Omer Vrioni
Χωριό Virjoni - Vrioni στο Μπεράτι-Αλβανία
Vrioni Family
Θέση «Βρυώνη» στη Κέρκυρα
Λεξικό Κ.Χριστοφορίδη σελ.37
Βρυένιος,πρόκειται γιά λόγια απόδοση τού ονόματος κατά την συνήθεια των «γραμματικών»
Βρυάνιον
ΒΛΕΠΕ:Μαζαίοι-Μαζαρακαίοι-Μάζι
Νικηφόρος Βρυέννιος,αυτοκράτορας τού Δυρραχίου-Durrës
Βρυένιος,ο κυβερνήτης της Ιλλυρίας
Nικηφόρος Βρυέννιος ο Νεότερος,σύζυγος της Άννας Κομνηνής
Μανουήλ Βρυέννιος
Ιωσήφ Βρυέννιος
Ο Διάκος ως σωματοφύλακας στην αυλή τού Αλή τού Τεπελενιώτη.
Όλα αυτά τα αντιφατικά των γεγονότων εκείνων μας τα αφήνουν στην ουσία αναπάντητα οί ιστοριογράφοι.
Οί δικαιολογίες πού κατά καιρούς δίνουν μόνο το γέλιο προκαλούν παραβιάζοντας καί την στοιχειώδη λογική.
Ο μπούσουλας,γιά την κατανόηση εκείνης της εποχής,είναι μόνο η Αρβανιτιά καί το αρβανίτικο στοιχείο πού διειρημένο πολιτικώς καί θρησκευτικώς αντιμαχούσε εντός των ιδίων της σπλάχνων.
Όποιος ιστορικός ερευνητής δεν έχει κατά νού τούς Αρβανίτες πού ήταν καί οί κύριοι πρωταγωνιστές εκείνων των εποχών,είναι αδύνατον να κατανοήσει την ελληνική ιστορία των τελευταίων αιώνων.
Υπό το πρίσμα των Αρβανιτών-Αλβανών δεν υπάρχει κρίκος ελλειπής στην αλυσίδα της νεοελληνικής ιστορίας.
Τα ψέμματα,οί παραποιήσεις,τα κατά φαντασία γεγονότα υπό το πρίσμα της αρρωστημένης θρησκοληψίας,μας έχουν αφήσει έναν απίστευτο αχταρμά κάνοντας να αγανακτήσει ακόμη καί ο αντιαρβανίτης Βλαχογιάννης,καταγγέλοντας την βιομηχανία πλαστών ιστορικών στοιχείων όπως καί πλήθους «δημοτικών» τραγουδιών(πως γίνεται να ξεχνά κανείς την Αρβανίτισσα Σουλιώτισσα Δέσπω πού ...πολεμά την ...Αρβανιτιά!).
Όλη αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία πού διαπερνά το ελληνικό κράτος από τα γεννοφάσκια του είναι προϊόν τού διεστραμμένου συνδυασμού βυζαντινού εβραιοχριστιανισμού, υποβοηθούντος των ευρωπαίων ρομαντικών της αρχαίας Ελλάδας πού ακόμα καί σαν όνομα είχε εξαφανιστεί αιώνες ολάκερους,καί μιάς κακώς νοουμένης αρχαιολατρείας των ελληνόγλωσσων λογίων.
Το σημερινό αποτέλεσμα όλων αυτών,στον σύγχρονο νεοέλληνα,είναι ένα τεράστιο ΤΙΠΟΤΑ.Ένα μηδέν.
Πελαγωμένος ο ίδιος,με έλλειψη πραγματικής καί ουσιαστικής ΕΘΝΙΚΗΣ, καί βασιζόμενης στην έρευνα ,παιδείας,είναι το καταστροφικό αποτέλεσμα τού όντος πού προσπαθεί να συνδυάσει τα αταίριαστα,τα αντιφατικά,τα συγκρουόμενα μεταξύ τους.Βρέθηκε στο κέντρο δύο αντίθετων καί εχθρικών μεταξύ τους κοσμοαντιλήψεων.
Τού δημιούργησαν τού δυστυχούς αυτού καί απαίδευτου ρωμιογαμπρού έναν κόσμο φανταστικό,μεσσιανικό,πού αρνείται την δράση,μαθημένου στο κλάμα καί στην κακομοιριά.Τον έκαναν ΑΝΑΤΟΛΙΤΗ πραγματικό.
Όπως είπαμε καί πρωτύτερα,όλοι έχουν στιγμές ειλικρίνειας,αλλά «στιγμές».
Εάν αυτές οί «στιγμές» ήταν πιό συχνές καί περισσότερες σίγουρα θα είχαμε μιά πιό ολοκληρωμένη ιστορική γνώση.Γιατί μέσω αυτής της ειλικρίνειας θα είμασταν πιό συνεπείς στην συγκριτική σκέψη πέραν των οιονδήποτε προσωπικών απόψεων καί ιδεοληψιών καί επομένως ακόμα πιό συνεπείς στην ίδια την ουσία της ιστορικής έρευνας.
Στο διά ταύτα λοιπόν φτάνοντας οί συναξαροχτυπημένοι ιστοριογράφοι μας,καταλήγουν στην γνωστή μέθοδο τού «ανεξηγήτου».
Μα πως να μπούν στον κόπο οί άνθρωποι να εξηγούν πώς οί Αρβανίτες Βρυώνης καί Ανδρούτσος ήρθαν σε συνεννόηση μεταξύ τους;
Πως να εξηγήσουν πως ένας Αρβανίτης μουσουλμάνος καί ένας Αρβανίτης χριστιανός,Βλάμηδες μεταξύ τους,
οί οποίοι ήταν συμμαχητές καί συνυπηρετούντες στην διοίκηση τού άλλου Αρβανίτη Αλήπασα;
Πως να εξηγήσουν πως καί ο Διάκος καί ο Καραϊσκάκης καί ο Μπακόλας καί Ζάππας καί ο Σπυρομήλιος όπως καί τόσοι άλλοι πρωταγωνιστές τού '21 υπήρξαν σύντροφοι καί συμμαχητές στην υπηρεσία τού Αλή;
Πως να μας πούν πως όλοι αυτοί έβλεπαν σε ένα ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΟ κράτος μακριά από διάφορους «ισμούς» θρησκευτικούς καί πού θα βασίζεται στην ίδια την ΦΑΡΑ;
Το καινούργιο κράτος το ρωμαίικο έπρεπε να είχε συγκεκριμένη στρούγκα θρησκευτική καί ιδεολογικοπολιτική κατεύθυνση καί το ρόλο αυτό τον ανέλαβε με εντολή τού Σουλτάνου το Πατριαρχείο με τούς Φαναριώτες του από την αρχή κιόλας της εξέγερσης.
Ο κύριος καί αντικειμενικός σκοπός τους ήταν η ίδια η αποτυχία της ,στοχεύοντας πρώτα φυσικά στο έμψυχο υλικό της:στούς Αρβανίτες,εκμεταλλευόμενοι τις φατριακές καί θρησκευτικές τους διαιρέσεις.
Ο βυζαντινισμός τους λοιπόν,βλέποντας καί κάνοντας μιάς καί η επανάσταση καλά κρατεί,με αιχμή τού δόρατος πάντα το Πατριαρχείο καί τούς Φαναριώτες,με την εξέλιξη των γεγονότων σιγά-σιγά προσανατολίστηκαν σε άλλες δυνάμεις,αυτή τη φορά ευρωπαϊκές.
Ο Μαυροκορδάτος,ο δολοφόνος τόσων καπεταναίων,τα βρίσκει με τούς Άγγλους πού καί αυτοί με την σειρά τους συμφωνούν σε ένα μικρό καί στενά ρωμαίικο καί ορθόδοξο κράτος.
Το κτήνος αυτό,αναλαμβάνει το έργο της αποτυχίας τού ποθούμενου:την δημιουργία μεγάλου καί ενιαίου ΕΛΛΗΝΟ-ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ κράτους.
Καί στοχεύει από την πλευρά των χριστιανών Αρβανιτών στούς δύο ηγέτες του:στον Ανδρούτσο καί Καραϊσκάκη,βγάζοντάς τους προδότες μιάς καί έρχονταν σε «συνεννοήσεις με Τούρκους»,δηλαδή με μουσουλμάνους Αρβανίτες γιά κοινό αγώνα εναντίον των οθωμανών.
Καί το πέτυχε.Όλα τα άλλα,με το σπάσιμο της συμμαχίας ΟΛΩΝ των Αρβανιτών πού προκλήθηκε από το χριστιανικό στρατόπεδο επισφραγίζοντας πλέον την παντοτινή εχθρότητα,ήταν εύκολο να ακολουθήσουν τον δρόμο τους.
Ομέρ Βρυώνης καί Αθανάσιος Διάκος
Μαρτυρίες από την «ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ» της Αθήνας καί από τούς απογόνους των πρωταγωνιστών τού '21
Μιρδίτες-Χιμαριώτες-Γκέκιδες-Αλβανοί
Μακεδόνες-Λιάπηδες-Τόσκηδες-Ιλλυρία
Σκεντέρμπεης-Σκιπετάροι-πελασγική γλώσσα-Άλβανον
Παναγιώτη Σταμ.Αραβαντινού
ΒΛΕΠΕ:ΓΡΑΙΚΟΙ
Βασιλάκιος εναντίον Βρυέννιου
