Το Μακεδόνικο Ζήτημα
«Πάγια επιδίωξη των Σλάβων ήταν και είναι η καθοδός τους στο Αιγαίο. Προς το σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν κάθε μέσο. Κι όταν συνειδητοποιήθηκε, κυρίως από τους Ρώσσους που αποτελούσαν πάντοτε το μοχλό και την κινητήρια δύναμη της Πανσλαβιστικής πολιτικής, η δυσκολία επέκτασης ενός Βουλγαρικού ή Σερβικού κράτους μέχρι το Αιγαίο, δημιούργησαν το Μακεδόνικο. Ζήτημα πέρα και πάνω από τη λογική, που συνιστά τη μεγαλύτερη παραχάραξη που επιχειρήθηκε ποτέ στην Ιστορία.
Διότι είναι γνωστό ότι οι Σλάβοι, οι οποίοι διέβησαν το Δούναβη το 602 μ.Χ., δεν έχουν καμμιά σχέση με την αρχαία Μακεδονία, της οποίας άλλωστε τα γεωγραφικά όρια δεν ξεπερνούσαν τη γραμμή Μελένικο, Στρώμνιτσα, Μοναστήρι. Στους αιώνες που ακολούθησαν. τα Σλαβικά φύλα διασκορπίσθηκαν στη Βαλκανική, ποτέ όμως δεν αποτέλεσαν στο χώρο της Μακεδονίας και της Θράκης τίποτε περισσότερο οπό κάποιες οργανωμένες μειοψηφίες.
Στους Βουλγάρους κομιτατζήδες των αρχών του αιώνα θα αντιπαραταχτεί η Ελληνική ψυχή των Μακεδόνων. Ήδη όμως έχει κάνει την εμφάνιση της η Σλαβική θεωρία περί δήθεν Μακεδόνικου έθνους, που θα πρέπει να αποκτήσει κρατική οντότητα, Κι ενώ οι ελληνικοί πληθυσμοί της Μακεδονίας αιμοδοτούνται το 1922-24 από δύο εκατομμύρια πρόσφυγες από την Μικρασία και τον Πόντο, οι Πανσλαβιστές επιμένουν. Έτσι υπό την πίεση του Στάλιν αποφασιζεται στην Πέμπτη Κομμουνιστική Διεθνή, το 1924 στη Μόσχα, η υποστήριξη δημιουργίας ανεξάρτητου Μακεδόνικου κράτους, που στην πράξη θα λειτουργούσε ως δορυφόρος της Βουλγαρίας, Το κράτος αυτό θα περιλαμβάνε περιοχές της Ελληνικής, Γιουγκοσλαβικής και Βουλγαρικής Μακεδονίας καθώς και περιοχές της Θράκης. Οι Έλληνες κομμουνιστές, παρά την αρχική τους άρνηση, προσυπογραφούν και αυτοί την απόφαση της
Γεωγραφικά όρια της Κλασσικής Μακεδονίας (Αρχαίο Ελληνικό Μακεδονικό Βασίλειο)
Κομιντέρν του 1924, είναι αλήθεια κάτω από άγνωστες
Την απόφαση της Κομιντέρν θα υλοποιήσει μερικώς 20 χρόνια αργότερα ο Κροατικής καταγωγής κομμουνιστής δικτάτορας της Γιουγκοσλαβίας Τίτο, δημιουργώντας την ομόσπονδη σοσιαλιστική δημοκρατία της Μακεδονίας, ως πόλο γιο τη δημιουργία της Μεγάλης Μακεδονίας που θα περιλάμβανε την μόνη πραγματική Μακεδονία, της Ελλάδος, και τη νοτιοδυτική περιοχή της Βουλγαρίας. Έκτοτε άρχισε μια χωρίς προηγούμενο προσπάθεια δημιουργίας κρατικού μορφώματος που θα έχει δική του γλώσσα, την οποία βάφτισαν Μακεδόνικη, ενώ δεν είναι παρά Βουλγαρικό ιδίωμα καθώς και δικό του πολιτισμό, οικοιοποιούμενοι τη βαρεία Μακεδόνικη κληρονομιά του εκπολιτιστή των Εθνών Αλεξάνδρου και του μεγαλύτερου φιλοσόφου και στοχαστή της Ιστορίας Αριστοτέλη».
