O λόγος στους αναγνώστες. Ο Δ. Φράγκος, Κηφισίας 104, Αθήνα, γράφει:
«Αναφέρομαι σε “δόγμα” του κ. Καρατζαφέρη, κατά το οποίο ο Έλληνας γεννιέται και δεν γίνεται. Κατέφυγα στην Ιστορία για να διαπιστώσω ότι πολλοί μη όντες Έλληνες έγιναν. Και μάλιστα μάτωσαν γι΄ αυτή τη χώρα. Αναφέρομαι στην Ύδρα και αντιγράφω από την “Πάπυρος Λαρούς”: «Εν τούτοις ο εποικισμός της νήσου εγένετο πολλάς εκατονταετηρίδας βραδύτερον, ότε το 1460 φυγάδες εκ Πελοποννήσου διά να αποφύγουν τον απηνή διωγμό των Τούρκων ηναγκάσθησαν να διαπεραιωθούν εις την απόκρημνον Ύδρα. Ούτοι ήσαν αλβανικής καταγωγής Ελληνορθόδοξοι, απόγονοι της λαότητας Αλβανών.
Σπέτσες: ήδη από του ΙΕ΄ αιώνα εγκατεστάθησαν εις Σπέτσες Αλβανοί άποικοι, οι οποίοι αυξηθέντες απετέλεσαν κατά τον ΙΖ΄ αιώνα το μεγαλύτερον μέρος του πληθυσμού της νήσου. Οι Σπετσιώτες μετείχον των Ορλοφικών (1768) και υπέστησαν την επακολουθήσασα δι΄ όλην την επαναστατήσασα Ελλάδα καταστροφήν, αλλά και το επαναστατικό κίνημα του Λ. Κατσώνη εβοήθησαν (1790). Γεγονός το οποίο συνετέλεσεν εις την εκ νέου καταστροφήν των. Σούλι: Καταγωγή. Οι πρώτοι οικισταί του Σουλίου, κατά μαρτυρίας ημετέρων, παλαιοτέρων και νεωτέρων ιστορικών ως και ξένων (Παπαρρηγοπούλος, Φίνλεϊ Ρεμεζάν), προήλθον εκ των ιλλυρικών περιοχών. Εις τούτους προσετέθησαν συν τω χρόνω και Ηπειρώται γείτονες.
Η ομιλουμένη γλώσσα ήτο η αλβανική, επίσημος δε η ελληνική. Υπήρχαν εις το χωρίον Σούλι 19 φάραι (φάρα, γένος, φυλή, σόι): Τζαβέλλα, Μπότσαρη, Δράκου, Δαγκλή, Κουτσονίκα, Καραμπίνη, Ζάρμπα κ.ά. Εις Κιάφαν 4, εις Συμονίβαν 2, Αβαρίκον 3, Ερταχώρι 18. Σύνολο 46. Όλοι αυτοί μη Έλληνες στην καταγωγή πολέμησαν ηρωικά για τη λευτεριά αυτού του τόπου. Η οργάνωση σε φάρες ήταν χαρακτηριστικό των Αλβανών. Κυβέρνηση περιοχών απετελείτο από τους αρχηγούς της φάρας που ήταν οι γηραιότεροι”.
Δεν νομίζω ότι οι οπαδοί του δόγματος της καθαρότητας του αίματος δεν πιστεύουν στην ελληνικότητα του Μπότσαρη ή του Τζαβέλλα ή των πληρωμάτων και των καραβιών της Ύδρας και των Ψαρών που πολέμησαν για την ελεύθερη Ελλάδα. Αναφέρεται ότι μετά την απελευθέρωση ανώτατος αξιωματικός επιθεωρώντας τα υδραίικα πολεμικά έδωσε το παράγγελμα: “Άρατε ιστία”. Το πλήρωμα έμεινε ακίνητο. Επενέβη ένας υπαξιωματικός και έδωσε το παράγγελμα στα αρβανίτικα. Οι ναύτες σαν αίλουροι, σκαρφάλωσαν στα ξάρτια και σε ελάχιστο χρόνο σήκωσαν τα πανιά. Μήπως πρέπει να μην τους θεωρούμε Έλληνες, γιατί κατάλαβαν το παράγγελμα στα αλβανικά; Ή μήπως στερήσαντες το δικαίωμα να σηκώσει τη σημαία ο αριστούχος Αλβανός κατέληξε στο ΜΙΤ (ανώτατο τεχνολογικό ίδρυμα) στις ΗΠΑ; Πρέπει να είναι υπερήφανοι γιατί στέρησαν από την Ελλάδα την οξύτητα του μυαλού του.
Θα αντιτείνουν κάποιοι ότι οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες είχαν μείνει αιώνες στην Ελλάδα και είχαν ελληνοποιηθεί. Ο ποιητής μας Λορέντζος Μαβίλης καταγόταν από παππού Ισπανό πρόξενο που παντρεύτηκε Κερκυραία. Ο πατέρας του έγινε δικαστής. Ο Μαβίλης υπήρξε φλογερός Έλληνας. Υπήρξε εθελοντής στην Κρήτη (1897), αντάρτης στην Ήπειρο με δικό του επαναστατικό σώμα στον πόλεμο του 1897. Στον πόλεμο του 1912 στην Ήπειρο, ως λοχαγός των Γαριβαλδινών, σκοτώθηκε στο Δρίσκο στις 28/11/1912. Δείγμα της αγάπης του στον λαό ήταν η αγόρευσή του, ως βουλευτής, κατά της καθιερώσεως της καθαρεύουσας ως επίσημης γλώσσας. Ήθελε να μιλάει και να γράφει ο λαός γλώσσα που γνώριζε.
Αυτά για τους ακραιφνείς Έλληνες».
--------------------------
