Λήμνος:
Αρχαία Ελλάδα:
Δίας(το βρέφος) καί μέλι:
Αμάλθεια:
Λεξικό Κ.Χριστοφορίδη σελ.243
ε αμυδρά
τροπή τού -τ σε -θ:
ΒΛΕΠΕ:Μελίτη
Μινωϊκή Κρήτη:
Mάλια(μjάλjë,-λ παχύ),έχει σχέση με το μέλι;Περιοχή πού παλαιότερα φημιζόταν γιά την παραγωγή μελιού;
Αμβροσία,βροτός=θνητός:
ΒΛΕΠΕ:βροτός
Νέκταρ καί Αμβροσία:
Λεξικό Κ.Χριστοφορίδη σελ.35
στο ίδιο σελ.36
Βρεττός επώνυμο
ΒΛΕΠΕ:Α.Βρετός
BΛΕΠΕ:Jani Vreto
Οί παραδόσεις στην αρχαία Ελλάδα πού έχουν ως κύριο συστατικό τους το μέλι βρίθουν,ταυτόχρονα όμως ο πλούτος της συγκεκριμένης παράδοσης δεν υστερεί στην νέα Ελλάδα.
Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε το λεγόμενο "Γήτειο" πού χρησιμοποιούνταν γιά διάφορες ασθένειες στα μωρά,στο οποίο οί μητέρες ή "εξιδικευμένες" μαίες έβγαιναν το βράδι καί έλεγαν το Γήτειο,πού δεν έχει διασωθεί στις μέρες μας,ενώ ταυτόχρονα άλοιφαν το στόμα τού μωρού μ'ένα κόκκινο πανί βουτηγμένο στη στάχτη καί στο μέλι.
Παρόμοια στη Λήμνο οί συγγενείς μετά την γέννα έστρωναν το "τραπέζι της Παναγίας" όπου τοποθετούσαν μέλι,κρασί,τυρί καί ψωμί.
Με αυτά φίλευαν την μαμή,η οποία με την σειρά της ευχόταν γιά την υγεία τού παιδιού.
Πράγμα πού εύκολα γίνεται αντιληπτό πως αρχαίες παγανιστικές παραδόσεις πέρασαν στην νέα θρησκεία.
Γιά να επανέλθουμε στις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις,χαρακτηριστική είναι η γέννηση τού Δία όπως μας την περιγράφει ο Καλλίμαχος.
Στην εκδοχή αυτή λοιπόν τού μωρού Δία μας λέει πως ο Ζεύς γεννήθηκε στην Αρκαδία στο Παρράσιο Όρος,όπου καί η μητέρα του Ρέα τον παρέδωσε στην νύμφη Νέδα γιά να τον κρύψει στην Κρήτη.
Η ίδια η Νέδα τον μετέφερε στην Κνωσσό καί τον έκρυψε στο σπήλαιο τού Όρους Ίδα,όπου καί τον φρόντιζαν οί Δικταίες Μελλίες(!),σύντροφοι των Κορυβάντων.
Καί εκεί τελικά ήταν πού ανατράφηκε ο μικρός Δίας πίνοντας το γάλα της γίδας Αμάλθειας καί τρώγοντας μέλι.
Οί παραδόσεις,όπως είπαμε, με το μέλι καί πολλές είναι καί πολυποίκιλες πού συνδέονται με την γέννηση τού ανθρώπου καί θα ήταν κουραστικό να παρουσιάζονταν στο σύνολό τους στην παρούσα ανάρτηση.
Πηγαίνοντας τώρα στο αλβανικό λεξικό τού 1904, τού εξ Ελμπασάν ελληνομαθούς καί αρχαιομαθούς Κωνσταντίνου Χριστοφορίδη,βρίσκουμε την αλβανική λέξη "μjαλj" όπως αποτυπώνεται στην προφορά των Σκοντριάνων.
Καί εδώ το "λ" προφέρεται παχύ όπως θα ήταν προφανώς η σωστή απόδοση των δύο "λλ",στις "Μελλίες" δηλαδή πού αναφερθήκαμε παραπάνω,εκείνες πού πρόσεχαν τον Δία πού έπινε γάλα από την γίδα Αμάλθεια καί τρώγοντας μέλι.
Στο ίδιο όμως λεξικό τού Χριστοφορίδη συναντούμε καί την λέξη "μjαλjτë" κατά την απόδοση των κατοίκων τού Ελμπασάν,πού ήταν καί η πατρίδα τού συγγραφέα τού λεξικού. Παρόμοια καί εδώ,το "λ" προφέρεται παχύ όπως καί στη λέξη "μjαλj" καί λογικά θα ήταν καί η σωστή απόδοση γιά τις "Μελλίες".
Είναι οφθαλμοφανής η συσχέτιση τού "μjαλjτë" με την Αμάλθεια πού τελικά το γάλα πού έδινε στον Δία ήταν γλυκό καί εύγευστο σαν το μέλι.
Οί γραμματικές τώρα παρατηρήσεις είναι εύκολα επεξηγήσιμες καθώς το γράμμα "Α" στην λέξη "αμάλθεια" δεν παίζει τον γνωστό ρόλο της στέρησης(α στερητικό) της έννοιας αλλά το εντελώς αντίθετο,παίζει τον ρόλο της επίτασης,γνωστό άλλωστε το φαινόμενο αυτό στην ελληνική γλώσσα.
Με λίγα λόγια τονίζει αυτό ακριβώς πού θέλει να μας πεί η ίδια η λέξη,ότι είναι τόσο γλυκό(στην συγκεκριμένη περίπτωση της Αμάλθειας γίδας) το γάλα πού είναι γλυκό σαν το μέλι.
Στην περίπτωση τώρα τού συμφώνου "τ" στην λέξη "μjαλjτë",το "ë" προφέρεται αμυδρά, αναγνωρίζουμε την συνηθισμένη μάλιστα τροπή τού συμφώνου αυτού στο γνωστό θήτα "θ",όπως καταγράφεται στην γραμματική τού Αγαπ.Τσοπανάκη.
Μα θα δούμε όμως την διατήρηση τού "βαρβαρικού" συμφώνου ταύ "τ" στην ονομασία της Μελίτης,πού καθόλου τυχαία,έδωσαν οί αρχαίοι Έλληνες γιά το νησί της Μάλτας πού είναι γνωστή γιά τις "μαλτέζικες αγελάδες" της καί γιά την ποιότητα τού γάλακτός τους πού προφανώς είναι "γλυκό" καί ευχάριστο σαν το μέλι.
Θα ήταν άδικο επίσης να μην καταγράψουμε την αρχαία πόλη "Μάλια"(το "λ" παχύ) της Κρήτης στην οποία βρέθηκε το γνωστό καί υπέροχο χρυσό κόσμημα καί σήμα κατατεθέν της πόλης καί όλης της Κρήτης,πού αναπαριστά τις δύο μέλισσες με τα φτερά τους καί πού η μία βρίσκεται αντικρυστά της άλλης (προφανώς εκείνη την εποχή τα Μάλια υπήρξαν κέντρο παραγωγής μελιού.Το μέλι καί στην ονομαστική γενική τού μελιού,δηλαδή το λάμδα"λ" παχύ,όπως θα έπρεπε να αποδιδόταν).
Αυτά λοιπόν με το μέλι,την Αμάλθεια καί τις μέλισσες-μέλιττες ( βλέπε την τροπή των δύο "σσ" καί "ττ" καί αντίστροφα όπως στη λέξη "θάλαττα" καί "θάλασσα",στην ελληνική καί πελασγική "γλώσσα" αλλά καί..."γλώττα")!
Κοσσυφοπέδιο:
Μέλι στο νεκρό μωρό
από τη σειρά φωτογραφιών blood and honey,φωτογραφία πού ο φωτογράφος πρόσθεσε μέσα στον κυκεώνα τού πολέμου
Η ζωή καί ο θάνατος φιλοσοφικά καί παραδοσιακά συνδέονται άμεσα μεταξύ τους.Το ένα προϋποθέτει το άλλο καί ο θάνατος αποτελεί θεολογικά μία καινούργια γέννηση.
