Για να ξαναδημιουργήσει μεγαλεία ο Έλληνας, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο Πολιτισμός δεν πρέπει να είναι κάτι το απόμακρο, είτε χρονικώς μακρινό, είτε περιορισμένο σε μουσεία, γκαλερί και μπιενάλε. Ακόμα περισσότερο, ο σύγχρονος Έλληνας πρέπει να απαλλαγεί από συμπλέγματα κατωτερότητας. Τι κακό έχει, ας πούμε, η φουστανέλα; Γιατί το να φοράς κιλτ, πίνοντας μαλτ θεωρείται μαγκιά, ενώ το να φοράς βράκα, πίνοντας τσικουδιά θεωρείται τρε μπανάλ, και χωριατιά;
Ο σύγχρονος Έλληνας οφείλει να καταλάβει ότι πρέπει να διαχέεται από κουλτούρα, ακόμα και στην καθημερινότητά του, όσο, επίσης, οφείλει να καταλάβει ότι οι ανοησίες περί εθνικής αποκλειστικότητας (όπως η σιωνιστική θεωρία περί "περιούσιου λαού"), και φυλετικής καθαρότητας (όπως η ναζιστική θεωρία περί "αρείας γενιάς"), αποτελούν βάλτο, δηλαδή ένα βρωμερό και μίζερο αδιέξοδο για οποιοδήποτε έθνος. Ναι μεν η καλλιέργεια εθνικής περηφάνιας πρέπει να γίνεται. Όμως, οφείλει να γίνεται χωρίς το παραμικρό ίχνος θεωριών μίσους...
Πάντως, η φουστανέλα φέρνει πιο κοντά δυο λαούς: Ρωμιούς και Αρβανίτες, δηλαδή Έλληνες και Αλβανούς.
