Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Αρβανίτες-Δέσπω-Σούλι-Λιάπηδες































17/03/2008 στις 00:52 | #18
Η Δέσπω είναι από τους Μπότσηδες και γκέκησα όπως και ο δημοσιογράφος της “Ε” που το εξελλήνισε. Θα έλεγα ότι είναι δείγμα τουπέ! Οι μεγάλες φάρες υπολόγιζαν τους υπόλοιπους σαν υποτακτικούς. Πρβλ τη θρυλική φράση “40 χρόνια Μπότσαρις και τώρα μπάρμπα Γιώργος”.
Πολλά στοιχεία θα βρείτε στα βιβλία του αείμνηστου Α. Κόλλια. Σημαντική αποδόμηση της Ελλ. ιστορίας και σύμφωνα με τον Καργάκο από εμβόλιμες αλβανικές πηγές. Από ένα σημείο και μετά έχω την εντύπωση ότι εκτροχιάστηκε είτε γιατί τυφλώθηκε ή επειδή είχε γίνει πράκτορας.
Αληθεύει ότι οι Σουλιώτες ήταν Αρβανίτες άλλωστε ο ΜάρκοΜπότσαρις είχε συντάξει ένα δίγλωσσο λεξικό Ελληνοαρβανίτικο.
Μπότσαρις πολιτεία των ΗΠΑ και σταθμός μετρό στο Παρίσι.
Οι Αρβανίτες ήσαν μουσουλμάνοι αλλά μπεκτασίδες δηλ. αίρεση κατά κάποιο τρόπο. Μπεκτασής ήταν και ο Οδ. Ανδρούτσος του οποίου η γυναίκα έλεγε για την γυναίκα του Γκούρα (πρωτοπαλίκαρο του Ανδρούτσου που έγινε φρούραρχος της Αθήνας και στην συνέχεια τον δολοφόνησε) ότι δεν μπορούσε να την δει σαν ίση αφού ήταν υποτακτικοί τους. Συμφωνώ ότι πολλοί από τους Αλβανούς στην Ελλάδα ενώ είναι μουσουλμάνοι δηλώνουν ΧΟ χωρίς κανένα πρόβλημα μάλιστα αλλάζουν τα μουσουλμανικά ονόματα σε χριστιανικά για να μη κάνουν κακή εντύπωση.
Σύμφωνα με την μελέτη του Καργάκου της οποίας τμήμα έχω ανεβάσει δεν υπάρχουν Τσιάμηδες Αλβανοί. Ο Κόλλιας αναφέρει αυτά που λέει ο Vrennus για τις 4 φάρες. Τα περί φάρας ισχύουν ακόμη και σήμερα στους Αλβανούς και αυτός είναι ο λόγος που ο Θατσι έγινε πρωθυπουργός στο Κόσσοβο.
Άλλο ένα ενδιαφέρον πολιτιστικό γνώρισμα είναι η βεντέττα που όπως ξέρετε ισχύει στην Κορσική, Κρήτη και Μάνη.
Ορθώς ο κος Χρήστος ομιλεί για Αρβανίτες της κάτω Ιταλίας (πιάνα ντέλλι Αλμπανέζι) που μαζεύονται χορεύουν και τραγουδούν κοιτώντας κατά τον νοτιά “Οι μπούκουρε Μορέα” κάτι σαν γειά σου όμορφε Μωριά και σύμφωνα με τον Κόλλια ήσαν οι πρώτοι μαφιόζοι. Αυτοί έφυγαν λόγω τουρκικών διωγμών από την Πελοπόννησο.
[...]«Γιώργαινα, ρίξε τ᾿ ἅρματα, δὲν εἶναι ἐδῶ τὸ Σούλι.
Ἐδῶ εἶσαι σκλάβα τοῦ πασᾶ, σκλάβα τῶν Ἀρβανίτων.»
«Τὸ Σούλι κι ἂν προσκύνησε, κι ἂν τούρκεψεν ἡ Κιάφα,
ἡ Δέσπω ἀφέντες Λιάπηδες δὲν ἔκαμε, δὲν κάνει».[...]
Η Δέσπω γυναίκα του Γιώργου Μπότση άρα Γιώργαινα. Προφανώς μετά την υποταγή του Σουλίου (1802;). Πασάς εν προκειμένω είναι ο Αλής, πασάς του Σουλτάνου διοικητής της Ηπείρου, Στερεάς, Μοριά γι’αυτό και το Αρβανίτων αφού τόσο ο Αλής όσο και σχεδόν όλη η στρατιωτική διοίκησή του είναι Αρβανίτες όχι κατ’ανάγκη Λιάπηδες. Ανάμεσά τους γαλουχήθηκε η γενιά των Ελλήνων πολεμάρχων με κορυφαίο τον αρχιστράτηγο τον Γεώργιο Καραϊσκάκη.
Καπλάνι είναι το λιοντάρι. Λιάπης υποδηλώνει από την φάρα των Λιάπηδων, ο Γκέκης έγινε Γκέκας (Βελή-Γκέκας) Γκίκας και όλα τα παράγωγα πχ. Ζαρογκίκας. Αρβανιτάκης αυτός που πήγε στην Κρήτη, Αρναούτης ο Αρβανίτης στην Τουρκική (Αρναβούτ) Σιδέρης ο χριστιανός σιδεράς κλπ.
Δικαίως ο Βαλαωρίτης μιλάει για Λιάπηδες αφού τον Κατσαντώνη τον έπιασε ο Αλής.
Οι Σουλιώτες είχαν την παράδοση να σφάζονται για να πάρουν την αρχηγία (έχθρες μεταξύ Μποτσαραίων και Τζαβελαίων) αλλά ήσαν και ζόρικοι για να πάρουν τους λουφέδες. Έφτιαχναν μετερίζια για να ασφαλίσουν τα νώτα τους, έβαζαν μια πέτρα μπροστά από το κούτελό τους και με τις κραυγές “Ω ντέρα, ω μπούρα, μπιτά” έκαναν επίθεση στις εχθρικές θέσεις.

Η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκαμε, δεν κάνει « Θεαμαπάτες ...

13 Μαρ. 2008 ... Οι Σουλιώτες ήταν Αλβανοί (πείτε τους Αρβανίτες).Ήταν δίγλωσσοι, και χριστιανοί.Η οργάνωσή τους ήταν ανάλογη της μαφίας. ...
theamapati.wordpress.com/2008/03/13/130308/ - Παρόμοιες

-----------------
Το τραγούδι ποιηματάκι δεν είναι δημοτικό αλλά μεταγενέστερο των λογίων,
δηλ.τότε πού καθορίζονταν καί η συγχρονή μας εθνική κουλτούρα.
Πάντως από τον ..πρακτορα Κόλλια τα έμαθαν τα παραπάνω ιστορικά δεδομένα που σχολιάζονται.
Ο Κόλλιας τι λέει;(μήπως ο Κόλλιας τα έχει πεί μόνο;Τόσοι καί τόσοι τα έχουν πεί..) Ότι οί Αρβανίτες είναι παλαιοί Αλβανοί,καί ότι οί Αλβανοί είναι Ελληνοπελασγικά φύλα!Αυτός είναι λοιπόν ο..πράκτορας.
Αλλά το κλειδί είναι η φράση«..η αποδόμηση της Ελληνικής Ιστορίας..»,
γιά να κατανοήσουμε τούς χαρακτηρισμούς πού εύκολα «πετάμε» σε έναν καινοτόμο(;).
Και εντέλει όσο καί να το παίζουμε ανοιχτό καί ερευνητικό μυαλό,η αλήθεια πονά καί βασανίζει,καί αυτούς πού μας την λένε,τούς ρίχνουμε στον βόρβορο τού αναθέματος.Καί μάλιστα,στην ουσία να μην έχουμε μελετήσει βαθιά καί ουσιαστικά το έργο αυτών πού τόσο εύκολα αναθεματίζουμε,παρά μόνο αποσπασματικά καί μάλιστα μέσω τρίτων.
Μακάρι να είχαμε λοιπόν τέτοιους «προδότες» σαν τον Κόλλια!