December 25, 2010 by Greek News
Του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
Βλέπεις τα κομμένα έλατα, παραταγμένα δίπλα – δίπλα με δύο σταυρόσχημα σανίδια για βάση στις γωνιές των δρόμων – σφαγμένα, κομμένα από τις ρίζες, περιμένουν υπομονετικά να μαραθούν υποδυόμενα τα χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Και σκέφτεσαι τι είναι πιο μελαγχολικό: τα ξεπατωμένα έλατα ή οι Αλβανοί που περιμένουν ξεριζωμένοι, αξύριστοι, παγωμένοι όρθιοι, τουρτουρίζοντας στην πλατεία της Θέρμης;
Τους βλέπεις καθημερινά να περιμένουν εκεί, να συζητούν περιμένοντας κάποιος να τους φωνάξει για κάποια μικροδουλειά να δώσει κανένα χιλιάρικο για να υπάρξουν φυτοζωώντας για μια ακόμη μέρα – τους ξανάδες χθες μεσημέρι, κυριακάτικο μεσημέρι, το ίδιο θλιβερούς και απελπισμένους να περιμένουν στην πλατεία για ένα νεύμα, κοιτάζοντας παρακαλεστικά τους περαστικούς.
Το χειρότερο δεν είναι η μοναξιά, η ανεργία κι ο ξεριζωμός. Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά πολλαπλασιάζονται λόγω των επερχόμενων εορτών – τους έβλεπες χθες τους Αλβανούς, κρυσταλλωμένους, ενώ γύρω κόσμος κουκουλωμένος κυκλοφορούσε με το αίσθημα και το χαμόγελο των Χριστουγέννων που πλησιάζουν.
Πιο εκεί κομμένα έλατα προς πώλησιν, φωτισμένα μαγαζιά με χριστουγεννιάτικα στολίδια, Αη Βασίληδες. Κι άλλα καταστήματα πάμφωτα, γεμάτα περίεργα λαμπάκια στις προθήκες – όλο αυτό το εορταστικό κλίμα που εξ αντιθέτου επέτεινε και επιτείνει την τραγωδία των Αλβανών.
Θυμάσαι, με την ευκαιρία, φωτογραφίες των Ελλήνων της Μικρασίας, μετά τον ξεριζωμό του ’22 να αποβιβάζονται με καράβια στην Αλεξανδρούπολη, κρατώντας βελούδινες βαλίτσες και φορώντας παπιγιόν – τουλάχιστον εκείνοι είχαν κάτι να θυμούνται, παλιά μεγαλεία, αν κι αυτό μπορεί να διπλασιάζει το βασανισμό της προσφυγιάς.
Παράλληλα σκέφτεσαι τους Αλβανούς που θυσιάστηκαν τόσες δεκαετίες για να κυκλοφορούν οι επιβιώσαντες, οι σημερινοί περιπλανώμενοι με τα χαλασμένα δόντια, οι πρόσφυγες και οι κυνηγημένοι, οι κρυσταλλιασμένοι στην πλατεία της Θέρμης – σ’ ένα σωρό πλατείες, δίπλα στα κομμένα έλατα.
Οι Αλβανοί κυκλοφορούν και περιμένουν σαν νάναι οι ένσαρκες ενοχές μας. Σαν περίεργες αρσενικές Ερινύες που δεν θα μας αφήσουν να χαρούμε ήσυχα, καθαρά Χριστούγεννα χωρίς τύψεις.
Πώς θα τους αντιμετωπίσει ο Αη Βασίλης; Και πώς θα μπορέσουμε κι εμείς να αντέξουμε τη γέννηση και τη νύχτα των Χριστουγέννων ξέροντας ότι η πλατεία θάναι γεμάτη Αλβανούς που περιμένουν καπνίζοντας.
(Αν βρουν τσιγάρο να καπνίσουν).
Τους είδες Κυριακή μεσημέρι να στέκονται όρθιοι περιμένοντας ένα νεύμα για οποιαδήποτε δουλειά για ότιδήποτε θα τους εξασφάλιζε ένα χιλιαρικάκι. Ενα χρυσό χιλιαρικάκι.
Και δεν είναι μόνο οι Αλβανοί – οι Αλβανοί όμως αντιπροσωπεύουν τις ενοχές μας τόσο γλαφυρά, γιατί τους βλέπουμε. Είναι δίπλα μας, ανάμεσά μας, δεν πρόκειται να έχουμε ευτυχώς ένα ήσυχο ύπνο, τον ύπνο του δικαίου.
Ισως νάναι και η υπερευαισθησία σου αυτή η ουμανιστική διάθεση που διαστέλλεται λόγω του ερχομού των Χριστουγέννων και που αν αυτό είναι αλήθεια σημαίνει πως ακόμη κάτι προσφέρει η Γέννηση στην διάτρητή μας συνείδηση.
Σκέφτεσαι λοιπόν το δώρο. Πώς θα ξοδέψεις το δώρο – θα το ξοδέψεις βέβαια με κυνισμό και ξεπερνώντας τη σκέψη πως οι Αλβανοί περιμένουν στην πλατεία και πως θα περιμένουν εκεί σχεδόν ακίνητοι ή χοροπηδώντας από το κρύο.
Χωρίς μελοδραματισμούς, σχεδόν χωρίς καμιά ενοχή, απωθώντας τις αρσενικές Ερινύες βαθιά στο ασυνείδητο – θα έρθουν, θα περάσουν κι αυτά τα Χριστούγεννα, παρά τις ενοχές μας.
Τα έλατα, τα σφαγμένα έλατα θα εξαφανιστούν – αλλά οι Αλβανοί θα είναι πάντα εκεί, στην πλατεία.
Θάναι εκεί ως σταθερές τύψεις, ακόμα και το Πάσχα.
**** Το χρονογράφημα αυτό του Γιώργου Σκαμπαρδώνη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Μακεδονία» στις 11 Δεκεμβρίου 1995. Ποιοί άραγε να είναι αυτοί που πήραν τη θέση των Αλβανών της πλατείας της Θέρμης; Οι Πακιστανοί; Οι Νιγηριανοί; Ή, οι ίδιοι οι αυτόχθονες Ελληνες της μετά μνημονίου περιόδου;
Καλά Χριστούγεννα αγαπητοί αναγνώστες και μην ξεχνάτε πως «έχει ο καιρός γυρίσματα».