Ο Αλβανός Τάϊ μποξέρ

Ο Αλβανός τάι μπόξερ: μπάτσοι στην Ολλανδία

Posted on Δεκεμβρίου 5, 2008 by null

Αυτή η ιστορία έλαβε χώρα όταν ήταν εδώ ο φίλος μου ο Χάρης. Με πήρε τηλέφωνο απόψε ( “πού είσαι μωρή κυρία” ) και χάρηκα πάρα πολύ, τον αγαπάω πολύ το Χάρη κι ας τον γνώρισα για πολύ λίγο. Πάμε να δούμε τι θυμάμαι από αυτή την ιστορία…

Είμαστε στο Burger King του Beursplein και παίρνουμε τους δίσκους μας και πάμε να κάτσουμε. Ισόγειο, δεξιά όπως μπαίνεις, τραπέζι κολλητά στη βιτρίνα του μαγαζιού. Τρώμε, μιλάμε, χαζεύουμε τα σχέδια που κάνει κάποιος καλλιτέχνης με κινητικά προβλήματα (αν θυμάμαι καλά) στον πεζόδρομο. Ο Χάρης ενίσταται όταν κάποιος πεζός τα πατάει.

Κάποια στιγμή μία γυναίκα κάθεται απέναντί μας, δεξιά μου και αριστερά του Χάρη. Είναι μάνα γιατί έχει μαζί της ένα μικρό πολύ μικρό παιδάκι αλλά φαίνεται πολύ νέα στο πρόσωπο. Και, όπως παρατηρώ, έχει κωλάρα, πω πω. Πίσω μου, τραπεζάκι κολλητά στο τζάμι, κάποιος γελάει και ο Χάρης τον εντοπίζει. Προφανώς έλληνας. Τελικά ήταν Αλβανός. Πιάνουμε κουβέντα εκ του μακρόθεν. Ο Χάρης τον προσκαλεί στο τραπέζι μας.

Δεν θυμάμαι το όνομα του τύπου. Είχε ζήσει πολλά χρόνια στην Ελλάδα και τα ελληνικά τα μίλαγε άψογα. Τι έκανε στην Ολλανδία; Τάι Μποξ… μάλιστα, μετά το Αλβανός τουρίστας έχουμε και το Αλβανός τάι μπόξερ και μάλιστα στην Ολλανδία! Ωραίος ο τύπος. Είχε το όνειρό του.

Είναι περήφανη ράτσα οι Αλβανοί, τους σέβομαι. Στη γλώσσα τους νομίζω ότι λέγονται σχιπτάρ που σημαίνει αετός. Δεν είναι τυχαίο που κατάφεραν και δούλεψαν τόσο σκληρά στην Ελλάδα και απέκτησαν ένα βιοτικό επίπεδο. Από την άλλη, ίσως να ήταν και η δίψα που τους έκανε έτσι.

Ο συγκεκριμένος λοιπόν μας έλεγε ένα σωρό ιστορίες που δεν θυμάμαι… για γυναίκες, για την Ελλάδα, για τον αδερφό του (ειδικά αυτό το θέμα το άφηνε μισό, το κάλυπτε ένα μυστήριο)… όταν φύγαμε περπατήσαμε αρκετά μαζί του, κάναμε βόλτες από δω κι από κει, αυτός κοντομάνικος μόνο και το είχε δαγκώσει από το κρύο. Είχε ένα κόλλημα με τις επιγραφές, τις είχε αναγάγει σε μεταφυσικά σύμβολα μιας και δεν ήξερε αγγλικά και έλεγε “αυτή η επιγραφή κάτι λέει. Την βλέπω και καταλαβαίνω ότι κάτι μου λέει”. Ήταν πολύ δύσκολο να τον παρακολουθήσεις σε αυτή τη θεωρία του. Όπως στις ταινίες τα μωρά που είναι αγνά μπορούν και βλέπουν τους νεκρούς, έτσι και αυτός μη έχοντας κάποια ιδιαίτερη σχέση με τα αγγλικά (και φαντάζομαι με τα γράμματα γενικότερα) ίσως να έβλεπε πράγματα κρυμμένα σε εμάς. Αστειεύομαι. Του άρεσε η αμερικάνικη σημαία σε μία επιγραφή “Dream”. Όταν του ειπαμε ότι σημαίνει όνειρο είπε “α για αυτό τότε μου αρέσει, επειδή κι εγώ έχω ένα όνειρο”.

Είχε φάει αρκετό ξύλο στην Ελλάδα. Από μπάτσους. Τον είχαν απελάσει αλλά είχε ξαναγυρίσει. Ποιος ξέρει πόσο ξύλο είχε φάει. Πάντως εδώ βλέπει μπάτσο και χέζεται πάνω του. Εδώ εγώ δηλαδή βλέπω στολή και την κοιτάω με λοξό μάτι… πόσο μάλλον αυτός που τα έζησε στο πετσί του. “Ξύλο;”, ρώταγε… αλλά ήταν ανώτερος από αυτούς, με ένα θλιβερό τρόπο. Δεν εκδήλωνε λεκτικά μίσος, παράπονο, δίψα για εκδίκηση, πόνο, αδικία, κάτι που να δηλώνει τέλος πάντων ΚΑΤΙ! “Εντάξει” έλεγε… πόσο σιχαίνομαι αυτό το κράτος το ελληνικό.

Εδώ πέρα λοιπόν οι μπάτσοι είναι για πολλά γέλια. Εμφανισιακά πρέπει να πληρώνουν πολλές αμαρτίες. Οι στολές τους είναι μάλλον κάποια καρμική τιμωρία. Τους βλέπεις και θέλεις να τους ρίξεις σφαλιάρα για να δεις αν θα γυρίσουν το μάγουλο από την άλλη! Η παρουσία τους στον κεντρικό του Ρότερνταμ και σε διάφορους σταθμούς μετρό είναι διακριτική. Πόσο με τάραζε να βλέπω στην Ακαδημίας και στην Χαριλάου Τρικούπη 18χρονους ΜΑΤατζήδες ή μπλε ειδικούς φρουρούς με το δάκτυλο στη σκανδάλη του υπερόπλου… έλεος… έλεος… εδώ απλά περπατάααανε, σαν ΚΑΠΗ που κάνουν περίπατο σε κάποια εξοχή.

Ο Αλβανός (δεν θυμάμαι το όνομά του όπως είπα και πριν νομίζω) μας είχε περιγράψει ένα περιστατικό ωραίο. Ήταν κάποιος άστεγος/μεθυσμένος/whatever πεσμένος κάτω. Δύο μπάτσοι τον πλησιάσανε. Ο Αλβανός κοίταζε. Η εμπειρεία του με τους έλληνες μπάτσους δεν τον είχε προετοιμάσει για αυτό που θα έβλεπε. Οι ολλανδοί μπάτσοι σήκωσαν τον τύπο, τον έβαλαν να καθίσει ( ή όρθιο, δεν θυμάμαι ), τον χαιρέτησαν και έφυγαν. Υποθέτω πως το σαγόνι του Αλβανού θα έπεσε στο πάτωμα.

Χάρη αν θυμάσαι άλλες λεπτομέρειες ή αν έγραψα κάτι λάθος στείλε σχόλιο ή μέιλ. Πολλά φιλιά ρε συ, μου λείπεις.

Ο Αλβανός τάι μπόξερ: μπάτσοι στην Ολλανδία « singen sang gesungen

Πίσω μου, τραπεζάκι κολλητά στο τζάμι, κάποιος γελάει και ο Χάρης τον εντοπίζει. Προφανώςέλληνας. Τελικά ήταν Αλβανός. Πιάνουμε κουβέντα εκ του μακρόθεν. ...
singensanggesungen.wordpress.com/.../ο-αλβανός-τάι-μπόξερ-μπάτσοι-στην-ολλα/ -Προσωρινά αποθηκευμένη - Παρόμοιες