Σούλι

«Αλλά και ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος (1792 - 1869) στην ωδή του "Eις Σούλι" συνδέει το Σούλι με τη χώρα των Σελλών^[1]. Άλλοι σχετίζουν το Σούλι με τους Συλίονες που αναφέρει ο Στέφανος ο Βυζάντιος, ενώ άλλοι με την πόλη "Σόλιον", που αναφέρει ο Θουκυδίδης, (Β-30).
Ο Π. Φουρίκης .^[2] θεωρεί την ονομασία αλβανική εκ του "σούλα" που σημαίνει άκρη σκοπιάς, βίγλα, όνομα που έδωσαν στη περιοχή αυτή οι πρώτοι αλβανόφωνοι οικιστές της. Την άποψη αυτή φέρεται να υιοθετεί και ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτη, όπου θεωρεί ότι το όνομα Σούλι προέρχεται από την αλβανική λέξη για την κορυφή του βουνού.^[3]
Περί το 1600 μ.Χ., οι Σουλιώτες φέρονται να μετανάστευσαν από τις πεδιάδες της Θεσπρωτίας στα βουνά της Μούργκας, όπου μια συνομοσπονδία των γενών συγκρότησε ενιαίο μέτωπο έναντι των Οθωμανών. Κατά τον Αθανάσιο Γούδα οι αρχικοί αλβανόφωνοι οικιστές ήταν λείψανα των μαχητών του Σκεντέρ Μπέη ή Σκεντέρμπεη, που κατέβηκαν στην Ήπειρο μετά τον θάνατο αυτού και την κατάλυση της ηγεμονίας του από τους Τούρκους, όπου κατά τον Περραιβό, (όπως άκουσε από γέροντες Σουλιώτες), τούτο συνέβει μεταξύ του 1500 και 1600».

Σουλιώτες πολεμιστές, χαλκογραφία, μέσα 19ου αιώνα.

J.Cartwright, Σουλιώτης, έγχρωμη χαλκογραφία.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%8E%

Σουλιώτες - Βικιπαίδεια-Προσωρινά αποθηκευμένη