Παρουσιάζουν ο ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
ΚΕΝΑΝ ΜΕΣΑΡΕ
Εργα
«ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ»,
ΣΕΛ. 152, ΔΕΜ.
Γιος στρατηγού της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλβανικής καταγωγής, του Χασάν Ταχσίν Πασά, και της ελληνικής καταγωγής Λαζής, μουσουλμάνας όμως Χατιτζέ Ελμάζ ήταν ο Κενάν Μεσαρέ, αυτοδίδακτος ζωγράφος, που πέρασε τη ζωή του ανάμεσα στα Γιάννενα, όπου γεννήθηκε το 1889 και πέθανε το 1965 στο αρχοντικό σεράι των προγόνων του, και στη Θεσσαλονίκη, όπου ετάφη ύστερα από δική του επιθυμία. Ηταν ζωγράφος νατουραλιστής -δούλευε λάδια και ακουαρέλες. Αφησε πλούσιο έργο πίσω του, αν και πολλοί πίνακές του χάθηκαν στα δύσκολα χρόνια του πολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ο Κενάν Μεσαρέ είχε τη συνήθεια να χαρίζει έργα του και για το λόγο αυτό πολλά βρίσκονται σε ιδιωτικές -συνήθως άγνωστες πια- συλλογές. Οσοι τον γνώρισαν -ανάμεσά τους ο δικός μας Βίκτωρ Νέτας, η γειτόνισσά του Σαφέτ Ντίνο-Μαυρομάτη κ.λπ.- έχουν να λένε για το λιπόσαρκο της κορμοστασιάς του, την ευγένειά του, την καλοσύνη του, την πολύπλευρη γνώση του, την αυστηρή κρίση του και το ταλέντο του.
Γνώριζε και μιλούσε έξι γλώσσες (αλβανικά, τουρκικά, περσικά, αραβικά, γαλλικά και ελληνικά). Πολύγλωσση ήταν και η γυναίκα του Ραφέτ, η οποία στα δύσκολα χρόνια δίδασκε σε παιδιά των Ιωαννίνων ξένες γλώσσες.
Και κάτι ακόμα: ο πατέρας του ήταν ο στρατηγός που παρέδωσε τη Θεσσαλονίκη, το 1912, στα προελαύνοντα ελληνικά στρατεύματα αφήνοντας με άδεια χέρια τους Βούλγαρους, που κι αυτοί είχαν πλησιάσει την πόλη και του έταζαν πολλά χρήματα. Τούτο το λεύκωμα το εξέδωσε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων «ως ελάχιστη τιμή στη μνήμη του Κενάν Μεσαρέ». Γράφουν για τον άνθρωπο και το έργο του, εκτός από το νομάρχη Ιωαννίνων Ν. Χρ. Ζαρμπαλιά, οι: Ινη. Μεσαρέ (γιος του), Π. Παν. Βρέλλης, Βικτ. Νέτας, Τζούλια Σούλη-Τσούρη, Γιάν. Μελανίδης, Λουκία Μαρνέλη, Σαφέτ Ντίνο-Μαυρομάτη. Μεγάλο μέρος του έργου απεικονίζει στιγμές του πολέμου 1912-13.
Εργα
«ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ»,
ΣΕΛ. 152, ΔΕΜ.
Γιος στρατηγού της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλβανικής καταγωγής, του Χασάν Ταχσίν Πασά, και της ελληνικής καταγωγής Λαζής, μουσουλμάνας όμως Χατιτζέ Ελμάζ ήταν ο Κενάν Μεσαρέ, αυτοδίδακτος ζωγράφος, που πέρασε τη ζωή του ανάμεσα στα Γιάννενα, όπου γεννήθηκε το 1889 και πέθανε το 1965 στο αρχοντικό σεράι των προγόνων του, και στη Θεσσαλονίκη, όπου ετάφη ύστερα από δική του επιθυμία. Ηταν ζωγράφος νατουραλιστής -δούλευε λάδια και ακουαρέλες. Αφησε πλούσιο έργο πίσω του, αν και πολλοί πίνακές του χάθηκαν στα δύσκολα χρόνια του πολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ο Κενάν Μεσαρέ είχε τη συνήθεια να χαρίζει έργα του και για το λόγο αυτό πολλά βρίσκονται σε ιδιωτικές -συνήθως άγνωστες πια- συλλογές. Οσοι τον γνώρισαν -ανάμεσά τους ο δικός μας Βίκτωρ Νέτας, η γειτόνισσά του Σαφέτ Ντίνο-Μαυρομάτη κ.λπ.- έχουν να λένε για το λιπόσαρκο της κορμοστασιάς του, την ευγένειά του, την καλοσύνη του, την πολύπλευρη γνώση του, την αυστηρή κρίση του και το ταλέντο του.
Γνώριζε και μιλούσε έξι γλώσσες (αλβανικά, τουρκικά, περσικά, αραβικά, γαλλικά και ελληνικά). Πολύγλωσση ήταν και η γυναίκα του Ραφέτ, η οποία στα δύσκολα χρόνια δίδασκε σε παιδιά των Ιωαννίνων ξένες γλώσσες.
Και κάτι ακόμα: ο πατέρας του ήταν ο στρατηγός που παρέδωσε τη Θεσσαλονίκη, το 1912, στα προελαύνοντα ελληνικά στρατεύματα αφήνοντας με άδεια χέρια τους Βούλγαρους, που κι αυτοί είχαν πλησιάσει την πόλη και του έταζαν πολλά χρήματα. Τούτο το λεύκωμα το εξέδωσε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων «ως ελάχιστη τιμή στη μνήμη του Κενάν Μεσαρέ». Γράφουν για τον άνθρωπο και το έργο του, εκτός από το νομάρχη Ιωαννίνων Ν. Χρ. Ζαρμπαλιά, οι: Ινη. Μεσαρέ (γιος του), Π. Παν. Βρέλλης, Βικτ. Νέτας, Τζούλια Σούλη-Τσούρη, Γιάν. Μελανίδης, Λουκία Μαρνέλη, Σαφέτ Ντίνο-Μαυρομάτη. Μεγάλο μέρος του έργου απεικονίζει στιγμές του πολέμου 1912-13.
