Άλλος ένας "άγιος" του χριστιανισμού ο οποίος τιμάται όχι για την προσφορά του στην γνώση, αλλά για την συμβολή του στην καταστροφή του λαμπρού Ελληνικού Πολιτισμού.
Μια αναπόφευκτος σύγκρισις: Ο Ελλην δραματουργός Ευριπίδης κρατά στο χέρι πάπυρο με έργο του και στα πόδια του δίπλα χώρος αποθήκευσης παπύρων των έργων του. Ο Αιμιλιανός κρατά σφυρί για να καταστρέψει την Ελληνική σκέψη και πολιτισμό.
Τω αύτώ μηνι ΙΗ ', μνήμη του αγίου μάρτυρος Αιμιλιανού.
Αιμιλιανός ανθράκων αληθείς μέσον,
'Ον Ησαΐας είδεν άνθρακα βλέπει*.
Όγδοάτη δεκάτη καυσαν πυρι Αιμιλιανόν.
Ούτος κατήγετο άπό το Δορόστολον, ή οποία είναι πόλις της έν τη Θράκη Μοισίας, και ήτο δούλος ενός έλληνος, κατά τους χρόνους Ιουλιανού του Παραβάτου και Καπετολίνου Βικαρίου, έν ετει τξα' (361), έσέβετο δε και έπίστευεν εις, τον Χριστόν, τα δε είδωλα άπεστρέφετο.
Όθεν έμβάς μίαν φοράν εις τον ναόν των ειδώλων συνέτριψεν όλα τά εί δωλα μέ σφυρίον το όποιον έφερεν εις χείρας του.
Επειδή δέ -έσύροντο πολλοί εις καταδίκην διά τό συμβεβηκός τούτο, έδέροντο, επειδή δέν ήτο φανερός ό τό έργον τούτο ποιήσας· ό άγιος υπήγε μόνος και έφανέρωσεν εαυτόν, ότι αυτός τούτο έποίησεν. Όθεν πιασθεις και έλέγξας τήν άγνωσίαν του Βικαρίου, διότι είχε τήν ελπίδα του είς τά μάταια είδω λα, έδάρη άσπλάγχνως μέ βούνεύρα· έπειτα δέ έρρίφθη είς
τήν φωτίαν και άκαυστος διαμείνας παρέδωκε τήν ψυχήν του είς χείρας θεού, παρά του οποίου έλαβε του μαρτυρίου τον άμάραντον στέφανον.
Τελείται δέ ή αυτού σύναξις και εορτή έν τω ναώ αύτοΰ τω εύρισκομένω είς τόπον καλούμενον Ρά βδος.