Τάκης Μίχας - Ανίερη Συμμαχία: Η Ελλάδα και η Σερβία του Μιλόσεβιτς
[Εκδόσεις Ελάτη, σελίδες 302
Να οι δηλώσεις ενός Σέρβου, του δημοσιογράφου και αντιστασιακού (από αυτούς που επιβίωσαν από τις δολοφονίες) Πέταρ Λούκοβιτς για το θέμα. Εγώ δεν θα γράψω τίποτε άλλο για το βιβλίο:
«Νομίζω ότι τα τελευταία δέκα χρόνια ο ρόλος της Ελλάδας ήταν πολύ σημαντικός. Η πολιτική που ακολούθησε δεν ωφέλησε τον σερβικό λαό, αλλά αποκλειστικά το καθεστώς του Μιλόσεβιτς, βοηθώντας την οικογένεια Μιλόσεβιτς και τους συνεργάτες της να διατηρήσουν την εξουσία τους στο Βελιγράδι. Θα είμαι πολύ ευθύς και πολύ ωμός. Πιστεύω ότι η Ελλάδα έπαιξε έναν επαίσχυντο ρόλο. Σε όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου χρησιμοποιήθηκε από το καθεστώς ως πολύ καλό παράδειγμα μιας χώρας που υποστήριζε τη δημοκρατική και πατριωτική Σερβία. Η περίφημη "ελληνοσερβική φιλία" ήταν απλώς μια μάσκα, ή το πλαίσιο που επέτρεπε στην οικογένεια Μιλόσεβιτς να απολαμβάνει τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης. Όλα αυτά τα χρόνια, η ελληνική κυβέρνηση επέκρινε το Μιλόσεβιτς μόνο μία ή δύο φορές. Τόσο οι Έλληνες όσο και οι Σέρβοι πολιτικοί συμφωνούσαν στη χρήση του εθνικισμού σαν μέσο παραμονής στην εξουσία. Ακόμα θυμάμαι όλες εκείνες τις διαδηλώσεις υπέρ του Μιλόσεβιτς στην Ελλάδα... Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που ανήκει στη σερβική δημοκρατική αντιπολίτευση να καταλάβει για ποιο λόγο η Ελλάδα -όχι μόνο οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι της αλλά και όλα τα πολιτικά κόμματα- υποστήριζαν έναν άνθρωπο που γνώριζαν ήδη ότι ήταν εγκληματίας πολέμου, έναν άνθρωπο που ξεκίνησε τον πόλεμο στη Βοσνία και την Κροατία. Οι Έλληνες θα έπρεπε να αναρωτηθούν γιατί χαράμισαν δέκα χρόνια υποστηρίζοντας κάτι που ήταν παρανοϊκό, πρωτόγονο και εγκληματικό από την πρώτη στιγμή.»
Θα απαντήσω όμως σε μία υποθετική ερώτηση: Γιατί γράφεις γι' αυτό το βιβλίο σε ένα μουσικό site; Για τρεις λόγους: Πρώτον, γιατί με συγκλόνισε, το θεωρώ σημαντικό, και θέλω να το προτείνω και αυτό είναι το βήμα που έχω για να το κάνω. Δεύτερον, επειδή πιστεύω ότι απευθύνομαι σε σκεπτόμενους ανθρώπους που δεν θα τους αφήσει ασυγκίνητους. Και τρίτον, επειδή αυτό το βιβλίο αντιμετωπίζεται από όλες τις εξουσίες (κυβέρνηση, κόμματα, δικαιοσύνη, εφημερίδες και κανάλια) με συνομωσία σιωπής, πράγμα που δείχνει ότι ακόμη και σήμερα η κοινωνία μας προτιμάει να κρύβει τα σκουπίδια της κάτω από το χαλί και να κάνει ότι δεν υπάρχουν.
