2019 : "Πρόσφυγες στη μητέρα πατρίδα"...
Το 2022 κλείνονται φίλες καί φίλοι 100 χρόνια από την μαζική έλευση στην Ελλάδα των μικρασιατών ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ.
Καί όμως τούτοι οί «έλληνες» συνεχίζουν μέχρι καί σήμερα να αισθάνονται «πρόσφυγες» καί να το διαλαλούν μάλιστα όπου βρεθούν καί όπου σταθούν.
Μία περατζάδα στο διαδίκτυο με σχετική έρευνα στις κατατρεγμένες ιστοσελίδες τους θα το διαπιστώσει κανείς εύκολα.
Θα διαπιστώσει επίσης τις συνεχείς καταγγελίες καί υβριστικούς χαρακτηρισμούς γιά τούς «ρατσιστές ντόπιους» πού τόσο άκαρδα φέρθηκαν στούς παππούδες καί προπαππούδες τους καί πού δεν τούς έδιναν «ούτε ένα ποτήρι νερό».
Θα διαπιστώσει τούς υποτιμητικούς καί απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς γιά τούς «υποανάπτυκτους ντόπιους» πού οί πρόσφυγες πρόγονοί τους τούς έκαναν σταδιακά «ανθρώπους» κλπ.κλπ.
Δεν θα μπω στην διαδικασία γιά να συγκρίνω την κοινωνική καί οικονομική κατάσταση της εποχής σε σχέση με τον γηγενή πληθυσμό καί με τούς διαχρονικά κατατρεγμένους «πρόσφυγες» καί το τι έκανε ο καθένας από αυτούς στούς δικούς του τόπους σε προσωπικό καί υποτίθεται σε «εθνικό» καί σε συλλογικό επίπεδο γιατί θέλει ώρα πολύ,αν καί τα έχουμε αναλύσει επανειλημμένα.
Προσωπικά,με ανατριχιάζει(γιά να μην πω κάτι άλλο) το μοτό όλων αυτών πού συνεχίζουν μέχρι σήμερα με πείσμα να αναπολούν την προσφυγική τους καί ξεριζωματική τους διαδρομή,θα λες πως ο ενστικτώδης καί φυσιολογικός αμυντικός μηχανισμός της λήθης ως υπέρτατο φάρμακο γιά την συνέχιση της ανθρώπινης ύπαρξης, απουσιάζει παντελώς.
Ακούγοντας όλα αυτά μέσα από ένα ασταμάτητο κλαυθμό,μέσα από μία συνεχή αίσθηση καταφρόνιας καί μεμψιμοιρίας,θα νόμιζε κάποιος τρίτος παρατηρητής πως εδώ στην Ελλάδα οί γηγενείς κάτοικοι περνούσαν την χρυσή εποχή της καλοπέρασης καί της θεϊκής ευτυχίας καί πού ως καλοπερασάκηδες φέρθηκαν τόσο σκληρά στούς αδικημένους καί κατατρεγμένους «πρόσφυγες».
1922 - 2019 :
"Πρόσφυγες στη μητέρα πατρίδα"...