«Στην Αθήνα είχαμε βασικά δύο ποτάμια, τον Ιλισό και τον Κηφισό, με σχεδόν συνεχή ροή υδάτων όλο το χρόνο. Ο Κηφισός με περισσότερο νερό, αλλά αργή ροή σε βαλτώδη εδάφη, που χρησίμευαν στις καλλιέργειες (ανθόκηποι των Αγίων Αναργύρων, μποστάνια των Σεπολίων, του Αη Γιάννη Ρέντη και του Μοσχάτου), και ο Ιλισός με πιο καθαρά νερά, ο οποίος χυνόταν στον Κηφισό μέσω του ρέματος του Προφήτη Δανιήλ και της Καναπιτσερής (Καναπίτσα στα αρβανίτικα είναι η λυγαριά)».
