Στην περιοχή των Κραβάρων ανήκει καί το χωριό τού διάσημου πολεμιστή Αθανασίου Διάκου πού το πραγματικό επώνυμο ήταν Μασσαβέτας.
Ο Διάκος ήταν τζοχαντάρης δηλαδή σωματοφύλακας τού Αλήπασα τού Τεπελενιώτη,ξέρετε,εκείνου τού αναθεματισμένου «τουρκΑλβανού» ή «παλιοΑρβανίτη» πού είχε το θράσος να θέλει μεγάλο Έλληνο-Αλβανικό κράτος όπως μας λέει ο γνωστός συγγραφέας Βλαχογιάννης.
Ο Αλήπασας μάλιστα αποκαλούσε τον εαυτό του Πρίγκιπα της Ελλάδας! Καί δεν υπερβάλλω καθόλου γιά όλα αυτά φίλες καί φίλοι,στο παραμικρό.
Ο Διάκος λοιπόν ήταν χριστιανός Αρβανίτης καί Βλάμης τού Οδυσσέα Αντρούτσου καί τού μουσουλμάνου Αρβανίτη Ομέρ Βρυώνη,απόγονου τού κυβερνήτη της Ιλλυρίας Βρυένιου καί απογόνου επίσης των Παλαιολόγων,σύμφωνα με τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Ο Διάκος πέθανε στην Αλαμάνα στα χέρια των Τούρκων κατά την Επανάσταση πού δυστυχώς η τουρκιά καί η θρησκεία είχε χωρίσει το λαό μας σε κομμάτια καί αποκόμματα.
Αφού οί προγονοί μας είχαν δώσει ΜΠΕΣΑ γιά κοινό αγώνα χριστιανών καί μουσουλμάνων Αρβανιτών καί Ελλήνων εναντίον των Τούρκων καί η Επανάσταση είχε ξεκινήσει με τέτοιο όραμα,η συνθήκη της Μπέσας έσπασε στο Βραχώρι-Αγρίνιο ή εβραιοχώρι από τις δυνάμεις εκείνες πού δεν ήθελαν μιά ενωμένη Ελλάδα καί Αλβανία.
Τις δυνάμεις αυτές πού αντιστρατεύονταν τα όνειρα των προγόνων μας τις εκπροσωπούσε η εβραϊκή σουπιά η φαναριώτικη, ο Μαυροκορδάτος ο μυτόγκας.
Τέλος πάντων,ένα από τα πρώτα θύματα της διάλυσης της Αρβανίτικης Συμμαχίας ήταν ο Διάκος στο γνωστό περιστατικό της μάχης εκείνης.
Βλέπετε ,μετά την διάλυση της Συμμαχίας ο καθένας σιγά-σιγά πήρε τον δρόμο του ώστε να καταγραφεί αργότερα από τούς καλαμαράδες πού έγραφαν την ιστορία ως «Έλληνας» ή «τουρκΑλβανός» κατά πως εβόλευε τον καθένα.
Ο Βαλαωρίτης αλλά καί η ίδια Αλβανική Ένωση της Αθήνας στα 1897 διά στόματος των απογόνων ηρώων των Αρβανιτών τού '21,μας διαβεβαιώνουν γιά τις προσπάθειες τού Ομέρ Βρυώνη καί των μουσουλμάνων Αλβανών να σώσουν τον αδελφό τους Διάκο.
Μάλιστα έφτασε σε σημείο ο Βρυώνης να ζητήσει από τούς Τούρκους να τον θανατώσει τάχα ο ίδιος! ώστε να γλιτώσει τον παλιό συμπολεμιστή καί αδελφό του.
Δεν τα κατάφερε καί μας έμεινε η μαρτυρία το πως θρήνησε αργότερα ο Βρυώνης τον θάνατο τού Διάκου κλαίγοντας σαν μικρό παιδί μέσα στην σκηνή του.
Το χωριό τού Αθανάσιου Διάκου λέγεται Αρτοτίνα καί είναι γνωστό γιά τα πολλά νερά του καί γιά τούς καταρράκτες του. Οί λέξεις Artë=χρυσός(βλέπε Άρτα) καί tinë=υγρός(βλέπε Τήνος) στα αλβανικά έρχονται να επιβεβαιώσουν το αυτονόητο γιά την καταγωγή τού ήρωα.
Τόπος δηλαδή με πολλά,πλούσια νερά,πράγμα πού αποτελεί πραγματικό χρυσό-πλούτο γιά μιά περιοχή.
Αυτά από τον θαυμαστό κόσμο τού Αλβανικού Λεξικού τού Κωνσταντίνου Χριστοφορίδη.
