Oι λογιοτατοι,Φαναριωτες και Δεσποταδες,καλεσαν τον Αμπαζη στο Μεσολογγι και του «εξηγησαν» πολλα και διαφορα για να δικαιολογησουν τα αδικαιολογητα.Του μιλησαν για το Εθνος,που αυτοι το ταυτιζαν με την θρησκεια που δεν ηταν δα και Ελληνικη και αξιζει να διαβασετε το βιβλιο της Λιλης Ζωγραφου «Αντιγνωση» για να δειτε πως ακριβως μας επιβληθηκε.Οι Αρβανιτες αλλοιως αισθανονταν το «Εθνος» και ελεγαν..«Μουσουλμανοι και Χριστιανοι,ομοια εχουμε την Πατριδα και την Τιμη».
Στο τελος οι αναισχυντοι,τον εβαλαν να ζητωκραυγασει «Ζητω το Εθνος».Ποιο Εθνος; Των Φαναριωτων και του Μαυροκορδατου! Ο ανθρωπος κουνησε περιλυπος το κεφαλι του και εφυγε απογοητευμενος.Μητε στις εργασιες της Εθνικης Συνελευσης πηγε,αλλα ανεθεσε στον Μαρκο Δεσποτου,να τον εκπροσωπησει.Γυρισε στα πολιορκημενα Γιαννενα και μετεφερε στους Αρβανιτες τα καθεκαστα..«Το και το».Οι χριστιανοι μας πουλησαν.Ο «Γερος»(Αλης) ειναι στα τελευταια του.Εμεις τι θ'απογινουμε?
Φαινοταν καθαρα πως δικαιωνοταν η γραμμη του Ομερ Βρυωνη και οι Σουλιωτες που ειχαν πασχισει για την Εθνικη ενοτητα,εβγαιναν εκτεθειμενοι.Ετσι μετα την πτωση του Αλη,οι Μουσουλμανοι Αρβανιτες αναδειξαν αρχηγο τους τον Ομερ Βρυωνη και περασαν οι περισσοτεροι στο στρατοπεδο των Τουρκων και οι υπολοιποι τραβηξαν απογοητευμενοι στις πατριδες τους,αφου συμβουλεψαν και τους Σουλιωτες να πανε στα σπιτια τους.Ετσι εσπασε η Συμμαχια της «Εθνικης Ενοτητας» που οι ιστορικοι μας την «καταπινουν» με διαφορες αλχημειες.
Οι καημενοι οι Σουλιωτες,οταν πηγαν ξεσπιτωμενοι στην Κερκυρα,μετα απο μακροχρονιους εμφυλιους πολεμους με τον Αληπασα,καταλαβαν επι τελους πως ο Αλης ειχε δικιο και πως επρεπε να τον βοηθησουν αντι να τον πολεμησουν.Τον βοηθησαν οσο μπορουσαν στο τελος,αλλα ηταν πια αργα.Μα να που τους βλεπουμε να γινονται κηρυκες των ιδεων του Αλη,μολις πατανε το ποδι τους στην Ηπειρο!Οι πονηροι ιστοριογραφοι θα πλεξουν μυθιστορηματα και θα πουν πως οι Σουλιωτες και ειδικα ο Μαρκομποτσαρης κοροιδευαν τον Αλη,γιατι πηγαν στην αρχη με τους Τουρκους και στη συνεχεια με τον Αλη.Ο μυθος ειναι αφελεστατος και προσβλητικος για τους Σουλιωτες.Αν πηγαιναν με τους Τουρκους οι Σουλιωτες,θα εξασφαλιζαν στα σιγουρα το προηγουμενο προνομιακο καθεστως τους και εβλεπαν πως ο Αλης ηταν στα προθυρα του θανατου και οι Τουρκοι ειχαν κατεβασει ολη την Ασια στα Γιαννενα.Θα ηταν αφελες λοιπον να μην το δουν αυτο.Τοτε πως αρχικα πηγαν στους Τουρκους;Εμ,πως θα εμπαιναν στα πολιορκημενα Γιαννενα;Περα ομως απο την αποκοτια τους να μεταβληθουν απο πολιορκητες σε πολιορκουμενους και υπερασπιστες του Αλη,ειπαμε πως εγιναν ενθερμοι κηρυκες των ιδεων του και να πως.
Οι Σουλιωτες ζητησαν απο την Κυβερνηση (μετα την πτωση του Αλη) «να τοις δωσει την αδειαν να συννοηθωσι μετα των Χριστιανων η και Μωαμεθανων της Αλβανιας» (Σ.Τρικουπη,«ιστορια της Ελληνικης Επαναστασεως» 1888,Τ.2,σελ.190).Αυτη η προθεση των Σουλιωτων να συνεργαστουν με τους Μουσουλμανους,δεν εχει καμια σχεση με την παλια πολιτικη των Σουλιωτων και την νοοτροπια τους να διαφεντευουν αυταρχικα και για αποκλειστικο τους συμφερον 147 χωρια.Ειναι μια νεα αντιληψη,αντιληψη συνειδητου Επαναστατη,πανω ακριβως στην πολιτικη του Αληπασα,που ηταν ο πρωτος ηγετης ,που προβαλλε και πραγματοποιησε αυτη την πολιτικη της ενοτητας των Ελληνων ανεξαρτητα απο το θρησκευμα του καθ'ενος.
Αν αναλογιστουμε μαλιστα πως αυτη την αδεια την ζητησαν μετα την Ελληνικη Επανασταση απο την Ελληνικη Κυβερνηση,ενω πιο μπροστα και συγκεκριμενα στις 15-1-1821,ειχαν και παλι με δικη τους πρωτοβουλια πετυχει την συμμαχια και ενοτητα με τους γειτονικους τους Μουσουλμανους Αρβανιτες στα πλαισια της «Συμμαχιας της Εθνικης Ενοτητας»,καταλαναινουμε πως το προβλημα αυτο ηταν βασικο και κυριαρχο για τους Σουλιωτες και πως οι Σουλιωτες πραγματικα ειχαν γινει κηρυκες της πολιτικης του Αληπασα.
Αλλα ας δουμε πως γιορτασε και πως ειδε την «Συμμαχια της Εθνικης Ενοτητας» καθως την ονομαζω εγω και καθως ο ορισμος αυτος ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα,ο ιδιος ο Λαος και πως την ειδαν οι Δεσποταδες,το Πατριαρχειο,οι λογιοι και οι ιστορικοι μας.Οι Σουλιωτες και οι αλλοι Χριστιανοι,κυριως Αρβανιτες,ηλθαν σε διαπραγματευσεις απο τα τελη του 1820 και αποφασισαν να ενωθουν,να ξεχασουν,τις παλιες διαφορες τους και μονιασμενοι να αγωνιστουν κατα των Τουρκων Χαλδουπηδων.Ειναι απο τις σπανιες φορες που οι Αρβανιτες ανακαλυπτουν τους δρομους που οδηγουν στην ενοτητα και μαλιστα απο τοσο δυσκολες θεσεις,γιατι πραγματικα καταφεραν να ξεπερασουν τα πολυποικιλα εμποδια του θρησκευτικου φανατισμου που τους παρενεβαλλαν,ποτε το Πατριαρχειο με τους Δεσποταδες,ποτε οι Ρωσοι και ποτε ο Σουλτανος με τους Δερβισηδες και Ιμαμηδες.
Στην προκειμενη περιπτωση,τοσο ο Σουλτανος οσο και το Πατριαρχειο,βγηκαν απ'τα ρουχα τους με αυτα τα νεα καμωματα των Αρβανιτων που περιφρονοντας τους ιερους περιορισμους των θρησκευτικων δογματων,ενωνονταν σ'εναν τοσο «ιεροσυλο» δεσμο.
Ο Πατριαρχης Γρηγοριος εβγαλε δυο αφορισμους για αυτην την «ιεροσυλια» των Σουλιωτων.Εναν στις 24-12-1820 και αλλον εναν στις 4-1-1821 (βλπ.Φωτιαδη,«Η Επανασταση του 21'» Τ.1,σελ. 344).
Μα οι Σουλιωτες και οι αλλοι Χριστιανοι Αρβανιτες περιφρονησαν τους αφορισμους με τα επιτιμια,τις καταρες και τις απειλες της «γεενας του πυρος» και της κολασης,για να επιβεβαιωθει για αλλη μια φορα η σταση των Αρβανιτων απεναντι στον θρησκευτικο φανατισμο των ανατολικων,εβραιογεννημενων θρησκειων Χριστιανικης και Μουσουλμανικης.Αναλογη σταση κρατησαν οι Μουσουλμανοι Αρβανιτες στις φοβερες και τις απειλες του Αλαχ και του Μωαμεθ,που επικαλουνταν ο Σουλτανος και οι Ιμαμηδες του.
Στις 15-1-1821,επισφραγιζεται πανηγυρικα η «Εθνικη Ενοτητα και συμφιλιωση»και τοσο οι Χριστιανοι,οσο και οι Μουσουλμανοι,ορκιζονται και δινουν την περιφημη Μπεσα τους,συνομολογωντας με την πατροπαραδοτη,παναρχαια,Ελληνικη συναισθηματικη υπερβολη και υπερβατικοτητα, «Να ειναι αδερφια,ενα σωμα και μια ψυχη».
Οποιος «γινει απιστος και αρνηθει τον ορκο,να ειναι εξω απο το Ντιν Ισλαμ (Ισλαμικη πιστη) και να πεθανει ΟΒΡΙΟΣ!!!Ειδε και απο ημας τους Ρωμαιους (Χριστιανους)*κανενας,να ειναι αρνητης του Χριστου» (Φωτιαδης,στο ιδιο).
*Περιττο να υπενθυμησουμε τα περι ευθειας ιδεολογικης αντιθεσης των Αρβανιτων-καθως και των αρχαιων Ελληνων-με τους Οβριους (Εβραιους) και την αποστροφη που ενοιωθαν οι Αρβανιτες για αυτον τον λαο και ειδικα για τον τροπο σκεψης και ενεργειας του.
Βλεπουμε ομως εδω πως οι Αρβανιτες,τοσο οι χριστιανοι οσο και οι μουσουλμανοι,τρεφουν τα ιδια αισθηματα για τους Εβραιους και θεωρουν εσχατη καταπτωση για εναν Αρβανιτη να καταντησει εσχατος και περιφρονημενος σαν Εβραιος.Ο Φωτακος στην παρουσιαση του Κολοκοτρωνη,λεει για τους Εβραιους,πως «οι Ελληνες απεστρεφοντο αυτο το Εθνος εκ παραδοσεως δια την σταυρωσιν του Χριστου και δια τας νεωστι γενομενας υπ'αυτων κατα των Ελληνων υβρεις εις Κωνσταντινουπολιν...και δι'αλλα κακα τα οποια αλλου επραξαν» («Απομνημονευματα Κολοκοτρωνη»απο τις «ιστορικες εκδοσεις 1821»,σελ41).Αυτο ομως ειναι η αληθεια και αυτη ειναι η αιτια της αποστροφης των Ελληνων κατα των Εβραιων η χαωδεις αποσταση της κυριαρχης ιδεολογιας Αρβανιτων,αρχαιοελληνων και Εβραιων;Το χαρτι αυτο της συμφωνιας Χριστιανων και Μουσουλμανων Αρβανιτων μας δικαιωνει απολυτα.Οι Αρβανιτες Μουσουλμανοι το ιδιο αισθανονταν για τους Εβραιους,χωρις να υπαρχει στη μεση η προσβολη του Χριστου,των Κωνσταντινουπολιτων,του Πατριαρχη κλπ.
Τελος βλεπουμε πως ο ορος «Ρωμαιοι» εχει καθαρα θρησκευτικο χαρακτηρα και υπονοουνται με αυτο οι Χριστιανοι της Ελλαδας.
Αυτο που ενιωθαν για τους Εβραιους οι Ελληνες και συγκεκριμενα οι Αρβανιτες,δεν ηταν μισος,αλλα περιφρονηση για την ελλειψη ολων αυτων των χαρακτηριστικων γνωρισματων,του ανδρειου,του φιλελευθερου,του φιλοτιμου,του υπερηφανου κλπ.Συνειδητα θα πολεμησει τους Εβραιους,μονον ο Κοσμας ο Αιτωλος που τελικα θα το πληρωσει με τη ζωη του.
Οταν λευτερωθηκε η Ντροπολιτσα,ηλθαν απ'ολο το Μωρηα προυχοντες και Λαος,να πανηγυρισει και να σφιξει το χερι του Γερο-Κολοκοτρωνη η Μπυθ-γκουρα.Μεταξυ αυτων κατεφθασε και ενας Εβραιος,πλουμιστος και ακριβοστολισμενος με τις ολοχρυσες κελεμπιες του,να κανει αισθητη τη παρουσια του στο πλευρο των νικητων Ελληνων.Στο ζωναρι του φανταζαν επιδειχτικα δυο ασημοκαπνισμενες κουμπουρες.Ηθελε να φανει,πως οχι μονο ηταν «στο πλευρο»των νικητων,αλλα και πως...πολεμουσε κι αυτος.Ο Κολοκοτρωνης βεβαια δεν πιστευε κατι τετοιο,εστω κι αν το εβλεπε με τα ματια του.Εμπηξε τα γελια και αφου του πηρε τις κουμπουρες,ειπε φωναχτα..«Οβριο και αρματωμενο,πρωτη φορα βλεπω».
