Αν εξετάσουμε την ετυμολογία της λέξης «Ελλάς»,θα μας οδηγήσει καί αυτή στο συμπέρασμα πως οί Έλληνες δεν έρχονται από τα Νότια πού λέει ο Κορδάτος,αλλά από την Ιλλυρία.
Μερικοί ετυμολογούν το «Ελλάς» από το Σελλοί.
Ήσαν δε Σελλοί,ιερείς τού Μαντείου της Δωδώνης στην Ήπειρο,πού τούς μνημονεύει ο Όμηρος στούς στίχους πού αναφέρουν την ικεσία τού Αχιλλέα στον Δία τον Δωδωναίο τον Πελασγικό..
«Ζεύ άνα Δωδωναίε Πελασγικέ,τήλοθι ναίων -Δωδώνης δυσχαιμέρου αμφί δε Σελλοί-σοί ναίουσι υποφήται ανιπτόποδες χαμεύναι».
Στηρίζονται καί σε ένα κομμάτι τού Αριστοτέλη πού λέει..«...περί την Ελλάδα την Αρχαίαν.
Αυτή δ' έστιν η περί την Δωδώνην καί τον Αχελώον...ώκουν γαρ οί Σελλοί ενταύθα καί οί καλούμενοι τοτε μεν Γραικοί,νυν δ' Έλληνες...»Δηλαδή «γιά την αρχαία Ελλάδα.
Είναι δε αυτή η περιοχή γύρω από την Δωδώνη καί τον Αχελώο,κατοικούσαν δε εδώ οί Σελλοί καί οί ονομαζόμενοι τότε μεν Γραικοί τώρα δε Έλληνες».
Η ριζα Σαλλ-λένε είναι Πελασγική καί σημαίνει προσεύχομαι,ικετεύω,απ' αυτήν δε προέρχεται το Σελλοί το Ελλοί καί Ελλάς.
Εδώ έχει γίνει κάποια παρανόηση.
Καί ο Όμηρος καί ο Αριστοτέλης,όχι μόνον ορίζουν πως οί Σελλοί είναι άλλοι από τούς Γραικούς η τούς Έλληνες,αλλά καί ότι αυτοί είναι μία τάξη ιερέων η υπηρετών διακόνων (υποφήται),τού Μαντείου της Δωδώνης.
Αλλά καί ο Στράβων (2,238),επισημαίνει πως η τάξη αυτή των ιερέων της Δωδώνης,πού ήσαν βρωμοπόδαροι καί κοιμόντουσαν κατά Γης (ήσαν ένα είδος ασκητές),ονομάζονταν εκτός από Σελλοί καί Τομούροι η Ταμίροι κλπ. καί εξάγει το Τομούροι η Ταμίροι κλπ.,ο Στράβων από το όρος Τόμουρος η Τόμαρο.
Αλλά εμείς είδαμε καί την ετυμολογική εκδοχή τού Βρεττού,πού κατά την γνώμη μου είναι σωστή.
Καί αυτό γιατί με την εκδοχή τού Στράβωνα,παραμένει το ετυμολογικό πρόβλημα.
Δηλ. καί αν υποθέσουμε πως από το Βουνό πήραν την ονομασία τους οί ιερείς,δεν ξεκαθαρίζεται η ετυμολογία της λέξης.
Να πως ενισχύεται όμως η θέση τού Βρεττού..
Η λέξη Σελλοί,λένε οί ερευνητές,προέρχεται από την Πελασγική ρίζα-Σαλλ- πού σημαίνει Προσεύχομαι,Ικετεύω.
Ας ανατρέξουμε τώρα στ'αρβανίτικα πού διασώζουν τις περισσότερες Πελασγικές ρίζες καί λέξεις.
Το ρήμα Προσεύχομαι,Ικετεύω εδώ λέγεται Fάλλ-εμ (μέση φωνή).
Ώστε οί ιερείς της Δωδώνης είναι Τ'μιρ= άγιοι,αγαθοί,πού Fάλλεν= Προσεύχονται,Ικετεύουν.
Είναι άγιοι άνθρωποι πού προσεύχονται καί ικετεύουν τον Δία.Γι'αυτό άλλωτε μεν λέγονται Προσευχητές,Ικέτες = Σελλοί καί άλλωτε άγιοι,αγαθοί,όσιοι=Τ'μιρ (Ταμίραι,Τομούροι,Τόμαροι).
Δηλ. βλέπουμε πως καί οί αρχαίοι δεν συμφωνούσαν στην σωστή προφορά τού τ'μιρ καί άλλωτε το έγραφαν Ταμίραι,άλλωτε τομούροι κλπ.
Είναι λοιπόν σωστό πως το «Σελλοί» προέρχεται από την Πελασγική ρίζα Σαλλ=ικετεύω προσεύχομαι,αλλά δεν βλέπω πως σχετίζεται το Ελλάς καί Έλληνες με το Σελλοί την στιγμή πού οί συγγραφείς πού επικαλούνται (Όμηρος-Αριστοτέλης), σαφώς τούς διαχωρίζουν:
«ώκουν γαρ ενταύθα οί Σελλοί καί οί Γραικοί- Έλληνες».
Άλλοι ερευνητές ετυμολογούν το «Ελλάς» από την Πελασγική ρίζα Ελλ-πού σημαίνει η μάλλον έχει την έννοια τού υψηλά,υψηλός,καί την συναντάμε σε πλήθος τοπωνυμίων τού Πελασγικού κόσμου,από την Κ.Ιταλία ,ως την Ελλάδα καί την Μ.Ασία.
Από την ρίζα αυτή παράγονται οί λέξεις Έλλοπες καί Ελλοπία (έχω αντιρρήσεις γιά το Έλλοπες,πού μού τις δημιουργεί το δεύτερο συνθετικό -όπες).
Έλλινοι καί Αλλουανοί (Αλβανοί),Ιλλυρία,καί Ιλλυριοί,δηλ. υψηλοί η από ψηλά δηλ. ορεινοί,Ηλεία= Ορεινή χώρα,Ελλουήτιοι δηλ. Ελβετοί.
Ηλιαία πού ήταν το ανώτατο δικαστήριο στην Αθήνα.Αλλία πού ήταν η ανώτατη αρχή (Συνέλευση τού Λαού) στις Δωρικές πόλεις κλπ.
Αυτό το Ίλλιον (Τροία) προέρχεται από την ίδια ρίζα καί πράγματι η Τροία η Ίλλιον βρίσκεται «επί ενός ψηλού καί εκτεταμένου γηλόφου με διπλήν κορυφήν» καί στα πόδια της απλώνεται εύφορος κάμπος.
Με την ετυμολογία αυτή συμφωνεί καί ο μεγάλος Γεωγράφος της αρχαιότητας,ο Στράβων.
Γιά να κλείσουμε το θέμα θα ξαναπώ πως στα Αρβανίτικα ο υψηλός λέγεται Ιλλιάρτ η Ιλλιά.
Ώστε σύμφωνα με αυτήν την ετυμολογική εκδοχή,Ελλάς σημαίνει (χώρα) ορεινή καί Έλληνες σημαίνει ορεσίβιοι.
Πράγματι αυτή η ετυμολογική εκδοχή έχει εκτός από γλωσσολογική κάλυψη καί σημασιολογική.
Η περιοχή γύρω από την Δωδώνη καί τον Αχελώο,είναι ορεινή περιοχή.Συμφωνεί με την μαρτυρία τού Ομήρου πως η Ελλάς με τις όμορφες γυναίκες («καλογύναικα»),είναι χώρα πού βρίσκεται κοντά στη Φθία τού Αχιλλέα,υπάρχει ο ταυτόριζος με τον Αχιλλέα ποταμίσιος Θεός καί ποτάμι,ο Αχελώος,υπάρχουν καί παραπλήσιες τοποθεσίες καί Λαοί με την ίδια ρίζα,λ.χ. Ελλινοί κλπ.
Τέλος η γλωσσολογική κάλυψη βγαίνει από την Πελασγική γλώσσα (Ιλλιάρτ σημαίνει ο υψηλός.Προφέρεται καί Ι 'λλιά.
Αλλά στο θηλυκό γένος έχουμε Ε'λλιάρτ καί Ε'λλιά.Βλέπε τον αρβανίτικο γρίφο «Λλιά λλιά,κέπα ρα γκα λλιά»=Ηλία Ηλία,το κρεμύδι έπεσε από ψηλά».
Πιό κάτω θα δούμε γιατί τα δύο (λ) προφέρονται παχειά καί γιατί η λέξη ΕΛΛΑΣ πρέπει να προφέρεται Ελιάς εφ' όσον γράφεται με 2 (λ).
Αν προφέρεται,καθώς προφέρεται,τότε πρέπει να γράφεται με 1 (λ)),καί τέλος αυτοί οί Έλληνες παρουσιάζονται,σαν ο Λαός πού βρίσκεται στην καρδιά τού παλιού πνευματικού θρησκευτικού καί πολιτιστικού κέντρου των Πελασγών,την Δωδώνη.
Με δεδομένο λοιπόν καί την ονομασία των Ελλήνων σαν ορεσειβίων ,αποκλείουμε αυτόματα την υπόθεση ότι μπορεί να ήλθαν από την θάλασσα, η την Μεσοποταμία η την Μ.Ασία.
Συνέβη εντελώς το αντίθετο,καί όλες οί έρευνες τού σήμερα επισφραγίζουν τις μαρτυρίες τού χθες,δηλαδή των Αρχαίων Ελλήνων καί επιβεβαιώνουν τούς πανάρχαιους θρύλους καί τις παραδόσεις πού λένε πως 'ολα τα Ελληνικά φύλα,ήλθαν από την ΒΔ. Βαλκανική.
Baba Tomorri
Κοντά στο Μπεράτι είναι το όρος Τομόρρι στο οποίο λατρεύεται ο «Μπαμπά Τομόρι» από χριστιανούς καί μουσουλμάνους.
Είναι φανερό πως πρόκειται γιά παγανιστική λατρεία καί φυσικά δεν είναι άσχετη η σύνδεση με το όρος Τόμαρον(αρχαία Δωδώνη) σε εμάς καί με το όρος Τομόρι στην Αλβανία.
Δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Δία(περεντία ο Θεός στά αλβανικά=πάρι-ντία-ντιάου=ο πρώτος Θεός (των Θεών).
Όλοι λοιπόν οί πιστοί προσκυνούν τον τάφο τού Μπαμπά Τομόρι,όπου σημειωτέον δεν είναι κάποιο ιστορικό πρόσωπο,όπως ακριβώς υποδείκνυαν οί αρχαίοι Κρήτες τον τάφο τού Δία.
ΒΛΕΠΕ:Γραικοί-Γιουρούκοι
Μπαμπά Τομόρι
ΤΟΜΑΡΟΣ
