Η Ελλάδα δεν αποτελεί βέβαια εξαίρεση, όσο κι' αν θέλει να το αρνείται, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ένα αρκετά μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της χώρας είναι δίγλωσσο. Για αριθμούς δεν μπορούμε να μιλήσουμε διότι σε όλες τις μέχρι τώρα απογραφές, δεν υπάρχει στο απογραφικό έντυπο ερώτηση σχετικά με τις γλώσσες. Εξαίρεση αποτελεί η απογραφή του 1920, η οποία όμως δεν δημοσιεύθηκε ποτέ σε ότι αφορούσε τις βόρειες περιοχές της χώρας.
Η πολύχρονη πολιτική περιθωριοποιήσεων και απαγορεύσεων κατάφεραν βεβαίως, να μειώσουν τον πραγματικό αριθμό των ομιλούντων τις γλώσσες αυτές.
Η αρνητική αντιμετώπιση της ετερογλωσσίας στον Ελληνικό χώρο, ξεκίνησε από την αρχή της δημιουργίας του Ελληνικού κράτους πριν από 170 χρόνια.
Στις περιοχές όπου τα Αρβανίτικα κυριαρχούσαν, η Γλώσσα αυτή αντιμετωπίστηκε απαξιωτικά. Αυτό βέβαια δικαιολογείται από την εναγώνια προσπάθεια να συγκροτηθεί το Ελληνικό εθνικό κράτος, χρησιμοποιώντας σαν μέσο την πολιτική της ομογενοποιήσεις των πληθυσμών .
Η πολύχρονη πολιτική περιθωριοποιήσεων και απαγορεύσεων κατάφεραν βεβαίως, να μειώσουν τον πραγματικό αριθμό των ομιλούντων τις γλώσσες αυτές.
Η αρνητική αντιμετώπιση της ετερογλωσσίας στον Ελληνικό χώρο, ξεκίνησε από την αρχή της δημιουργίας του Ελληνικού κράτους πριν από 170 χρόνια.
Στις περιοχές όπου τα Αρβανίτικα κυριαρχούσαν, η Γλώσσα αυτή αντιμετωπίστηκε απαξιωτικά. Αυτό βέβαια δικαιολογείται από την εναγώνια προσπάθεια να συγκροτηθεί το Ελληνικό εθνικό κράτος, χρησιμοποιώντας σαν μέσο την πολιτική της ομογενοποιήσεις των πληθυσμών .