Ω ρε καϋμένε Αλή Πασά,
σύρε στο Τεπελένι.
Δεν φεύγω απ' τα Γιάνενα,
ωρέ τουρκιά μ' 'επιασε,
Αρβανίτες παινεμένοι
πού είναι ο Αλή Πασάς καϋμένοι,
πού είναι ο Αλή Πασάς καϋμένοι,
Αρβανίτες παινεμένοι !
Ωχ,τα Γιάνενα καήκανε Μπίρο μ'
ωρέ,γενήκανε βελάν'
κι Αλή Πασάς να είναι καλά,ωρέ να 'ναι καλά ωρέ,
πάλι τα ξαναφτιάνει !
Έτσι τραγούδησε ο λαϊκός ποιητάρης το χαμό τού Αλήπασα τού Τεπελενιώτη καί έτσι τον έκλαψε,εκείνον καί τούς Αρβανίτες του !
Καί αυτή είναι η αλήθεια πού φρόντισαν να διαστρέψουν εκείνοι πού είχαν κάθε λόγο γιά να καλύψουν την δική τους ιστορική γύμνια καί τον απεχθή ρόλο τους.
Από το μνημειώδες πλέον έργο των εκδόσεων Κ.Κουμουνδουρέα στη δεκαετία τού ΄70,το «ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ».
Πρόκειται γιά μία τεράστια συλλογή πινάκων ζωγραφικής,σκίτσων καί αρκετών εύστοχων ιστορικών σχολίων καί προσθηκών πού αφορούν το ΄21.
Στην λεζάντα τού συγκεκριμένου πίνακα ζωγραφικής πού απεικονίζεται Αλβανός πολεμιστής τού Αλήπασα Τεπελενιώτη διαβάζουμε :
«Οί Αλβανοί πολεμιστές υπήρξαν,μαζί με Έλληνες αρματολούς,το στρατιωτικό στήριγμα τού Αλή Πασά στην προσπάθειά του να δημιουργήσει ανεξάρτητο ΑΛΒΑΝΟ-ΕΛΛΗΝΙΚΟ κράτος(!) στις δυτικές ευρωπαϊκές κτήσεις της οθωμανικής επικράτειας».
Καί πως φυσικά γίνεται το να μην σχολιαστεί εκείνο το «Έλληνες» αρματολοί σε σχέση με τούς «Αλβανούς» πολεμιστές,πού εάν αντικατασταθεί με το «Αλβανοί χριστιανοί» δηλαδή «Αρβανίτες» σίγουρα θα είμαστε τέλεια ακριβείς ως προς την εθνολογική προέλευση των αρματολών εκείνης της εποχής εν αντιθέσει με τούς Αρβανίτες(δηλαδή Αλβανούς) μουσουλμάνους.
Από το μνημειώδες πλέον έργο των εκδόσεων Κ.Κουμουνδουρέα στη δεκαετία τού ΄70,το «ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ».
Πρόκειται γιά μία τεράστια συλλογή πινάκων ζωγραφικής,σκίτσων καί αρκετών εύστοχων ιστορικών σχολίων καί προσθηκών πού αφορούν το ΄21.
Η έκδοση αυτή υμνεί κυριολεκτικά τον Αλήπασα τον Τεπελενιώτη καί στην λεζάντα τού πορτραίτου του διαβάζουμε: «Ο Αλή Πασάς είχε έμφυτα μεγάλα χαρίσματα.
Η πολιτική του οξύνοια υπερέβαινε τούς περιορισμούς της μόρφωσης καί της πολιτικής του κουλτούρας.
Όσο κι αν φαίνεται τολμηρό μπορεί να τον συγκρίνει κανείς με τον Ρήγα Φεραίο(!).
Το όραμα μιάς διαβαλκανικής ανεξάρτητης από τον Σουλτάνο επικράτειας χαρακτηρίζει την πολιτική σκέψη καί των δύο.
Ο τρόπος βέβαια πραγμάτωσης τού μεγαλεπήβολου σχεδίου διακρίνει τον επαναστάτη διαφωτιστή από τον ρηξικέλευθο σατράπη».
