Σύμφωνα με την μυθολογία μας, η Μέδουσα ήταν ένα τέρας το οποίο αν το κοίταζε ένας άνθρωπος αμέσως απολιθωνόταν. Ένας μυθικός ήρωας, ο Περσέας σκότωσε αυτό το τέρας, ευεργετώντας έτσι την ανθρωπότητα, η οποία μετά τον τιμούσε σαν θεό. Αλλά τι ακριβώς, κρύβουν οι λέξεις που σχετίζονται με το τέρας «Μέδουσα», αν εξηγηθούν σύμφωνα με την πελασγική πρωτογλώσσα;
Ο ήρωας Περσέας1 ήταν γιός του Διός και της Δανάης, η οποία ήταν κόρη του Ακρίσιου, βασιλιά του Άργους και της Ευρυδίκης. Ο Περσέας ανήκε στο ίδιο γενεαλογικό δέντρο με την Ηώ ή Ιώ η οποία ζούσε εξόριστη στην Αίγυπτο2.
Η κεφαλή της Μέδουσας, του ζητήθηκε από τον τύραννο της Σερίφου, Πολυδέκτη και φυσικά δεν ήταν κάτι εύκολο, αφού η Μέδουσα ήταν μια γοργόνα. Η τελευταία λέξη σημαίνει «άγρια», «βάρβαρη», αλλά η λέξη «Μεντ-ούσα», σημαίνει αυτήν που είναι με «μεντ»3 δηλαδή με μεγάλη νοημοσύνη. Άλλωστε και στην αττική διάλεκτο, το ρήμα «μέδομαι» έχει την ίδια σημασία, αφού έχει την έννοια του «σκέφτομαι», ενώ το ίδιο ρήμα με την ίδια έννοια το βρίσκουμε στην πελασγική (αρβανίτικη) ως «μεντόνεμ».
Ο μύθος που θέλει την Μεντούσα (όπως θα την ονομάζαμε στην πελασγική διάλεκτο), να έχει το κεφάλι της γεμάτο φίδια ακριβώς αυτό υπονοεί, αφού ο όφις αποτελούσε το σύμβολο της σοφίας4. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι μετά την νίκη επί της Μεντούσας, το κεφάλι της πέρασε ως «γοργόνειο» στο στήθος της Θεάς Αθηνάς, θεάς της Σοφίας, του πολιτισμένου όμως κόσμου.
Οι Γοργόνες είχαν τις Γραίες αδελφές, οι οποίες είχαν γεννηθεί με «γκρίζα» μαλλιά και μοιράζονταν ένα δόντι και ένα μάτι, σύμφωνα με την παραποίηση του μύθου, από την αττική διάλεκτο. Γιατί στην πελασγική διάλεκτο, αλλιώς θα περιγράφαμε τις Γραίες με βάση τα παραπάνω στοιχεία. Το όνομα «Γραίες» σχετίζεται με τη λέξη «Γκρέϋ»5 που προέρχεται από τη λέξη «Γκρίζα» ή «Γρίζα» η οποία είναι η γυναικεία ενδυμασία της Αρβανίτισσας6. Της Αρβανίτισσας, που ανήκει σε μια μεγάλη Φάρα. Αυτή έχει ένα μάτι, δηλ. «νι Σί», αφού το ένα μάτι αποτελεί το σύμβολο της εποπτείας και του ελέγχου του κόσμου που η Φάρα της ορίζει7. Και το ένα δόντι είναι η εξουσία, αφού η έκφραση «κά δεμπ» 8 επιβιώνει ως τις μέρες μας, αφού η σημασία του να έχει κανείς «δόντι» ως δείγμα εξουσίας παραμένει αναλλοίωτη.
Ο Περσέας δανείστηκε και το «μάτι» και το «δόντι» από τις Γραίες, «δανείστηκε» δηλ. την εποπτεία, τον έλεγχο και την εξουσία. Και έτσι νίκησε την «βάρβαρη» Μεντούσα, που όμως ήταν τόσο νοήμων που έκανε κακό στην ανθρωπότητα. Μόνο αν αυτή η νοημοσύνη, το ίδιο όπλο δηλ. που χρησιμοποιούσε η Μεντούσα επέστρεφε σε αυτήν –όπως μέσω της αντανάκλασης της Ασπίδας του Περσέως- μόνο τότε η Μεντούσα θα μπορούσε να νικηθεί και στη συνέχεια του μύθου να σωθεί η Ανδρο-Μέδα, δηλ. ο νοήμων-πολιτισμένος άνθρωπος (άνδρος=άνθρωπος).
Όπως είναι προφανές πίσω από τον μύθο, κρύβονται πολλά νοήματα και πολύ πιθανόν πραγματικά γεγονότα, που μπορούμε να τα προσεγγίσουμε με τη χρήση της Αρβανίτικης διαλέκτου. Το ίδιο μπορούμε να κατανοήσουμε και τις παράγωγες της λέξης «Μεντ», όπως η λέξη «Μέντωρ»*, η λέξη «Μέδων» (αττική διάλεκτος), η λέξη «Μήδεια» (αττική διάλεκτος), που είναι το όνομα «Μέντεα» στην πελασγική διάλεκτο, κ.α.
Αλλά και ένας αστερισμός κρύβει ένα είδος «νοημοσύνης». Πρόκειται για τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου, που στην αρβανίτικη διάλεκτο ονομάζεται «Παρμέντα»9, δηλ. «μακρινή νοημοσύνη»! Αν σκεφθούμε ότι στον ουρανό υπάρχουν και ο αστερισμός του Περσέα και της Ανδρομέδας, τότε μάλλον θα υποψιαστούμε και άλλα….
Όπως για παράδειγμα, γιατί το αλέτρι που χρησιμοποιείτο στην καλλιέργεια της γης λεγόταν και αυτό «παρμέντα»; Λόγω του σχήματος που έμοιαζε με την Μεγάλη Άρκτο -όπως πιστεύουν και λένε οι παλαιοελλαδίτες- ή κάτι υποδήλωνε η ίδια ονομασία με τον αστερισμό της «Μακρινής Νοημοσύνης» που προφανώς είχε να κάνει με την απαρχή της Γεωργικής καλλιέργειας στην Γη;
*Στ'αρβανιτικα Μεντούαρ=μυαλωμένος.Mεd=μυαλό.Μεδούλι.Βλέπε Μέντωρ-Μέντωρας=δάσκαλος.Μαντεία καί Μαντεύω.Επώνυμο Μεντής η Μέντης.
[DOC]
