Γιά εμάς,τα όρια των Αλβανοπελασγών καί Ελληνοπελασγών αρχίζουν από το Γκέγκικο Κοσσυφοπέδιο,την βόρεια Αλβανία,περνούν από την Μακεδονία καί Ήπειρο καί καταλήγουν στην Κρήτη !
Ο ευπατρίδης Ζώτος Μολοσσός είχε αντιληφθεί τα ιστορικά σύνορα τού Πελασγικού κόσμου καί δεν σταματούσε να γράφει γιά το αυτονόητο: πως η Γκεκαριά και ολόκληρη η βόρεια Αρβανιτιά αποτελούσε την πρώτη καί κύρια γραμμή αμύνης γιά τούς Έλληνο-Πελασγούς.
Καί αυτό πάντοτε εκθείαζε,πως η Αρβανιτιά της Γκεγκερίας,της Τοσκερίας,της Λιαμπουρίας καί Τσαμουρίας ήταν η ψυχή καί η μήτρα τού γνήσιου καί ανόθευτου ελληνικού.
Ο Βασίλειος Ζώτος με πόνο ψυχής συνεχώς εφιστούσε την προσοχή των ελληνικών κυβερνήσεων πάνω στη χάραξη εθνικής στρατηγικής έναντι τού γνησιοτέρου πελασγικού στοιχείου πού ήταν οί Αλβανοί στο σύνολό τους.
Των Αλβανών,πού συνειδητά ή όχι ήταν οί κύριοι δημιουργοί αλλά καί παντοτινοί θεματοφύλακες τού έλληνοπελασγισμού.
Λέγοντας «τω εκ Χειμάρρας Λαπίθη» εννοεί ο συγγραφέας τούς Λιάπηδες μιάς καί συνεχώς τούς ταυτίζει με την αρχαία φυλή των Λαπήθων ή Λαπηθών.Επομένως ευθέως αποκαλεί Αλβανούς τούς Χειμαριώτες ανήκοντας στην φυλή των Λιάπηδων.
Βόρεια Αλβανία.
Φωτογραφείο Marubbi στη Σκόντρα
Ο πολυγραφότατος συγγραφέας καί περιηγητής Ζώτος ο Μολοσσός,ο εθελοντής αγωνιστής των κρητικών αγώνων καί άλλων ανταρτικών κινημάτων,παρασημοφορημένος από τις ελληνικές κυβερνήσεις καί από τόσες άλλες υπόδουλες ελληνικές κοινότητες,αποτελεί την αγία γραφή τού Ελληνισμού ολόκληρου !
Υπήρξε ο κατεξοχήν ΜΥΣΤΗΣ τού Πελασγικού κόσμου καί κύριος θαυμαστής τού Αλβανικού λαού !
Ήταν ένας από τούς κύριους οραματιστές τού Έλληνο-Αλβανικού κράτους,δηλαδή εκείνου πού θα εξέφραζε την αγνή δύναμη τού προγονικού πνεύματος !
Ο Μολοσσός,το γνήσιο αυτό τέκνο της Αρβανιτιάς,είναι η πνευματική ΚΙΒΩΤΌΣ μέχρι σήμερα των απανταχού Αλβανο-Πελασγών καί Ελληνο-Πελασγών !
Η τριανδρία των Ηπειρωτών καί ξεκάθαρα ποιοί εννοούνται Ηπειρώτες μιάς καί αναφέρεται ο συγγραφέας σε έναν Γκέγκη μουσουλμάνο καί σε δύο χριστιανούς,τον έναν Τόσκη στην καταγωγή καί τον άλλον Λιάπη,δηλαδή Λαπίθη.
Ο Μολοσσός στο έργο του συνεχώς αναφέρεται στη Γκεκαριά πού τη θεωρεί την στυλοβάτη καί την εμπροσθοφυλακή τού ελληνισμού!
Εφιστά την προσοχή των Ελλήνων πολιτικών καί των εκάστοτε κυβερνήσεων ώστε η Ελλάς να αποτελέσει την ακραιφνή σύμμαχο καί συμπαραστάτη των αδελφών Γκέκηδων.
«Θυαμικά» εννοούνται τα Τσάμικα,κατά την γλώσσα των Τσάμηδων δηλ., όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας καί όπως πιό πάνω αναφερθήκαμε,Λαπηθικά εννοεί τα Λιάπικα,τούς Λιάπηδες δηλ.
Ο συγγραφέας σε τούτο το έργο του αλλά καί στο σύνολο τού όλου συγγραφικού του έργου θεωρεί ΟΛΟΥΣ τούς Αλβανούς,χωρίς να διαχωρίζει φάρες ή φυλές,ως γνήσιους εκπρόσωπους των Πελασγών πού υπήρξαν καί προπάτορες των Ελλήνων.
Καί φυσικά δεν διαχωρίζει ο συγγραφέας τούς Αλβανούς-Σκηπιτάρους από τούς Αρβανίτες μιάς καί επρόκειτο γιά τον ίδιο λαό.Άλλωστε το «Αλβανός» εξηγεί πως πρόκειται γιά λόγια απόδοση των Ελλήνων καί Λατίνων τού «Αρβανίτης».
Ο Μολοσσός δεν διαχωρίζει τον Αλβανό μουσουλμάνο από τον Αλβανό χριστιανό πού έτσι κι αλλιώς πρόκειται γιά λαό στην ουσία ανεπηρέαστο από τις θρησκείες,διατηρώντας ακέραιο καί ενιαίο τον φυλετικό του ψυχισμό.
Πλεκεσία,η γερουσία στις αλβανικές κοινότητες.Πλεκεσία λέγονταν επίσης το συμβούλιο των αρχηγών των Φαρών στο Σούλι.
Ο Μολοσσός ταυτίζει τούς αρχαίους Αλβανούς της Ιταλίας με τούς Αλβανούς της Βαλκανικής.
Ο συγγραφέας ταυτίζει τούς Μυρμιδόνες με τούς Μιρντίτες της βορείου Αλβανίας!
Μα,ο Πύρρος καί ο Νεοπτόλεμος αρχηγετούν
στούς αρχαίους Μολοσσούς τούς οποίους την προέλευση δεν είναι δύσκολο να την εντοπίσει κανείς στούς Μαλισόρους(σημαίνει η λέξη τούς ορεσίβιους) της Μalësia στη βόρεια Αλβανία.
Επιβεβαιώνεται η βόρεια αυτή σύνδεση ακόμη περισσότερο όταν ο Πύρρος βασιλιάς της Ηπείρου εκ της φυλής των Μολοσσών,όταν παιδί ακόμη είχε βρεί καταφύγιο καί προστασία στούς συγγενείς του στη βόρεια Ιλλυρία.
Προσέξτε πως καί έως πού προσδιορίζει ο συγγραφέας τα όρια της «Αρβανιτιάς».
Αλβανός στρατιώτης.
An Arnaut Soldier.
WITTMAN, William. Travels in Turkey, Asia-Minor, Syria, and across the desert into Egypt during the years 1799, 1800, and 1801, in company with the Turkish Army, and the British Military Mission...,
Λονδίνο, T. Gillet for Richard Phillips, 1803.
