Αλβανοί των Σκοπίων:
ΒΛΕΠΕ Γρηγόρης Σταυρίδης
Kërçovë - Scupi Σκοῦποι - Σκόπια
Αλβανοί των Σκοπίων στη Πόλη
Σκόπια:
GREECE-FYROM-MACEDONIA-MONASTIR-KORYTSA-KROUSOVO TRADITIONAL COSTUMES
Μαντέψτε γιά ποιόν συγκεκριμένο λαό πρόκειται...
Στη σειρά «Αλβανία» όπως κατατάσσει ο περιηγητής και ζωγράφος Edward Lear τα Σκόπια
Οχρίδα(1891-2):
Οχρίδα
Ο συγγραφέας εννοεί με τον όρο «κράτος» όχι με την γνωστή καί ολοκληρωμένη κρατική δομή καί λειτουργία αλλά με την έννοια παραχώρησης εδάφους από τον βυζαντινό αυτοκράτορα γιά την εγκατάστασή τους.
.jpg){kind=link}
Ο κ. ΜΕΡΤΖΙΟΣ, … ΤΟ ΚΡΟΥΣΣΟΒΟ ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ.
Τον τελευταίο καιρό, με την αναζωπύρωση της συζήτησης γύρω από το ονοματολογικό των Σκοπίων, η ελληνική κοινωνία έχει διχαστεί.
Εκείνοι που πήραν θέση υπέρ μίας «συμβιβαστικής» λύσης, δηλαδή υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας που να περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία», χαρακτηρίζονται, από εκείνους που είναι κατά της οποιασδήποτε αναφοράς του ονόματος της Μακεδονίας, ως «ενδοτικοί», «προδότες» και «ξεπουλημένοι», ενώ οι δεύτεροι χαρακτηρίζονται από τους πρώτους ως «ακραίοι», «εθνικιστές» και «φασίστες».
Δηλαδή, εκεί που δεν είχαμε, αποκτήσαμε ένα πρόβλημα διχασμού.
Μεταξύ εκείνων που υποστηρίζουν την άποψη ότι πρέπει να γίνει ένας «συμβιβασμός» με μία «σύνθετη» ονομασία, είναι και ο βλάχικης καταγωγής κ. Ν. Μέρτζιος, ο οποίος, από τις πρώτες ημέρες που άρχισε η συζήτηση για το θέμα αυτό, επικαλούμενος τον τίτλο του «πρώην» Προέδρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και ένα πλήθος πληροφοριών σχετικές (και άσχετες) με την γένεση του προβλήματος (χαρακτηριστική ενέργεια εκείνων που θέλουν να εντυπωσιάσουν), πήρε ανοιχτά θέση υπέρ της «διπλής ονομασίας» και μάλιστα οι παρεμβάσεις και τα κείμενά του, για την στήριξη αυτής της άποψης, πήραν αρκετά μεγάλη δημοσιότητα.
Σε ένα δε από τα κείμενά του, που δημοσιεύτηκε ως 1ο Θέμα στην Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, εμπλέκει στα επιχειρήματά του και τους βλαχόφωνους Έλληνες, και μάλιστα με τέτοιον τρόπο, ωσάν αυτοί να συμφωνούν με τις απόψεις του.
Όπως είναι γνωστό, σε πολλές ορεινές και δύσβατες περιοχές, όλων σχεδόν των Βαλκανικών κρατών, υπάρχουν μία σειρά από οικισμοί-καταφύγια στα οποία ζούσαν οι λεγόμενοι «βλαχόφωνοι».
Έχοντας ως κύρια απασχόλησή τους την κτηνοτροφία, παράλληλα ασκούσαν και διάφορα επιτηδεύματα, όπως αυτά του «σαμαρά», του «παπουτσή», του «ράφτη», του «καλαντζή», του «κομπογιαννίτη», του «χρυσικού», του «αγωγιάτη» κλπ. Δηλαδή, εκ της φύσεως των εδαφών που κατείχαν, αφού αυτά δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον γι΄ αυτούς που ασκούσαν την διοίκηση, αλλά και εκ της φύσεως των ασχολιών τους, που απαιτούσαν «συναναστροφή» και «κοινωνικότητα», ήταν ένας ήσυχος λαός.
Ο κ. Μέρτζιος, προκειμένου να στηρίξει τις απόψεις του, παραθέτει μία σειρά από «πηγές» και «πληροφορίες», από την ανάγνωση των οποίων όμως, γίνεται φανερό ότι αυτές όχι μόνο δεν στηρίζουν την άποψή του, αλλά δημιουργούν και αμφιβολίες για το εάν τα «γραπτά» ταυτίζονται με τις «σκέψεις» του κ. Μέρτζιου, τον οποίο ο αείμνηστος Κ. Καραμανλής τον αποκαλούσε «τζαναμπέτη» (κατεργάρη).
Δεν θα ασχοληθούμε με όλον αυτόν τον «τραχανά» των «πηγών» και «πληροφοριών» που έχει «απλώσει» ο κ. Μέρτζιος σχετικά με τους βλαχόφωνους, τους οποίους ο ίδιος στο παρελθόν τους έχει αποκαλέσει ως «απογόνους του βασιλικού γένους των Ρωμαίων», αλλά θα αναφερθούμε σε μία από τις «πληροφορίες» του για να καταδείξουμε ότι η χρήση «πηγών» και «πληροφοριών», όταν απουσιάζει η αξιολογική κρίση, μας οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα.
Πλέον συγκεκριμένα: Ο κ. Μέρτζιος, αφού εκθειάζει τους βλαχόφωνους αναγορεύοντάς τους σχεδόν σε «περιούσιο λαό» των Βαλκανίων, αλλά και αφού μας διαβεβαιώνει ότι αυτοί ήταν «ελληνόψυχοι» και ότι εργάστηκαν για τα ελληνικά δίκαια, μας δίνει την πληροφορία ότι το Κρούσσοβο, ένα βλαχόφωνο κεφαλοχώρι, που βρίσκεται σε ένα υψόμετρο 1350 μ. μέσα στη χώρα των Σκοπίων, το οποίο είναι και ο τόπος καταγωγής του επίσης βλαχόφωνου Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρη, «κατελήφθη αμαχητί» από τους Κομιτατζήδες και μετατράπηκε σε έδρα και λίκνο του αγώνα τους για την «απελευθέρωση» (διάβαζε κατάκτηση) της Μακεδονίας (!!!). Και το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Πώς το επέτρεψαν αυτό οι «ελληνόψυχοι βλαχόφωνοι»;
Ένα επίσης ερώτημα και μάλιστα μεγάλο, που προκύπτει και αφορά την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, είναι τι σκοπό εξυπηρετούσε αυτή η δημοσίευση με τίτλο «Το Κρούσσοβο λίκνο του αλυτρωτισμού των Σκοπίων»;
Κατά τη γνώμη μας, εκείνα που θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη για την επίλυση του προβλήματος του ονόματος των Σκοπίων, είναι τα εξής:
1. Ότι «μακεδονική» εθνότητα δεν υπήρχε στην αρχαιότητα, αλλά ούτε και σήμερα υπάρχει τέτοια εθνότητα στα Βαλκάνια. Οι λαοί που κατοικούσαν στην αρχαία εποχή στην Χερσόνησο του Αίμου ήταν ομόφυλοι λαοί και ήταν μοίρες του περίφημου λαού των Πελασγών.
2. Ότι η πλειονότητα των κατοίκων των Σκοπίων σήμερα είναι Σλάβοι (Βούλγαροι), οι οποίοι ως γνωστόν, εγκαταστάθηκαν στα Βαλκάνια τους 5ο και 6ο αι. μ.Χ. και σε ένα ποσοστό 25 με 30% είναι Ιλλυριοί (Αλβανοί).
3. Επομένως, το περίφημο δικαίωμα «αυτοπροσδιορισμού» δεν έχει εφαρμογή εδώ, αφού οι κάτοικοι αυτής της χώρας, δεν μπορούν να αυτό-προσδιορίζονται με μία εθνότητα που δεν υπάρχει και να ζητούν να αναγνωριστεί ως «μακεδονική» γλώσσα, ένα «σέρβο-βουλγαρικό» ιδίωμα.
Είναι δηλαδή σαν να θέλω εγώ να αυτό-προσδιορίζομαι ως «Γάλλος» και να ζητάω από τη χώρα αυτή ... να μου καταβάλλει τη σύνταξη στο ύψος της σύνταξης που καταβάλλει στους δικούς της Καθηγητές (!!!).
4. Όπως είναι δε γνωστό, οι εθνότητες που υπάρχουν σήμερα στην περιοχή των Βαλκανίων, είναι η Ελληνική, η Αλβανική, η Σερβική, η Βουλγαρική, η Ρουμανική και η Τουρκική. Επομένως, οι πολίτες των Σκοπίων, εάν θέλουν, μπορούν να αυτό-προσδιορίζονται, μόνο με μία απ΄ τις εθνότητες που υπάρχουν σήμερα στα Βαλκάνια.
Η επιμονή των Σλαβικής καταγωγής κατοίκων αυτής της χώρας, να αυτό-προσδιορίζονται με μία εθνότητα που δεν υπάρχει, δηλαδή με την «μακεδονική», είναι μία ξεκάθαρη προσπάθεια για την οικειοποίηση του πολιτισμού των αρχαίων Μακεδόνων, αλλά και για την στήριξη του αλυτρωτισμού πάνω στα εδάφη της δικής μας Μακεδονίας.
Δεν αποκλείεται δε να είναι και ένα «ΚΟΛΠΟ ΓΚΡΟΣΣΟ» των Βουλγάρων, οι οποίοι με το κρατίδιο αυτό, προσπαθούν να κερδίσουν αυτά που έχασαν στο πεδίο των μαχών.
Επίσης, θα πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στο θέμα της άλληλο-υποστήριξης των Σλάβων (Σέρβων, Βουλγάρων και Ρώσων) που είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο.
Δεν θα πρέπει δηλαδή να ξεχνάμε, πως οι Σέρβοι, στο πλευρό των οποίων η Ελλάδα είχε ταχθεί, αφελώς και βλακωδώς, κατά την διάρκεια της επέμβασης του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο, ότι αμέσως μετά τον πόλεμο αυτόν, έσπευσαν και αναγνώρισαν τα Σκόπια ως «Μακεδονία», όπως το ίδιο βεβαίως έκαναν και οι Βούλγαροι, αλλά και οι άλλοι, υποτίθεται φίλοι μας, οι Ρώσοι (το γνωστό «ομόθρησκο» και «ξανθό» γένος), αλλά και ότι η επιθυμία όλων αυτών, όπως έχει εκφραστεί στο παρελθόν, είναι η «έξοδος στο Αιγαίο».
Δεν θα πρέπει επίσης να μας διαφεύγει ότι πριν την έλευση των Σλάβων στη Χερσόνησο του Αίμου, αυτή, ήταν το «κέντρο του κόσμου και του πολιτισμού», ενώ τώρα με το όνομα «Βαλκάνια» έχει μετατραπεί σε «μαύρη τρύπα» της Ευρώπης. Αλλά αυτοί, όπως είπαμε είναι Σλάβοι και καλά κάνουν και άλληλο-υποστηρίζονται, εμείς όμως με τους Σκιπιτάρους (Αλβανούς), που δεν είναι Σλάβοι, αλλά που είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών, Δαρδανών και Παιόνων, οι οποίοι και αυτοί, όπως και εμείς, είναι μοίρα του αρχαίου και περίφημου λαού των Πελασγών, γιατί δεν άλληλο-υποστηριζόμαστε;
Γιατί ξεχνάμε ότι την πόλη της Θεσσαλονίκης, ο Αλβανός Διοικητής της, παρόλο που είχαν μπει πρώτοι οι Βούλγαροι, την παρέδωσε στους Έλληνες, λέγοντας, ότι «από τους Έλληνες την πήραμε και σε αυτούς θα την παραδώσουμε»;
Έχουμε σκεφτεί εάν «αύριο» οι Σλάβοι των Σκοπίων θελήσουν να ενωθούν με την Βουλγαρία, τι συνέπειες θα έχει αυτό για εμάς, αλλά και για όλα τα Βαλκάνια;
Τα Σκόπια, όπως αναφέρθηκε, πέρα από τους Σλάβους (στην πραγματικότητα Βουλγάρους), έχουν και ένα ποσοστό 25 ή 30% Ιλλυριούς (Αλβανούς), οι οποίοι μάλιστα έχουν και τριπλάσιο αριθμό γεννήσεων από τους Σλάβους, γεγονός που σημαίνει ότι σε μερικές δεκαετίες θα έχουν ξεπεράσει σε πλήθος τους Σλάβους.
Εύλογο και δίκαιο δεν είναι λοιπόν, αυτό το κράτος, να γίνει Ομοσπονδία για να μας προφυλάξει από μία τέτοια δυσμενή για τα συμφέροντά μας και για την ειρήνη εξέλιξη;
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη μας, ότι οι πληθυσμιακοί συσχετισμοί της περιοχής είναι «μεταβλητοί», μήπως τελικά η μόνη «δίκαιη και οριστική» λύση του ακανθώδους αυτού προβλήματος, που ταλαιπωρεί σήμερα τα Βαλκάνια και που, όπως φαίνεται, θα τα ταλαιπωρεί και στο μέλλον, είναι να συνενωθούν το Κοσσυφοπέδιο με τα Σκόπια και αφού συμπεριληφθεί σε αυτή τη συνένωση και η αλβανόφωνη περιοχή του Πρένσεβο της Σερβίας, να δημιουργηθεί μία Ομοσπονδία με το όνομα των αρχαίων Δαρδανών;
Δηλαδή, η «Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Δαρδανίας»;
Εμείς οι Έλληνες, θα πρέπει να γνωρίζουμε, ότι οι μόνοι στους οποίους μπορούμε να στηριζόμαστε για την υποστήριξη των συμφερόντων μας, είναι οι σύμμαχοί μας.
Αλλά θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε, ότι και οι σύμμαχοί μας, μιας και εξέλειπε πλέον ο κίνδυνος του κομουνισμού, προκειμένου να επεκταθούν σε περιοχές που παραδοσιακά βρίσκονταν υπό την επιρροή των Ρώσων, μας πιέζουν για παραχωρήσεις, τις μακροχρόνιες συνέπειες των οποίων δεν αντιλαμβάνονται.
Επομένως, για να έχουμε την στήριξή τους, θα πρέπει να προτείνουμε λύσεις που να καλύπτουν και τα δικά τους συμφέροντα.
Η λύση της «Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Δαρδανίας», είναι μία λύση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων των λαών της Βαλκανικής Χερσονήσου και είναι η μόνη ΔΙΚΑΙΗ ΛΥΣΗ που θα φέρει την ειρήνη στην περιοχή.
Γιώργος Μίχας(9-6-2018)
Αλβανοί-Ιλλυριοί
Σκούποι(Δαρδανία)
