Η συμμαχια λοιπον των Χριστιανων και Μουσουλμανων Ελληνων (Αρβανιτων),κρατησε απο τις 15/1/1821,ως τον Δεκεμβρη του 1821,συνεχως παραβιαζομενη απο τους Χριστιανους και τορπιλιζομενη απο τους Τουρκους,που ειχαν αμεσο συμφερον να σπασει αυτη η Συμμαχια.
Οι Μουσουλμανοι Αρβανιτες μενουν πιστοι στη Συμμαχια τους και βοηθανε αποτελεσματικα την Επανασταση και στις 23 Αυγουστου του 1821,ο Δημητριος Υψηλαντης σαν πληρεξουσιος και προισταμενος τοτε της Ελληνικης Κυβερνησης,τους στελνει συγχαρητηρια επιστολη (βλεπε αλλα σχετικα αρθρα),που απευθυνεται προς τους «ανδρειους Τοσκηδες,πιστους συμμαχους και αρχηγους...»http://ellines-albanoi.blogspot.com/2009/05/blog-post_7079.html(Βλεπε Κ.Μπιρη και Μ.Λαμπρυνιδη«οι Αλβανοι κατα την κυριως Ελλαδα και Πελοποννησον»Αθηναι 1907,σελ. 86).
Βλεπουμε την πεποιθηση της κοινης καταγωγης,της Ελληνικης καταγωγης επιβεβαιωμενη απο εναν Υψηλαντη.Μα τι τοθελε το συγχαρητηριο μυνημα ο δυστυχης;Οι Ινστρουχτορες της Επαναστασης δεν του το συγχωρεσαν ποτε και ας ηταν αυτος οχι ενας φτωχος,ενας λαικος ενας παρακεντες η Κλεφτης,μα ενας ατοφιος πριγκιπας.Λιγο καιρο αργοτερα,θα τον παραμερισουν απο την εξουσια και θα ειναι αυτος ο εντιμος αριστοκρατης το ασωτο παιδι της ταξης του,που θα τιμωρηθει υποδειγματικα,απο τους στυγνους εκπροσωπους της.Την ιδια γνωμη ισως ειχε για τους Αρβανιτες και ο αδελφος του ο Αλεξανδρος,που ξεκινησε την Επανασταση του με τους Αρβανιτες της Βορειας Βαλκανικης και εφαγε και αυτος το κεφαλι του.Και ενω αυτα ελεγε-και πιστευε-ο Δ.Υψηλαντης,οι υπολοιποι «πονηροι της υποθεσεως»,εσκαβαν τον λακκο της Συμμαχιας και οσων την υποστηριζαν.
Τον Νοεμβρη του 1821,ο Ταχηρ Αμπαζης (που του εστελνε συγχαρητηρια ο Υψηλαντης),κατεβηκε με εντολη των υπολοιπων Αλβανων μουσουλμανων της συμμαχιας,να παει σαν πληρεξουσιος στην Α' Εθνικη συνελευση των Ελληνων και να επισκευθει τα απελευθερωμενα εδαφη για να δει κατα ποσο τηρουνται οι συμφωνιες της Συμμαχιας,επειδη ειχαν φτασει πληροφοριες απο παντου,πως οι χριστιανοι τις παραβιαζουν.Οι μουσουλμανοι Αρβανιτες πιστοι στην Μπεσα τους δεν εδιναν σημασια στις φημες.«Θα απορησουν ισως οι μεταγενεστεροι,θα δικαιολογησει ο Σπ.Τρικουπης,πως εμωρανθησαν εις τοιουτον βαθμο οι Αλβανοι,ενω εξεδιδοντο προκηρυξεις και ησαν και τοσα αλλα φανερα δειγματα του Εθνικου των Ελληνων αγωνος.Αλλα οι Αλβανοι ουτε γραμματα ηξευραν ουτε ανταποκρισεις εχουν,ουτε φροντιζωσι να μαθωσιν τι γινεται αλλου.Αν δε ηκουσαν τοιουτον,τι,το εθεωρησαν η ως ψευδες η ως αναγκαιον δια την εξαπατησιν των πολλων.Η Ιστορια λεγει οτι οι Λακεδαιμονιοι αμφιβαλλαν περι της επι του Θεμιστοκλεους κατασκευης των μακρων τειχων των Αθηνων,εως ου,αποτελειοθεντων,εμαθαν τα περι αυτων παρα του Θεμιστοκλεους.Εχοντες τοιαυτα παραδειγματα,διατι να απορησωσι οι μεταγενεστεροι δια την αγνοιαν των Αλβανων;» (Τ.Β' σελ. 287,υποσημειωση η ).
Προτου προχωρησουμε να δουμε τι συναντησε στην περιοδεια του ο Ταχηρ Αμπαζης,εχουμε να παρατηρησουμε στο συμπερασμα του Σ.Τρικουπη..
1) Οταν λεει ο Τρικουπης-και αρκετοι αλλοι μετα απο αυτον-,«Αλβανοι»,εννοει μονο τους μουσουλμανους καθως καταλαβαινετε.Εχουμε ξανατονισει πως οι ιστορικοι μας,τους χριστιανους Αλβανους τους ονομασαν Ελληνες-και δικαιως-,μα τους μουσουλμανους Αλβανους επεφυλαξαν αλλους προσδιορισμους..«Αλβανοι»,«Τουρκαλβανοι»,«Τουρκαρβανιτες»
η και απλα αν τους συμφερει,«Τουρκοι».
2)Στην «ευπιστια» των Αλβανων,ο Τρικουπης βλεπει την αγραμματωσυνη και υπονοει την βλακεια,παραγνωριζοντας την Αρβανιτικη Μπεσα.Πολλοι ανθρωποι,ξεχωρισαν στην ιστορια,τη θεση τους απο τη ταξη τους,απο το Εθνος τους, απο τη Φυλη τους και ησαν αυτοι οι πιο καταγελαστοι,οταν το εκαναν αυτο οχι απο ομορφα αισθηματα,καθως οι Αστοι Επαναστατες,αλλα απο κομπλεξ κατωτεροτητας για την επιγνωση της θεσης της ταξης τους και της Φυλης τους.
Ο Τρικουπης απο την Αιτωλοακαρνανια,μια περιοχη με πλειοψηφουν Αρβανιτικο στοιχειο,μεχρι τοτε,εχει Αρβανιτικο ονομα και δεν αποκλειεται να ειναι ενας απ'αυτους που λογω,κοινωνικης θεσης,θρησκειας και προ παντως μορφωσης και παιδειας,διαχωρησε τη θεση του απο τους Αρβανιτες που ησαν κατα τεκμηριο αγραμματοι,αμορφωτοι και- εδω ειναι ο κομπος- δεν μιλανε Ελληνικα και ειναι απο πανω και Μουσουλμανοι.Αλλα ο Τρικουπης σημαινει αυτον που εχει Τρι=Τρεις,Κουπ-ζες η Κουπεζες.Ειναι δε Κουπ-ζα,δηλαδη μικρη Κουπα,το βαθουλωμα του αυχενα,του ζβερκου (τζερκου).Καποιος λοιπον προγονος του δεν ειχε μια κουπεζα στο σβερκο αλλα δυο η τρεις και τουμεινε το παρατσουκλι «Τρικουπεζας» και επι το ελληνικοτερον,Τρικουπης.Και ειναι γεγονος πως αυτοι που ξεχωριζουν την θεση τους απο την Φυλη τους η και την Ταξη τους ειναι οι χειροτεροι πολεμιοι της.
3)Αθελα του,ο Τρικουπης παραλληλιζει τους Αρβανιτες με τους Σπαρτιατες και μας προτρεπει να μην απορουμε οι μεταγενεστεροι για την ευπιστια τους αυτη,επειδη την ιδια ευπιστια εδειχναν και οι αρχαιοι Σπαρτιατες.Εγω τουλαχιστον δεν απορω...κατι λιγο λυπαμαι.
Για να επανελθουμε λοιπον,ο Ταχηρ Αμπαζης εξουσιοδοτειται να επισκεφθει τα λευτερωμενα μερη και τραβαει κατα την Αιτωλοακαρνανια.Βλεπει τα Τζαμια γκρεμισμενα και κοπριασμενα,σφαγμενους τους μουσουλμανους,δουλες και εξευτελισμενες τις θυγατερες τους καθως μας λενε και ο Μακρυγιαννης και ο Τρικουπης και ο Φωτιαδης,(οχι στην ιστορια του 21',αλλα στον «Καραισκακη» του).
Ο Τρικουπης μαλιστα λεει και κατι αλλο που πρεπει να προσεξουμε..«Ειδε (ο Αμπαζης),τα υψιπυργια (μιναρεδες) των ομοπιστων του κατηδαφισμενα,και τους ευκτηριους οικους μεμιασμενους.Παρετηρησεν και την ακαστασια των πραγματων και την αποριαν των αγωνιζομενων»(Τ.2,σελ. 92).
Ειδε δηλ. και καταλαβε ο ανθρωπος πως η Επανασταση περναει σε αλλα χερια και οχι στων αγωνιστων και του Λαου.Παιρνει αλλη κατευθυνση.Δεν προκειται πια για Εθνικοαπελευθερωτικο αγωνα,κατα των Τουρκων Χαλδουπηδων,αλλα για θρησκευτικο πολεμο,που τον κατηυθηναν,οχι οι Λαικοι οπλαρχηγοι και καπεταναιοι,αλλα οι Κοτζαμπασηδες,οι Δεσποταδες,οι Λογιοτατοι,οι Φαναριωτες και αρκετοι Φυτευτοι απ'εξω,πολιτικαντηδες αγνωστοι,που δεν μιλουσαν την γλωσσα της ειλικρινειας και της Μπεσας,μητε φορουσαν την τιμημενη Αρβανιτικη Φουστανελλα,αλλα Φραγκικα και ρενδικοτες.
Καταλαβε ο ανθρωπος πως οι Αρβανιτες μουσουλμανοι,προδοθηκαν με τον πιο αισχρο τροπο,γιατι δεν επροκειτο για μια απλη υπαναχωρηση,πριν η μετα την μαχη,αλλα κατι χειροτερο..Απο τη μια οι συμμαχοι τους,οι ιδιοι συμπατριωτες τους που ειχαν διαφορετικη θρησκεια,μα ιδιο αιμα.Δηλαδη απο τη μια στιγμη στην αλλη βρεθηκαν να χτυπιουνται και απο τους χριστιανους και απο τους Τουρκους,αλλα και απο τους μουσουλμανους Αρβανιτες που δεν ηθελαν την συμμαχια με τους χριστιανους.
Το μετρο της απογνωσης των προδομενων μουσουλμανων Αρβανιτων μας το δινει στ'απομνημονευματα του ο Μακρυγιαννης.Εν οσω οι Ελληνες αδελφωμενοι χριστιανοι και μουσουλμανοι ετοιμαζονταν ν'απελευθερωσουν το Νιοχωρι,εφτασε στο στρατοπεδο,ο μοναδικος μουσουλμανος Αρβανιτης που διασωθηκε απο το μαχαιρι των χριστιανων «συμμαχων» του Μωρηα,μισοπεθαμενος.Τοτε «βαλαν τις φωνες οι (μουσουλμανοι) και σ'επαιρνε η νιλα.Και ειπαν..«θεε μου,τι μας αργιστης εμας τους δυστυχεις;Και οι εχθροι μας (Τουρκοι) μας σκοτωνουν,και οι φιλοι μας (χριστιανοι) οπου μας δινουν τον λογο της πιστης (Μπεσα) ναμαστε φιλοι,με την απιστια μας σκοτωνουν κρυφιως».Εφαρμακωθηκαμεν ολοι ...ουτε ηξερε κανεις απο τους καπεταναιους αυτο...».(Μακρυγιαννη απομνημονευματα,Εκδ. «Μπαυρον»,σελ 117).Δηλαδη οι καπεταναιοι ησαν ανιδεοι για το Εγκλημα.
-----
(2)http://ellines-albanoi.blogspot.com/2009/06/2_24.html
(3)http://ellines-albanoi.blogspot.com/2009/06/3_25.html
-----
(2)http://ellines-albanoi.blogspot.com/2009/06/2_24.html
(3)http://ellines-albanoi.blogspot.com/2009/06/3_25.html