Ο Ησιοδος πρωτος απο τους Λαικους (μη ιερεις),απομνημονευσε και μετεδωσε στο Λαο τις αντιληψεις για την κοσμογονια,σε μια εποχη πολυ μεταγενεστερη της πρωταρχικης θρησκευτικης αντιληψης των αρχαιων Πελασγων για τον Δια-Ηλιο και την Μητερα Γη-Δημητρα.Οι Πελασγοι της Ελλαδας και της Μ.Ασιας μετα απο μια μακροχρονια εγκατασταση,περνανε στο κατοφλι του μοναδικου και ανεπαναληπτου Ελληνικου πολιτισμου.
Δημιουργουνται οι ιδεες της ομορφιας και της αρμονιας και το Ολυμπιακο πανθεο,μ'αυτη την ανεπαναλυπτη ανθρωπινη ομορφια των Θεων του,που στους σκυθρωπους σημερινους Θεορητορες,φανταζει σαν παιδικη αφελεια και βλακεια.Ας εξετασουμε(Ενδεικτικα) λοιπον τους Θεους του Ολυμπιακου πανθεου,εχοντας παντα υπ'οψει πως ειναι μεταγενεστερο δημιουργημα των Πελασγων που εποικισαν την Ελλαδα και που ονομαζονταν,ποτε Αχαιοι,ποτε Αρκαδες,Δαναοι,και τελος Ιωνες,Δωριεις και Αιολεις,ωσπου επιστεγαστηκαν ολοι στο κοινα αποδεκτο ονομα,«Ελληνες».
Συμφωνα με την Ησιοδεια θεογονια,εν αρχη ην το Χαος.Χαος σημαινει εκταση απεραντη και ατελειωτη.Σημαινει τοπικο ανοιγμα χωρις συνδεση.Βλεπε τη λεξη Χασμα.Χαινω σημαινει ανοιγω το στομα και παραγεται απο αυτη τη λεξη το Χαος.Βλπ. και Χασκω=ανοιγω το στομα.
Χαοω σημαινει μηδενιζω,εξοντωνω,καταβροχθιζω.Στ'αρβανιτικα και οι δυο αυτες εννοιες,χωρος,ανοιγμα,και καταβροχθιση υπαρχουν στις λεξεις Χαπ =ανοιγω,εκτεινω,απλωνω και στο ρημα Χα=τρωγω,χωρω,που καθως φαινεται ειναι και ταυτοριζα.(Βλεπε Γ.Βρεττου «Η Απολογια» σελ. 37).
Ωστε Χαος,ειναι εκεινο που Χαπ=ανοιγει,π,ρ τ' Χαει=για να καταβροχθισει,καταπιει. Η Αρβανιτικη,διασωζει καθως ειπαμε το αρχαιο ρημα Χαο-ω=εξαφανιζω,-χανω-,εκμηδενιζω,στο ρημα Χα=τρωγω.Τρωγω σημαινει ανοιγω το στομα μου δημιουργωντας Χασμα-Χαος,μεσα στο οποιο καταβροχθιζω,εξαφανιζω κατι το συγκεκριμενο (τροφη). Η Νεοελληνικη διασωζει μια φραση με την εννοια του Χαοω,τη φραση «Σ'εφαγα η πισω και σας εφαγα»,που βεβαια δεν σημαινει πως προκειται να...κολατσισουμε καποιον.Σημαινει πως θα τον εξαφανισουμε,θα τον σκοτωσουμε,θα τον εκμηδενισουμε.Δηλ. εχει την εννοια του Χαοω,που η ριζα του διασωθηκε στ'αρβανιτικα ακριβως σ'αυτη τη λεξη την διαφορετικη που δημιουργησε η Νεοελληνικη,(Χα=Τρωγω).
Το Χαος κατα την Μυθολογια,γεννησε το Σκοτος και το Ερεβος.Και η λεξη Σκοτος στ'αρβανιτικα λεγεται Σκοτιδ,ενω το ρημα νυχτωνει,βραδυαζει,λεγεται Ερετ.Βλεπουμε τις ριζες των αρχαιων λεξεων,Σκοτος και Ερεβος,στ'αρβανιτικα,Σκοτιδ και Ερετ.Ισως υπαρξει καποια αμφιβολια για τη λεξη Σκοτιδ,δηλ. μηπως προερχεται απο την Νεοελληνικη,Σκοταδι.
Νομιζω πως το αντιθετο συμβαινει.Η Ελληνικη λεξη ειναι Σκοτος.Στ'αρβανιτικα δεν υπαρχει αλλη λεξη για το σκοτος,παρα μονο η λεξη Σκοτιδ.Αν ηταν να δανειστουν οι νεωτεροι Αρβανιτες τη λεξη απο τους Ελληνες,θα επρεπε να ηταν Σκοτ η σκοτη και δεν θα υπηρχε λογος να την τροποποιησουν και να της προσθεσουν αυτο το χαρακτηριστικο (δ) (Η νυχτα (Νυξ) λεγεται Νατ).
Το Χαος ηλθε σε μιξη με τον Ερωτα και γεννησε την ευρυστερνη Γαια,τη Γη.Η Γη στα Δωρικα λεγεται Δα,ενω στ'αρβανιτικα λεγεται Δε-α.Η Γη λεγοταν και Γδεα.
Για τον Ερωτα δεν βρισκω αντιστοιχη αρβανιτικη λεξη,αλλα πρεπει να εχουμε υπ'οψει πως η Αρβανιτικη ειναι μια γλωσσα που διασωθηκε δια μεσου των αιωνων,απο εναν λαο χωρις γραφτο λογο,και πολιτισμο και πως ενας αριθμος λεξεων της αντικατασταθηκε απο Λατινικες,Σλαυικες και Τουρκικες και ξεχαστηκαν.Νομιζω πως ειναι δυσκολο πια για να μη πω αδυνατο,να εντοπισουμε τις λεξεις αυτες,οι οποιες ειναι βεβαιο πως ειχαν ριζες προομηρικες.
Η Γη εσμιξε με τον Ουρανο,λεει η Μυθολογια και γεννησε πολλους θεους μεταξυ των οποιων τον Κρονο και την Ρεα.Για την ετυμολογια του Κρονου που προερχεται απο τη λεξη Χρονος,δεν βρισκω αντιστοιχη Αρβανιτικη και δεν θεωρω πειστικη την εκδοχη του Βρεττου,πως η Αρβανιτικη λεξη,Κοχ=χρονος,χρονικη διαρκεια,ωρα,ειναι πρωτοθετος ριζα του Χρονος και Κρονος.*
Αντιθετα η ονομασια και η αλληγορικη σημασια της Ρεας,που ηταν η θεοποιηση των Νεφων,βρισκεται ατοφια στ'Αρβανιτικα.Η λεξη Ρεα προερχεται απο το ρημα Ρεω.Στ'αρβανιτικα το αντιστοιχο ρημα ειναι Ρεδ.Το νεφος,το συννεφο,στ'αρβανιτικα λεγεται Ρε-Ρεα.Βλεπουμε πως και το ετυμολογικο και το αλληγορικο μερος της παναρχαιας Θεας Ρεας,υπαρχει στ'αρβανιτικα μεχρι σημερα.
Ο Decharme (σελ.348) θεωρει και την Ρεα Ασιατικης προελευσης και την ταυτιζει με την Γη.
Μα τα Αρβανιτικα δικαιωνουν τους παναρχαιους Ελληνικους θρυλους και διαψευδουν τον Decharme.H Ρεα εκφραζει την θεοποιηση των Νεφων,την κινηση και την διαρκεια.Πραγματι μεταξυ Ουρανου και Γης βρισκονται τα ταξιδιαρικα και παντα κινουμενα συννεφα.Η Ρεα παλι γεννησε την Ηρα που εκφραζει τον αγερα.Δηλ. πιστευαν οι ανθρωποι πως ο αερας παραγεται απο την αεναη κινηση των νεφων.
Το ονομα της ζηλιαρας συζυγου του Δια παραγεται απο τη λεξη Αηρ,αερας,κατα μεταθεση γραμματων.Αυτο τουλαχιστον υποστηριζει ο Πλατων (Κρατυλος 404 επ.),ο Εμπεδοκλης και οι Στωικοι.Αλλοι φρονουν πως το ονομα παραγεται απο τη λεξη Ερα=γη.Φαινεται ομως πως η πρωτη εκδοχη ειναι η σωστη.Στ'αρβανιτικα που καθως εχουμε χιλιοπει διασωζεται η παναρχαια Ελληνικη-Πελασγικη γλωσσα,ο Αερας λεγεται Ερ-α.Δηλ. εδω δεν χρειαζεται καν αναγραμματισμος και καθως φαινεται η λεξη Αηρ ειναι αναγραμματισμενη στα μεταγενεστερα χρονια απο αυτο το αρχικο Ερ-α.Αλλωστε ολη η δραση και ο ρολος της Ηρας,δικαιωνει την αλληγορικη ταυτιση της με τον αγερα,που αλλοτε ειναι μειλιχιος,απαλος,τρυφερος,δροσερος και αλλοτε,θυελωδης και καταστρεπτικος.
Πρωτη συζυγος του Δια,ειναι η Μητις(Πολλα ξερουμε για τον Δια,και τις περιπετειες του,αλλ'ουσιαστικα αγνοουμε την προιστορια του,την προελευση του,την ετυμολογια του.Τι σημαινει Διας,Ζευς η Ζην,γεν. Διος και Ζηνος κλπ.;Τι σημαινουν οι ριζες ΔΙ και ΖΗ-του υπερτατου θεου; Λενε οτι ο Διας υπηρξε η θεοποιηση της «λαμπροτητας και φωτεινοτητας» του Ουρανου.Ο Ουρανος στα Σανσκριτικα λεγεται Diau-h.Ετσι οι γλωσσολογοι και μυθολογοι υπεθεσαν οτι βρηκαν την ακρη του μητου της Αριαδνης η μαλλον του Διος,μιας και θεωρουν την Σανσκριτικη γλωσσα αρχαιοτερη απο την Ελληνικη.
Οι ριζες DI και ΖΗ (Ζην,γεν,Ζηνος),στ'αρβανιτικα εχουν την εννοια του «Φωτεινου,λαμπρου και καιοντος»,δηλ. ανταποκρινονται στις ιδιοτητες του Ηλιου και τις βρισκουμε στις λεξεις: Dιαου η Dιαλ η Dιαβ=Ηλιος (Diall,Diell,Dill,Div)
Dιτ=ημερα=το τμημα του χρονου που φωτιζεται
Dιχετ=Ξημερωνει,δηλ.γινεται Φως
Dιεγκ=Καιει
Dι=Γιγνωσκω,δηλ. φωτιζω τον νου μου καθως και στις λεξεις
ΠερεDια=ο Θεος.
Dιελλ η «Ε' Dιελλ=Του Διος (ημερα),που αντιστοιχει στην ημερα που ειναι αφιερωμενη στον χριστιανικο θεο,τον Κυριο και γι'αυτο λεγεται Κυριακη.Dιαλλ=Διογενης=αγορι.
Η ριζα ΖΗ-απανταται στις λεξεις Ζηεν=Ζεει,βραζει καιει στη λεξη Ζηαρμ=φωτια και στην μεταγενεστερη Ζωτ=Κυριος,Θεος.
Ο Σανσκριτικος Diau-h=Ουρανος δεν ειναι παντα Διος=Λαμπρος,Φωτεινος αλλα και σκοτεινος καθως αντιλαμβανεσθε και σε καμμια περιπτωση δεν ειναι Ζεων.Γινεται φανερο οτι ο Σανσκριτικος Diau-h ειναι παραγωγο του Dιαου-Δια και σημαινει μονον την λαμπροτητα και φωτεινοτητα του Ουρανου δηλ. ειναι επιθετικο προσδιοριστικο παραγωγο του Dιαου.Παραγωγα του Dιαου -Δια ειναι και οι Λατινικες λεξεις DIOVIS και DEUS= θεος.Αναγονται σε εποχες μεταγενεστερες της καθιερωσης του Ολυμπιακου πανθεου και της ταυτισης του Δια με τον υπερτατο Θεο.Σε εποχες που η λεξη Διας εχει ταυτιστει με την εννοια «υπερτατος Θεος».Να λ.χ. που ο Ηροδοτος αποκαλει «Δια» καθε υπερτατο θεο των λαων που περιγραφει στην Ιστορια του).Κατα τον Ησιοδο η Μητις ηταν «η σοφοτερα θεων και ανθρωπων».Επειδη η Γη και ο Ουρανος προειπαν στον Δια οτι η Μητις θα γεννουσε κορη και γιο που θα του αποσπουσαν την εξουσια,ο Διας καταπιε την Μητι εγκυμονουσα και μετα απο λιγο ξεπηδησε απο το κεφαλι του η Αθηνα,ετοιμη γυναικα,παρθενος και πανοπλη.(Στ'αρβανιτικα ο ειπωμενος σοφος λογος που εχει απηχηση λεγεται Εθeνα.Το τονιζομενο συμφωνο Θ και το μη τονιζομενο συμφωνο Ν,παρεμβαλουν το ευηχο φωνηεν που αρχικα ηταν το (Α).Το φωνηεν αυτο αλλωστε θα παρει και τον τονο της λεξης και θα γινει ΕΘΑ'ΝΑ.Δεν πειραζει να ξανατονισουμε εδω την συμφωνικη δομη των αρβανιτικων λεξεων και τον τονισμο των συμφωνων,πραγμα που συνεβαινε σε ολες τις παναρχαιες γλωσσες και την μεταγενεστερη παρεμβολη των ευηχων φωνηεντων αναμεσα στα συμφωνα (Μπς=Μοψος,Κρμ=Κυρμα,Πλ'μ=παλαμη κλπ.).Εθανe επισης λεγεται η Κραναια,ενα απο τα επιθετα της Αθηνας).O μυθος εχει την αλληγορικη του σημασια.Ο Διας καταπινει την Μητι,δηλ. την Σκεψη και φρονηση και το μυαλο του γεννα την Σοφια (Αθηνα).Το οτι η εξουσια των Θεων κινδυνευει απο την Σοφια (Αθηνα),ειναι μια αλληγορια,που μας κανει να μενουμε εκστατικοι μπροστα στην καθαροτητα του μυαλου των παναρχαιων προγονων μας.
Μια αντιληψη που δεν περασε ποτε απο το θολο και σκοτεινο μυαλο των ανθρωπων που ειτε δημιουργησαν ειτε αποδεχτηκαν τις Ανατολικες θρησκειες.Απορω πως αυτες τις λεπτομερειες δεν τις «επιασε» το κοφτερο μυαλο του μεγαλου Κορδατου που πασχζε ν'αποδειξει πως οι Ελληνες ειναι Σημιτικης καταγωγης και πως ηλθαν απο την ...Ασια (Μα και ο μυθος του Προμηθεα και το νοημα του ειναι πραγματα αδιανοητα για αλλους λαους).
Η λεξη Μητις προερχεται απο τη λεξη Μηδος,μεδος=σκεψη.Το μηδος παλι προερχεται απο το ρημα Μηδομαι και Μεδομαι=σκεπτομαι,βουλευομαι.Αναφερει συχνα τα ρηματα Μηδομαι και Μεδομαι ο Ομηρος καθως και τον σοφο και σοφρωνα συμβουλο του Οδυσσεα,Μεντορα.Μεντωρ,σημαινει σοφος,σοφρων.Στ'αρβανιτικα,το μυαλο,η σκεψη,η φρονηση λεγονται ΜeD.Μεντουαρ =Μυαλομενος,Σοφος.Μεντωρ λοιπον=Μεντουαρ.Μεδομαι,Μεdομαι=Σκεφτομαι.
Ο Ποσειδων κραταει την περιφημη Τριαινα,που ειναι ενα Ακοντιο (Κοντιν=στοχευω,και Κοντιτο=τοπωνυμια στα Αρβανιτοχωρια που κατα πασα πιθανοτητα ηταν τοποι σκοποβολης),το οποιο αποληγει σε τρεις αιχμηρες ακρες (Τρι=τρια-ανα=ακρες=τρεις ακρες).Το Αρβανιτικο Αν=ακρη,τελος,το ειδαμε στα Ομηρικα επη και μαλιστα στο ρημα Ανυω=τελειωνω,περαιωνω.Τριαινα λοιπον ειναι το Ακοντιο που εχει Τρι ανα=3 ακρες.
Φορκυς: Ειναι και αυτος θαλασσιος θεος,που εκφραζει την αγριοτητα της θαλασσας,τη θαλασσοταραχη.Στ'αρβανιτικα Φουρκισεμ σημαινει οργιζομαι,θυμωνω και Φουρκ=οργη,θυμος.Στη νεοελληνικη εχει περασει αυτη η λεξη σαν «Φουρκα,Φουρια κλπ.)(Μως Μ' Φουρκις=Μη με τσαντιζεις η μη με θυμωνεις).
Αρης:Υπηρχε στο πανθεο των Ελληνικων θεων και ο Αρης,θεος του πολεμου και της καταστροφης.Ο Αρης δεν υπηρξε αντικειμενο λατρειας σε καμμια περιοχη της Ελλαδας και το γεγονος αυτο εδωσε αφορμη στους Ευρωπαιους ερευνητες (Decharme) να υποθεσουν πως προκειται για θεο βαρβαρης προελευσης,δηλ. τον παρελαβαν οι Ελληνες απο τους Βορειους Βαρβαρους.Ειναι εντελως ανιστορητο αυτο που υποστηριζει ο Decharme (ετσι κι'αλλιως ολους τους Ελληνικους Θεους τους θεωρει ξενους δηλ. βαρβαρους).Για τους αρχαιους Ελληνες ο πολεμος και η καταστροφη ειναι μια πραγματικοτητα οδυνηρη,μια πραγματικοτητα που εχει δυναμη εξοντωτικη και δεν ειναι δυνατον να παραγνωρισθει ουτε να θεωρηθει ανυπαρκτη.Σε τετοιου ειδους ουτοπιες δεν κατεφευγαν οι Ελληνες.Ηταν λοιπον πραγματικοτητα δυναμικη,καταστροφικη,οδυνηρη,μα παντα πραγματικοτητα υπολογισημη.Ηταν η τρελα και ο παραλογισμος των ανθρωπων στην πιο οδυνηρη τους εκφραση.Αυτος ο θεος υπολογιζοταν μα δεν λατρευοταν σε καμμια πολη της Ελλαδας,γιατι θαταν παραλογο κατι τετοιο.Αυτη ηταν η αιτια της μη αποδοσης λατρευτικων τελετων,στον Αρη απο τους Ελληνες και οχι η δηθεν βαρβαρικη προελευση του.Ειναι και αυτος Παμπελασγικος θεος.Στους Λατινους απανταται σαν Μars,αλλα και στην Βεδδικη μυθολογια (Σανσκριτικα) υπαρχει ο θεος της καταστροφικης θυελλας.Ο Αρης παρουσιαζεται απο τους Ελληνικους μυθους και θρυλους σαν βιαιος,δυστροπος,τρελλος και παραλογος σε σημειο που και αυτος ο Διας να μη τα βαζει μαζι του:«Αλλο θεο δε μαχομαι εγω καθως εσενα,τι παντα θες λογοκοπες,θες φονους και πολεμους»(Ιλιας Ε, 890).
Αυτος ειναι ο Αρης και αυτες οι ιδιοτητες του και τα χαρακτηριστικα του,χαρακτηριστικα βιαιου,μαινομενου,παραλογου,τρελλου που μονον αξια λατρειας δεν ησαν.Το ονομα του λενε οι γλωσσολογοι παραγεται απο την Πελασγικη ριζα Μαρ-που σημαινει τρελλος,παλαβος κλπ.
Ας παμε τωρα στ'αρβανιτικα.Μαρ σημαινει Τρελλος,παραλογος,βιαιος,μαινομενος.Μαρι= ο Τρελλος.Υπαρχει μεχρι σημερα,μετα την αλλαγη των θρησκειων,απο το Δωδεκαθεο,στον Χριστιανισμο και απο τον Χριστιανισμο στον Μωαμεθανισμο και αντιστροφα,υπαρχει λεω στα Αρβανιτικα μια μερα-η Τριτη- αφιερωμενη στον Αρη,στον Μαρι.Λεγεται ε Μαρ και σημαινει «του Αρη»,ημερα του Αρη (Μαρ).
*υπαρχει η λεξη κρουα που σημαινει πηγη,βρυση αλλα και στην ελληνικη κρουνος.
Ο Χρονος-Κρονος ειναι η πηγη των παντων,η ανεξαντλητη πηγη της αεναης δημιουργιας και ο δημιουργος των παντων.Αλλα και κρον που σημαινει πηγαζει.
Δημιουργουνται οι ιδεες της ομορφιας και της αρμονιας και το Ολυμπιακο πανθεο,μ'αυτη την ανεπαναλυπτη ανθρωπινη ομορφια των Θεων του,που στους σκυθρωπους σημερινους Θεορητορες,φανταζει σαν παιδικη αφελεια και βλακεια.Ας εξετασουμε(Ενδεικτικα) λοιπον τους Θεους του Ολυμπιακου πανθεου,εχοντας παντα υπ'οψει πως ειναι μεταγενεστερο δημιουργημα των Πελασγων που εποικισαν την Ελλαδα και που ονομαζονταν,ποτε Αχαιοι,ποτε Αρκαδες,Δαναοι,και τελος Ιωνες,Δωριεις και Αιολεις,ωσπου επιστεγαστηκαν ολοι στο κοινα αποδεκτο ονομα,«Ελληνες».
Συμφωνα με την Ησιοδεια θεογονια,εν αρχη ην το Χαος.Χαος σημαινει εκταση απεραντη και ατελειωτη.Σημαινει τοπικο ανοιγμα χωρις συνδεση.Βλεπε τη λεξη Χασμα.Χαινω σημαινει ανοιγω το στομα και παραγεται απο αυτη τη λεξη το Χαος.Βλπ. και Χασκω=ανοιγω το στομα.
Χαοω σημαινει μηδενιζω,εξοντωνω,καταβροχθιζω.Στ'αρβανιτικα και οι δυο αυτες εννοιες,χωρος,ανοιγμα,και καταβροχθιση υπαρχουν στις λεξεις Χαπ =ανοιγω,εκτεινω,απλωνω και στο ρημα Χα=τρωγω,χωρω,που καθως φαινεται ειναι και ταυτοριζα.(Βλεπε Γ.Βρεττου «Η Απολογια» σελ. 37).
Ωστε Χαος,ειναι εκεινο που Χαπ=ανοιγει,π,ρ τ' Χαει=για να καταβροχθισει,καταπιει. Η Αρβανιτικη,διασωζει καθως ειπαμε το αρχαιο ρημα Χαο-ω=εξαφανιζω,-χανω-,εκμηδενιζω,στο ρημα Χα=τρωγω.Τρωγω σημαινει ανοιγω το στομα μου δημιουργωντας Χασμα-Χαος,μεσα στο οποιο καταβροχθιζω,εξαφανιζω κατι το συγκεκριμενο (τροφη). Η Νεοελληνικη διασωζει μια φραση με την εννοια του Χαοω,τη φραση «Σ'εφαγα η πισω και σας εφαγα»,που βεβαια δεν σημαινει πως προκειται να...κολατσισουμε καποιον.Σημαινει πως θα τον εξαφανισουμε,θα τον σκοτωσουμε,θα τον εκμηδενισουμε.Δηλ. εχει την εννοια του Χαοω,που η ριζα του διασωθηκε στ'αρβανιτικα ακριβως σ'αυτη τη λεξη την διαφορετικη που δημιουργησε η Νεοελληνικη,(Χα=Τρωγω).
Το Χαος κατα την Μυθολογια,γεννησε το Σκοτος και το Ερεβος.Και η λεξη Σκοτος στ'αρβανιτικα λεγεται Σκοτιδ,ενω το ρημα νυχτωνει,βραδυαζει,λεγεται Ερετ.Βλεπουμε τις ριζες των αρχαιων λεξεων,Σκοτος και Ερεβος,στ'αρβανιτικα,Σκοτιδ και Ερετ.Ισως υπαρξει καποια αμφιβολια για τη λεξη Σκοτιδ,δηλ. μηπως προερχεται απο την Νεοελληνικη,Σκοταδι.
Νομιζω πως το αντιθετο συμβαινει.Η Ελληνικη λεξη ειναι Σκοτος.Στ'αρβανιτικα δεν υπαρχει αλλη λεξη για το σκοτος,παρα μονο η λεξη Σκοτιδ.Αν ηταν να δανειστουν οι νεωτεροι Αρβανιτες τη λεξη απο τους Ελληνες,θα επρεπε να ηταν Σκοτ η σκοτη και δεν θα υπηρχε λογος να την τροποποιησουν και να της προσθεσουν αυτο το χαρακτηριστικο (δ) (Η νυχτα (Νυξ) λεγεται Νατ).
Το Χαος ηλθε σε μιξη με τον Ερωτα και γεννησε την ευρυστερνη Γαια,τη Γη.Η Γη στα Δωρικα λεγεται Δα,ενω στ'αρβανιτικα λεγεται Δε-α.Η Γη λεγοταν και Γδεα.
Για τον Ερωτα δεν βρισκω αντιστοιχη αρβανιτικη λεξη,αλλα πρεπει να εχουμε υπ'οψει πως η Αρβανιτικη ειναι μια γλωσσα που διασωθηκε δια μεσου των αιωνων,απο εναν λαο χωρις γραφτο λογο,και πολιτισμο και πως ενας αριθμος λεξεων της αντικατασταθηκε απο Λατινικες,Σλαυικες και Τουρκικες και ξεχαστηκαν.Νομιζω πως ειναι δυσκολο πια για να μη πω αδυνατο,να εντοπισουμε τις λεξεις αυτες,οι οποιες ειναι βεβαιο πως ειχαν ριζες προομηρικες.
Η Γη εσμιξε με τον Ουρανο,λεει η Μυθολογια και γεννησε πολλους θεους μεταξυ των οποιων τον Κρονο και την Ρεα.Για την ετυμολογια του Κρονου που προερχεται απο τη λεξη Χρονος,δεν βρισκω αντιστοιχη Αρβανιτικη και δεν θεωρω πειστικη την εκδοχη του Βρεττου,πως η Αρβανιτικη λεξη,Κοχ=χρονος,χρονικη διαρκεια,ωρα,ειναι πρωτοθετος ριζα του Χρονος και Κρονος.*
Αντιθετα η ονομασια και η αλληγορικη σημασια της Ρεας,που ηταν η θεοποιηση των Νεφων,βρισκεται ατοφια στ'Αρβανιτικα.Η λεξη Ρεα προερχεται απο το ρημα Ρεω.Στ'αρβανιτικα το αντιστοιχο ρημα ειναι Ρεδ.Το νεφος,το συννεφο,στ'αρβανιτικα λεγεται Ρε-Ρεα.Βλεπουμε πως και το ετυμολογικο και το αλληγορικο μερος της παναρχαιας Θεας Ρεας,υπαρχει στ'αρβανιτικα μεχρι σημερα.
Ο Decharme (σελ.348) θεωρει και την Ρεα Ασιατικης προελευσης και την ταυτιζει με την Γη.
Μα τα Αρβανιτικα δικαιωνουν τους παναρχαιους Ελληνικους θρυλους και διαψευδουν τον Decharme.H Ρεα εκφραζει την θεοποιηση των Νεφων,την κινηση και την διαρκεια.Πραγματι μεταξυ Ουρανου και Γης βρισκονται τα ταξιδιαρικα και παντα κινουμενα συννεφα.Η Ρεα παλι γεννησε την Ηρα που εκφραζει τον αγερα.Δηλ. πιστευαν οι ανθρωποι πως ο αερας παραγεται απο την αεναη κινηση των νεφων.
Το ονομα της ζηλιαρας συζυγου του Δια παραγεται απο τη λεξη Αηρ,αερας,κατα μεταθεση γραμματων.Αυτο τουλαχιστον υποστηριζει ο Πλατων (Κρατυλος 404 επ.),ο Εμπεδοκλης και οι Στωικοι.Αλλοι φρονουν πως το ονομα παραγεται απο τη λεξη Ερα=γη.Φαινεται ομως πως η πρωτη εκδοχη ειναι η σωστη.Στ'αρβανιτικα που καθως εχουμε χιλιοπει διασωζεται η παναρχαια Ελληνικη-Πελασγικη γλωσσα,ο Αερας λεγεται Ερ-α.Δηλ. εδω δεν χρειαζεται καν αναγραμματισμος και καθως φαινεται η λεξη Αηρ ειναι αναγραμματισμενη στα μεταγενεστερα χρονια απο αυτο το αρχικο Ερ-α.Αλλωστε ολη η δραση και ο ρολος της Ηρας,δικαιωνει την αλληγορικη ταυτιση της με τον αγερα,που αλλοτε ειναι μειλιχιος,απαλος,τρυφερος,δροσερος και αλλοτε,θυελωδης και καταστρεπτικος.
Πρωτη συζυγος του Δια,ειναι η Μητις(Πολλα ξερουμε για τον Δια,και τις περιπετειες του,αλλ'ουσιαστικα αγνοουμε την προιστορια του,την προελευση του,την ετυμολογια του.Τι σημαινει Διας,Ζευς η Ζην,γεν. Διος και Ζηνος κλπ.;Τι σημαινουν οι ριζες ΔΙ και ΖΗ-του υπερτατου θεου; Λενε οτι ο Διας υπηρξε η θεοποιηση της «λαμπροτητας και φωτεινοτητας» του Ουρανου.Ο Ουρανος στα Σανσκριτικα λεγεται Diau-h.Ετσι οι γλωσσολογοι και μυθολογοι υπεθεσαν οτι βρηκαν την ακρη του μητου της Αριαδνης η μαλλον του Διος,μιας και θεωρουν την Σανσκριτικη γλωσσα αρχαιοτερη απο την Ελληνικη.
Οι ριζες DI και ΖΗ (Ζην,γεν,Ζηνος),στ'αρβανιτικα εχουν την εννοια του «Φωτεινου,λαμπρου και καιοντος»,δηλ. ανταποκρινονται στις ιδιοτητες του Ηλιου και τις βρισκουμε στις λεξεις: Dιαου η Dιαλ η Dιαβ=Ηλιος (Diall,Diell,Dill,Div)
Dιτ=ημερα=το τμημα του χρονου που φωτιζεται
Dιχετ=Ξημερωνει,δηλ.γινεται Φως
Dιεγκ=Καιει
Dι=Γιγνωσκω,δηλ. φωτιζω τον νου μου καθως και στις λεξεις
ΠερεDια=ο Θεος.
Dιελλ η «Ε' Dιελλ=Του Διος (ημερα),που αντιστοιχει στην ημερα που ειναι αφιερωμενη στον χριστιανικο θεο,τον Κυριο και γι'αυτο λεγεται Κυριακη.Dιαλλ=Διογενης=αγορι.
Η ριζα ΖΗ-απανταται στις λεξεις Ζηεν=Ζεει,βραζει καιει στη λεξη Ζηαρμ=φωτια και στην μεταγενεστερη Ζωτ=Κυριος,Θεος.
Ο Σανσκριτικος Diau-h=Ουρανος δεν ειναι παντα Διος=Λαμπρος,Φωτεινος αλλα και σκοτεινος καθως αντιλαμβανεσθε και σε καμμια περιπτωση δεν ειναι Ζεων.Γινεται φανερο οτι ο Σανσκριτικος Diau-h ειναι παραγωγο του Dιαου-Δια και σημαινει μονον την λαμπροτητα και φωτεινοτητα του Ουρανου δηλ. ειναι επιθετικο προσδιοριστικο παραγωγο του Dιαου.Παραγωγα του Dιαου -Δια ειναι και οι Λατινικες λεξεις DIOVIS και DEUS= θεος.Αναγονται σε εποχες μεταγενεστερες της καθιερωσης του Ολυμπιακου πανθεου και της ταυτισης του Δια με τον υπερτατο Θεο.Σε εποχες που η λεξη Διας εχει ταυτιστει με την εννοια «υπερτατος Θεος».Να λ.χ. που ο Ηροδοτος αποκαλει «Δια» καθε υπερτατο θεο των λαων που περιγραφει στην Ιστορια του).Κατα τον Ησιοδο η Μητις ηταν «η σοφοτερα θεων και ανθρωπων».Επειδη η Γη και ο Ουρανος προειπαν στον Δια οτι η Μητις θα γεννουσε κορη και γιο που θα του αποσπουσαν την εξουσια,ο Διας καταπιε την Μητι εγκυμονουσα και μετα απο λιγο ξεπηδησε απο το κεφαλι του η Αθηνα,ετοιμη γυναικα,παρθενος και πανοπλη.(Στ'αρβανιτικα ο ειπωμενος σοφος λογος που εχει απηχηση λεγεται Εθeνα.Το τονιζομενο συμφωνο Θ και το μη τονιζομενο συμφωνο Ν,παρεμβαλουν το ευηχο φωνηεν που αρχικα ηταν το (Α).Το φωνηεν αυτο αλλωστε θα παρει και τον τονο της λεξης και θα γινει ΕΘΑ'ΝΑ.Δεν πειραζει να ξανατονισουμε εδω την συμφωνικη δομη των αρβανιτικων λεξεων και τον τονισμο των συμφωνων,πραγμα που συνεβαινε σε ολες τις παναρχαιες γλωσσες και την μεταγενεστερη παρεμβολη των ευηχων φωνηεντων αναμεσα στα συμφωνα (Μπς=Μοψος,Κρμ=Κυρμα,Πλ'μ=παλαμη κλπ.).Εθανe επισης λεγεται η Κραναια,ενα απο τα επιθετα της Αθηνας).O μυθος εχει την αλληγορικη του σημασια.Ο Διας καταπινει την Μητι,δηλ. την Σκεψη και φρονηση και το μυαλο του γεννα την Σοφια (Αθηνα).Το οτι η εξουσια των Θεων κινδυνευει απο την Σοφια (Αθηνα),ειναι μια αλληγορια,που μας κανει να μενουμε εκστατικοι μπροστα στην καθαροτητα του μυαλου των παναρχαιων προγονων μας.
Μια αντιληψη που δεν περασε ποτε απο το θολο και σκοτεινο μυαλο των ανθρωπων που ειτε δημιουργησαν ειτε αποδεχτηκαν τις Ανατολικες θρησκειες.Απορω πως αυτες τις λεπτομερειες δεν τις «επιασε» το κοφτερο μυαλο του μεγαλου Κορδατου που πασχζε ν'αποδειξει πως οι Ελληνες ειναι Σημιτικης καταγωγης και πως ηλθαν απο την ...Ασια (Μα και ο μυθος του Προμηθεα και το νοημα του ειναι πραγματα αδιανοητα για αλλους λαους).
Η λεξη Μητις προερχεται απο τη λεξη Μηδος,μεδος=σκεψη.Το μηδος παλι προερχεται απο το ρημα Μηδομαι και Μεδομαι=σκεπτομαι,βουλευομαι.Αναφερει συχνα τα ρηματα Μηδομαι και Μεδομαι ο Ομηρος καθως και τον σοφο και σοφρωνα συμβουλο του Οδυσσεα,Μεντορα.Μεντωρ,σημαινει σοφος,σοφρων.Στ'αρβανιτικα,το μυαλο,η σκεψη,η φρονηση λεγονται ΜeD.Μεντουαρ =Μυαλομενος,Σοφος.Μεντωρ λοιπον=Μεντουαρ.Μεδομαι,Μεdομαι=Σκεφτομαι.
Ο Ποσειδων κραταει την περιφημη Τριαινα,που ειναι ενα Ακοντιο (Κοντιν=στοχευω,και Κοντιτο=τοπωνυμια στα Αρβανιτοχωρια που κατα πασα πιθανοτητα ηταν τοποι σκοποβολης),το οποιο αποληγει σε τρεις αιχμηρες ακρες (Τρι=τρια-ανα=ακρες=τρεις ακρες).Το Αρβανιτικο Αν=ακρη,τελος,το ειδαμε στα Ομηρικα επη και μαλιστα στο ρημα Ανυω=τελειωνω,περαιωνω.Τριαινα λοιπον ειναι το Ακοντιο που εχει Τρι ανα=3 ακρες.
Φορκυς: Ειναι και αυτος θαλασσιος θεος,που εκφραζει την αγριοτητα της θαλασσας,τη θαλασσοταραχη.Στ'αρβανιτικα Φουρκισεμ σημαινει οργιζομαι,θυμωνω και Φουρκ=οργη,θυμος.Στη νεοελληνικη εχει περασει αυτη η λεξη σαν «Φουρκα,Φουρια κλπ.)(Μως Μ' Φουρκις=Μη με τσαντιζεις η μη με θυμωνεις).
Αρης:Υπηρχε στο πανθεο των Ελληνικων θεων και ο Αρης,θεος του πολεμου και της καταστροφης.Ο Αρης δεν υπηρξε αντικειμενο λατρειας σε καμμια περιοχη της Ελλαδας και το γεγονος αυτο εδωσε αφορμη στους Ευρωπαιους ερευνητες (Decharme) να υποθεσουν πως προκειται για θεο βαρβαρης προελευσης,δηλ. τον παρελαβαν οι Ελληνες απο τους Βορειους Βαρβαρους.Ειναι εντελως ανιστορητο αυτο που υποστηριζει ο Decharme (ετσι κι'αλλιως ολους τους Ελληνικους Θεους τους θεωρει ξενους δηλ. βαρβαρους).Για τους αρχαιους Ελληνες ο πολεμος και η καταστροφη ειναι μια πραγματικοτητα οδυνηρη,μια πραγματικοτητα που εχει δυναμη εξοντωτικη και δεν ειναι δυνατον να παραγνωρισθει ουτε να θεωρηθει ανυπαρκτη.Σε τετοιου ειδους ουτοπιες δεν κατεφευγαν οι Ελληνες.Ηταν λοιπον πραγματικοτητα δυναμικη,καταστροφικη,οδυνηρη,μα παντα πραγματικοτητα υπολογισημη.Ηταν η τρελα και ο παραλογισμος των ανθρωπων στην πιο οδυνηρη τους εκφραση.Αυτος ο θεος υπολογιζοταν μα δεν λατρευοταν σε καμμια πολη της Ελλαδας,γιατι θαταν παραλογο κατι τετοιο.Αυτη ηταν η αιτια της μη αποδοσης λατρευτικων τελετων,στον Αρη απο τους Ελληνες και οχι η δηθεν βαρβαρικη προελευση του.Ειναι και αυτος Παμπελασγικος θεος.Στους Λατινους απανταται σαν Μars,αλλα και στην Βεδδικη μυθολογια (Σανσκριτικα) υπαρχει ο θεος της καταστροφικης θυελλας.Ο Αρης παρουσιαζεται απο τους Ελληνικους μυθους και θρυλους σαν βιαιος,δυστροπος,τρελλος και παραλογος σε σημειο που και αυτος ο Διας να μη τα βαζει μαζι του:«Αλλο θεο δε μαχομαι εγω καθως εσενα,τι παντα θες λογοκοπες,θες φονους και πολεμους»(Ιλιας Ε, 890).
Αυτος ειναι ο Αρης και αυτες οι ιδιοτητες του και τα χαρακτηριστικα του,χαρακτηριστικα βιαιου,μαινομενου,παραλογου,τρελλου που μονον αξια λατρειας δεν ησαν.Το ονομα του λενε οι γλωσσολογοι παραγεται απο την Πελασγικη ριζα Μαρ-που σημαινει τρελλος,παλαβος κλπ.
Ας παμε τωρα στ'αρβανιτικα.Μαρ σημαινει Τρελλος,παραλογος,βιαιος,μαινομενος.Μαρι= ο Τρελλος.Υπαρχει μεχρι σημερα,μετα την αλλαγη των θρησκειων,απο το Δωδεκαθεο,στον Χριστιανισμο και απο τον Χριστιανισμο στον Μωαμεθανισμο και αντιστροφα,υπαρχει λεω στα Αρβανιτικα μια μερα-η Τριτη- αφιερωμενη στον Αρη,στον Μαρι.Λεγεται ε Μαρ και σημαινει «του Αρη»,ημερα του Αρη (Μαρ).
*υπαρχει η λεξη κρουα που σημαινει πηγη,βρυση αλλα και στην ελληνικη κρουνος.
Ο Χρονος-Κρονος ειναι η πηγη των παντων,η ανεξαντλητη πηγη της αεναης δημιουργιας και ο δημιουργος των παντων.Αλλα και κρον που σημαινει πηγαζει.
