ΒΛΕΠΕ:«ΑΘΡΗΣΚΟΣ»
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=2s7Th0k7yAg
Προσέξτε τι λέει στο 4:06
Γιά τον Καθηγητή Λιαντίνη διαβάστε εδώ καί εδώ.
http://www.liantinis.org/content.php?id=162 Εντύπωση δημιουργεί το γεγονός της υιοθέτησης από τον Καθηγητή το όνομα Λιαντίνης.Το επώνυμο τού Λιαντίνη ήταν Νικολακάκος με καταγωγή από το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας,αν καί ο ίδιος δήλωνε ως τόπο καταγωγής το χωριό Πολοβίτσα.
H γνώμη των μαθητών του στο δεύτερο blog πού παρουσιάζουμε πιό πάνω προφανώς είναι σωστή ως πρός την Λιαντίνα ότι ανήκε διοικητικά στο Πολοβίτσι.
Αυτό όμως πού θέλουμε να πούμε είναι το γεγονός της «ανακάλυψής»μας, μιάς λέξης αλβανικής πού δεν γινόταν να μας αφήσει αδιάφορους καί πού φυσικά μας δημιούργησε μεγάλη έκπληξη γιά το τι σημαίνει αυτή η λέξη.
Μπορεί λοιπόν να θεωρηθεί σύμπτωση,όμως γνωρίζοντας όλοι μας το πόσο προσεκτικός καί άνθρωπος της λεπτομέρειας καί ενός εννοιολογικού συμβολισμού ήταν ο Καθηγητής,ε τότε μπορούμε να πούμε πως δεν επέλεξε τυχαία ως επώνυμο το Λιαντίνης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς την αρβανίτικη προέλευση των ονομάτων των δύο χωριών-οικισμών της καταγωγής τού Καθηγητή.Θα μπορούσαν να ειπωθούν κάποια πράγματα.Εμείς όμως όπως είπαμε θα σταθούμε στο όνομα Λιαντίνης πού υιοθέτησε ο Καθηγητής,πού είναι καί το όνομα τού τόπου καταγωγής του.
Λοιπόν στο βιβλίο τού Δώρη Κ.Κυριαζή υπάρχει η λέξη lëndinë,όπου ë προφέρεται αμυδρά:
Βλέπε την τελευταία λέξη κάτω καί δεξιά.
ë αμυδρά
Λëντίνë λοιπόν είναι το ξέφωτο,το λειβάδι, καί μας παραπέμπει σε ορεινή περιοχή.
Προσωπικά δεν γνωρίζω την περιοχή στην οποία αναφερόμαστε καί ειλικρινά θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίζαμε το σημείο καί τη θέση τού χωριού.
Πάντως φαίνεται πως ο Καθηγητής αισθανόταν πολύ μόνος μέσα στον κόσμο τού νεοελληνισμού,καί αντιλαμβανόταν την ίδια την ύπαρξή του ως ένα πνευματικό ξέφωτο.
Μας συγχωρείτε γιά αυτές τις σκέψεις μας, μα δεν γινόταν διαφορετικά,δηλαδή να μην κάνουμε τούς ανάλογους συνειρμούς(προστέθηκε μετά την δημοσίευση τού παρακάτω σχολίου).
Παρατηρούμε πως στην λέξη λέπουρ=λαγός προφέρεται το -λ όπως στη λέξη λάδι.
Στο λεξικό τού Χριστοφορίδη το -λ προφέρεται όπως στην λέξη ελιά καί το ίδιο παρατηρούμε καί σε άλλες λέξεις παρόμοιες,δείγμα τού πως εύκολα τρέπεται το -λ παχύ καί το αντίστροφο. ΒΛΕΠΕ:Δ.ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ:«Ο ΕΛΛΗΝΟΕΛΛΗΝΑΣ»(«ΕλληνοΕβραίοι»)
Προσέξτε τι λέει στο 4:06
Γιά τον Καθηγητή Λιαντίνη διαβάστε εδώ καί εδώ.
http://www.liantinis.org/content.php?id=162 Εντύπωση δημιουργεί το γεγονός της υιοθέτησης από τον Καθηγητή το όνομα Λιαντίνης.Το επώνυμο τού Λιαντίνη ήταν Νικολακάκος με καταγωγή από το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας,αν καί ο ίδιος δήλωνε ως τόπο καταγωγής το χωριό Πολοβίτσα.
H γνώμη των μαθητών του στο δεύτερο blog πού παρουσιάζουμε πιό πάνω προφανώς είναι σωστή ως πρός την Λιαντίνα ότι ανήκε διοικητικά στο Πολοβίτσι.
Αυτό όμως πού θέλουμε να πούμε είναι το γεγονός της «ανακάλυψής»μας, μιάς λέξης αλβανικής πού δεν γινόταν να μας αφήσει αδιάφορους καί πού φυσικά μας δημιούργησε μεγάλη έκπληξη γιά το τι σημαίνει αυτή η λέξη.
Μπορεί λοιπόν να θεωρηθεί σύμπτωση,όμως γνωρίζοντας όλοι μας το πόσο προσεκτικός καί άνθρωπος της λεπτομέρειας καί ενός εννοιολογικού συμβολισμού ήταν ο Καθηγητής,ε τότε μπορούμε να πούμε πως δεν επέλεξε τυχαία ως επώνυμο το Λιαντίνης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς την αρβανίτικη προέλευση των ονομάτων των δύο χωριών-οικισμών της καταγωγής τού Καθηγητή.Θα μπορούσαν να ειπωθούν κάποια πράγματα.Εμείς όμως όπως είπαμε θα σταθούμε στο όνομα Λιαντίνης πού υιοθέτησε ο Καθηγητής,πού είναι καί το όνομα τού τόπου καταγωγής του.
Λοιπόν στο βιβλίο τού Δώρη Κ.Κυριαζή υπάρχει η λέξη lëndinë,όπου ë προφέρεται αμυδρά:
ë αμυδρά
Λëντίνë λοιπόν είναι το ξέφωτο,το λειβάδι, καί μας παραπέμπει σε ορεινή περιοχή.
Προσωπικά δεν γνωρίζω την περιοχή στην οποία αναφερόμαστε καί ειλικρινά θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίζαμε το σημείο καί τη θέση τού χωριού.
Πάντως φαίνεται πως ο Καθηγητής αισθανόταν πολύ μόνος μέσα στον κόσμο τού νεοελληνισμού,καί αντιλαμβανόταν την ίδια την ύπαρξή του ως ένα πνευματικό ξέφωτο.
Μας συγχωρείτε γιά αυτές τις σκέψεις μας, μα δεν γινόταν διαφορετικά,δηλαδή να μην κάνουμε τούς ανάλογους συνειρμούς(προστέθηκε μετά την δημοσίευση τού παρακάτω σχολίου).
Παρατηρούμε πως στην λέξη λέπουρ=λαγός προφέρεται το -λ όπως στη λέξη λάδι.
Στο λεξικό τού Χριστοφορίδη το -λ προφέρεται όπως στην λέξη ελιά καί το ίδιο παρατηρούμε καί σε άλλες λέξεις παρόμοιες,δείγμα τού πως εύκολα τρέπεται το -λ παχύ καί το αντίστροφο. ΒΛΕΠΕ:Δ.ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ:«Ο ΕΛΛΗΝΟΕΛΛΗΝΑΣ»(«ΕλληνοΕβραίοι»)
