε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου
19/2/1878, βάσει της οποίας η Βουλγαρία γινόταν κάτοχος του μεγαλυτέρου μέρους της Μακεδονίας και της Θράκης, από την Καβάλα μέχρι την Κορυτσά και από την Καστοριά έως τα Σκόπια και το Βράνιε.
Και ενώ η Αθήνα δεν προέβαινε σε καμία επίσημη διαμαρτυρία, οι υπόδουλοι Έλληνες της Μακεδονίας και της Θράκης αντέδρασαν δυναμικά εναντίον αυτής της τερατώδους συνθήκης, δείχνοντας σε όλο τον κόσμο ότι το Ελληνικό νεύρο δεν είχε χαθεί.
Στο Λιτόχωρο, την ίδια μέρα της υπογραφής της συνθήκης, ξέσπασε επανάσταση που πολύ σύντομα επεκτάθηκε στην Νότια Μακεδονία και στην Βόρεια Θεσσαλία, για να ακολουθήσουν η επαρχια της Ελιμείας και η αρχαία Ορέστεια, μεταξύ Καστοριάς και Πρέσπας.
Στην περιοχή των Σκοπίων-Περλεπέ-Μοναστηρίου δέκα τέσσερις χιλιάδες Έλληνες σλαβόφωνοι, διακηρύσσοντας την Ελληνικότητά τους, υπέγραψαν έντονη διαμαρτυρία -
αντίθεση και την έστειλαν στις μεγάλες δυνάμεις, κοινοποιώντας την συγχρόνως στην
Κυβέρνηση των Αθηνών. Κάτω απ' αυτές τις πιέσεις και την σύγκρουση συμφερόντων
Αγγλίας - Αυστρίας - Γερμανίας σε σχέση με αυτά της Ρωσίας, στις 18/7/1878 ανατρέπεται
στο Βερολίνο η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, περιορίζεται η Βουλγαρία στα φυσιολογικά της όρια και η Θεσσαλία ενώνεται με την Ελλάδα. Τότε ο Πανσαλαβισμός ρίχνει στο παιχνίδι
την Ρουμανία, η οποία, με τον πρεσβευτή της στην Μ.Βρετανία, Γκίκα, επιδίδει διαμαρτυρία
στον Λόρδο Γράνβιλ, ισχυριζόμενη ότι γίνεται αδικία σε βάρος των Θεσσαλών που ήταν.....
Ρουμανικής καταγωγής. Οι δολοφονίες, οι διώξεις και οι απάνθρωπες καταπιέσεις των Βουλγάρων αλλά πάνω απ' όλα η εθνική βούληση των Μακεδόνων οδήγησαν τους Πανέλληνες στον ένδοξο Μακεδονικό Αγώνα, που ξέσπασε μετά την Βουλγαρική Επανάσταση του Ήλιντεν στις 20/7/1903 και που κυριολεκτικά απέσπασε την Μακεδονία από τα νύχια των Σλάβων. Σ' αυτόν τον αγώνα διακρίθηκαν για την ανδρεία τους κυρίως οι Σλαβόφωνοι ΈΛληνες και οι Θεσσαλοί Βλάχοι που παραπειστικά τους ονόμαζαν ρουμανόβλαχους.
Με την λήξη των Βαλκανικών πολέμων η Βουλγαρία εγκαταλείπει τις βλέψεις της πάνω στην Μακεδονία και δηλώνει απερίφραστα ότι δεν έχει καμία εδαφική ή εθνολογική απαίτηση από την Ελλάδα. Τότε παραλαμβάμει την σκυτάλη των απαιτήσεων η Γιουγκοσλαβία, η οποία εποφθαλμιούσε τις περιοχές Καστοριάς, Κορυτσάς, Μοναστηρίου και Βόρειας Μακεδονίας. Έτσι ανέλπιστα η Γιουγκοσλαβία βρέθηκε να έχει υπό την κατοχή της την Γευγελή, το Μοναστήρι, το Μπρίχοβο, τον Περλεπέ και αργότερα την Στρώμνιτσα.
Είναι αλήθεια ότι οι Σέρβοι με τον σύλλογο "Άγιος Σάββας" από το 1887 έκαναν έντονο προσηλυτισμό ανάμεσα στους Σλαβόφωνους Έλληνες της Μακεδονίας χωρίς ενθαρρυντικά αποτελέσματα, τέτοια που να δικαιολογούν την εκποίηση από μέρους της Αθήνας των παρακάτω Ελληνικοτάτων περιοχών. Ο φόβος κάποιας μελλοντικής Βουλγαρικής απειλής οδήγησε τον Ελ. Βενιζέλο στην εξασφάλιση συμμαχίας με την Γιουγκοσλαβία, παραχωρώντας ουσιαστικά την Βόρεια Μακεδονία. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών και σύμφωνα με στατιστική του 1923 έρχονται στην Ελλάδα πέντε χιλιάδες Έλληνες της Βόρειας Μακεδονίας. Εν τούτοις στα 1913 στο βιλαέτι του Βαρδάρη υπήρχαν εβδομήντα Ελληνικά σχολεία. Στο Μοναστήρι φοιτούσαν 1695 Έλληνες μαθητές και στο Κρούσοβο 557.
Μέσα στην Στρώμνιτσα υπήρχαν ένα γυμνάσιο, ένα παρθεναγωγείο, δύο ιδιωτικά σχολεία, δύο νηπιαγωγεία με 1200 Ελληνες μαθητές, ενώ σε 19 σχολεία της γύρω υπαίθρου μάθαιναν Ελληνικά γράμματα 1300 Ελληνόπουλα. Η απογραφή του 1913 έδειξε ότι σ' έναν πληθυσμό 800.000 της Βόρειας Μακεδονίας οι 300.000 ήταν Έλληνες, οι υπόλοιπες 500.000 ήταν Αλβανοί, Σέρβοι, Βούλγαροι, Τούρκοι, Τσιγγάνοι και εβραίοι. Τα Ελληνικά σχολεία έκλεισαν, η Ελληνική γλώσσα καταργήθηκε.
Τον Οκτώβρη του 1918 ιδρύεται στην Μόσχα η Ομοσπονδία Σοβιετικών Δημοκρατιών της Βαλκανικής, που στις 15/1/1920 μετονομάζεται σε Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία
(ΒΚΟ).
Τον 7/1921 στο Γ' συνέδριο της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς μπαίνει από τον Κολλάρωφ
ζήτημα "αυτονομίας της Μακεδονίας", στην οποία περιλαμβάνονται η Μακεδονία του Βαρδάρη, του Πιρίν και του Αιγαίου (Σκόπια, Βουλγαρία, Ελλάδα). Ο Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. Κώστας
Γεωργιάδης διαφωνεί και καθαιρείται. Τον 7/1922 ξαναμπαίνει το ίδιο ζήτημα και με τον ίδιο εισηγητή, χωρίς αποτέλεσμα. Στις 13/10/1923 στο Δ' συνέδριο του Κ.Κ.Γιουγκοσλαβίας
διακηρύσσεται για πρώτη φορά η ανάγκη "λευτεριάς της Μακεδονικής εθνότητας". Στο έβδομο συνέδριο της ΒΚΟ, που έγινε τον 9/1924 στην Μόσχα, χαράζεται γραμμή για "ανεξάρτητο κράτος Μακεδονίας" που επικυρώνει το Κ.Κ.Ε. στο Γ' συνέδριό του τον 12/1924!!!!!!!!!!!!!!!!! Οι διαφωνούντες Κορδάτος και Αποστολίδης καθαιρούνται από την Κ.ΕΠ., ενώ διακηρύσσεται "το δικαίωμα των προλετάριων της Μακεδονίας - Θράκης να αποκτήσουν πλήρη κοινωνική και εθνική ανεξαρτησία".
Στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής οι βουλγαρικές οργανώσεις ΟΧΡΑΝΑ και ΣΝΟΦ προσπάθησαν κατά τρόπο εγκληματικό να εκσλαβίσουν την Μακεδονία. Προσέκρουσαν όμως στο εθνικό φρόνημα των Μακεδόνων με συνέπεια την ματαίωση των ανθελληνικών σχεδίων τους. Στις 11/11 και 20/12/1948 συγκροτούνται στην Δίρβη της Γιουγκοσλαβίας
και στην Φούστανη της Αλμωπίας η πρώτη και η δεύτερη αντιστασιακή "Σλαβομακεδονική
ταξιαρχία του ΕΛΑΣ", που σε ειδικό ψήφισμα διακηρύσσουν ότι " ο λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου δεν μπορεί να βρει δικαίωση των διεκδικήσεών του παρά μόνο μέσα στα πλαίσια
της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας". Οι εν γένει κινήσεις της δεύτερης Μακεδονικής Ταξιαρχίας και η επιμονή των ηγετών της να τους δοθεί το δικαίωμα κατάληψης της Θεσσαλονίκης, μετά την αποχώρηση των Γερμανών, εξόργισε τον Λοχαγό του ΕΛΑΣ Παύλο Τσάμη, ο οποίος με τμήμα της 9ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ επιτέθηκε εναντίον των "Μακεδόνων", τους κύκλωσε στην Αγία Παρασκευή Φλώρινας και τους διέλυσε. 850 πάνοπλοι "σλαβομακεδόνες" υποχρεώθηκαν μαζί με τις οικογένειές τους (3500 συνολικά) να περάσουν τα σύνορα και να εγκατασταθούν στο Μοναστήρι, δημιουργώντας εκεί την "Πρώτη Ταξιαρχία Κρούσης της Μακεδονίας του Αιγαίου".
Στις 2/8/1944 στο μοναστήρι PROHOR PTSNIJSKI γίνεται η ανακήρυξη της "Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας". Κάτω από ένα σιδερένιο καθεστώς, ένα ανθρωπομάζεμα από 200.000 Τούρκους, 300.000 Έλληνες, 300.000 Σέρβους, 130.000 Βούλγαρους, 30.000 Αλβανούς, 5.000 Εβραίους και 10.000 Τσιγγάνους υποχρεώνεται να πάρει την ταυτότητα του Σλαβομακεδόνα.
Η ίδρυση του κράτους των Σκοπίων λίγο θα ενδιέφερε τους Έλληνες, αν αυτό έβαζε σαν στόχο την πρόοδο και τον πολιτισμό του λαού που το κατοικεί. Το κράτος όμως αυτό έβαλε από την αρχή της παρουσίας του δύο αμετακίνητους στόχους:
Α. Να βεβαιώσει την Διεθνή Κοινότητα ότι οι κάτοικοί του είναι ένας ιδιαίτερος λαός, ο οποίος κατοικεί στην Μακεδονία εδώ και 4000 χρόνια και ότι είναι αδιαμφισβήτητος συνεχιστής της εθνότητας των Μακεδόνων.
Β. Να πείσει την παγκόσμια κοινή γνώμη ότι οι κάτοικοί του ως Μακεδόνες, μπορεί να διεκδικούν την εθνική τους κληρονομιά, που ονομάζεται Μακεδονία, είτε αυτή είναι το Βουλγαρικό Πιρίν ή η Ελληνική του Αιγαίου.
Η βασική εξαγγελία της κυβέρνησης που εγκαταστάθηκε στα Σκόπια στις 30/4/1945 είναι:
"Ένα Μακεδονικό κράτος με ενωμένες τις τρεις Μακεδονίες, κάτω από την σημαία της Γιουγκοσλαβίας". Τον 3/1948 η Βουλγαρική κυβέρνηση καταγγέλει την "Δημοκρατία της Μακεδονίας" σαν τυχοδιωκτική και προβοκατόρικη, κρατώντας για τον εαυτό της την "Μακεδονία του Πιρίν". Κατά την διάρκεια του εμφυλίου και μετά το κλείσιμο των Γιουγκοσλαβικών συνόρων για τον "Δημοκρατικό στρατό", επετράπη η εγκατάσταση στην περιοχή των Σκοπίων μόνο σε όσους μαχητές δήλωναν "Μακεδόνες". 30.000 τέτοιοι "Μακεδόνες" εγκαταστάθηκαν στην "Μακεδονία του Βαρδάρη", οργανωμένοι στον Σύλλογο
φυγάδων του Αιγαίου". Τον 5/1950 οργανώνεται στο εξωτερικό ειδική εκστρατεία, προκειμένου η Ελλάδα να αναγνωρίσει τους σλαβόφωνους της Μακεδονίας ως "σλαβομακεδόνες". Τον 3/1952 σε γενική τους συνέλευση οι "φυγάδες του Αιγαίου" αποφασίζουν την "εθνική διαφώτιση" των αποδήμων Μακεδόνων. Κυκλοφορούν ημερολόγια με φωτογραφίες μακεδονικών πόλεων που δήθεν βρίσκονται σκλαβωμένες, διάφορα λεξικά της σλαβομακεδονικής γλώσσας, ανοίγει εθνολογικό μουσείο στα Σκόπια και την Οχρίδα και καταβάλλεται μία υπεράνθρωπη προσπάθεια, προκειμένου να πεισθεί ο πολιτισμένος κόσμος πως η Θεσσαλονίκη είναι υπόδουλη στους ΄Ελληνες. Αποτέλεσμα όλης αυτής της προπαγάνδας υπήρξε η καταγραφή στο λεξικό της ΟΥΝΕΣΚΟ της λεγόμενης "Μακεδονικής Γλώσσας" καθώς και η αναγνώρισή της σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Στην Κων/πολη, στο Σίδνεϋ, στην Μελβούρνη, στο Σικάγο, στο Ντητρόιτ, στο Τορόντο, στο Μόντρεαλ, στο Λονδίνο, στην Μαδρίτη και σε 16 άλλα πανεπιστήμια διδάσκεται η "Μακεδονική γλώσσα".
Στην προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεών μας με την Τουρκία δημιουργήθηκε το "πνεύμα του Νταβός" που για μας τους Έλληνες αποτελεί την απαρχή μιας καινούργιας και ευρύτερης φάσης του Μακεδονικού ζητήματος, γιατί λύνει τα χέρια της Τουρκίας, η οποία χωρίς κινδύνους επιπλοκών μπορεί να λέει ότι θέλει. Το 1988 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Τουργκούτ Οζάλ με τίτλο "η Τουρκία στην Ευρώπη" όπου στην σελ. 35 γράφει:" Οι Μακεδόνες συγκροτούσαν ένα ημιβάρβαρο κράτος, όπου η Ελληνική γλώσσα και κουλτούρα δεν αποτελούσαν παρά μόνο κτήμα της ελίτ".
Την άνοιξη του 1988 οι Τούρκοι οργάνωσαν στην Κων/πολη διεθνές συνέδριο με θέμα "το μακεδονικό ζήτημα" . Στην συνάντηση δεν κλήθηκαν Έλληνες ιστορικοί ενώ έλαβαν μέρος οι μαχητικές οργανώσεις των "σλαβομακεδόνων" Αυστραλίας και Αμερικής.
Όλη αυτή η δραστηριότητα σύμπλευσης Τουρκίας και Σκοπίων δεν είναι συμπτωματική.
Η ρωσία πλέον αδιαφορεί. Οι ΗΠΑ όμως;