Το κτήμα της ευρύτερης περιφέρειας της Αυλίδας είχε χαρακτηριστεί ως κτήμα των εφτά τσιφλικιών ή Βαθύ Αλιακάς. Πριν το 1829 το κτήμα των εφτά τσιφλικών άνηκε στους αδελφούς Ισμαήλ Μπέη Εφέντη και Χασάν Βασιλικού Ντασουτζήμπαση, γιοι του Αχμέτ Πασά. Μετά την Ελληνική επανάσταση, το κτήμα περιήλθε στο Ελληνικό κράτος. Οι παραπάνω Τούρκοι είχαν ήδη πουλήσει το κτήμα. Ακολούθησε αντιδικία μεταξύ των Τούρκων πρώην ιδιοκτητών και των νέων αγοραστών με παρεμβάσεις του κράτους. Τελικά, κατά το διάστημα 1836-1842 το ζήτημα παρέμεινε ανοικτό. Στο μεταξύ το Ελληνικό Κράτος αποφάσισε να πουλήσει τα κτήματα στους κατοίκους της περιοχής.
Η Αυλίδα και η ευρύτερη περιοχή της υπήρχαν στο παρελθόν αλβανόφωνες περιοχές. Το 1325 οι Αρβανίτες ήρθαν από τη Βόρειο Ηπειρο και εγκαταστάθηκαν αρχικά στη Θεσσαλία και κατόπιν κατέβηκαν νοτιότερα και δημιούργησαν δικούς τους οικισμούς στη Βοιωτία, Αττική, Πελοπόννησο και στην Αθήνα. Στην περιοχή της Αυλίδας, οι Αρβανίτες συγχωνεύτηκαν με τους ντόπιους. Η αρβανίτικη γλώσσα ήταν η εμπειρική και η γλώσσα συνεννόησης, ενώ η ελληνική παρέμεινε η επίσημη γλώσσα. Πολλοί ηλικιωμένοι Αυλιδιώτες μιλούν αρβανίτικα.
