Λιμνοχώρι Κ.Αχαϊας

Λιμνοχώρι

Χωριό Δ-ΝΔ της Κ. Αχαΐας που αποτελείται από τους οικισμούς Άνω Λιμνοχώρι, Κάτω Λιμνοχώρι και Καλαμάκι. Το Λιμνοχώρι αναφέρεται για πρώτη φορά με το παλαιό του όνομα "Στριγκλέικα" στην απογραφή του 1879 με 291 κατοίκους. Οι κάτοικοι του χωριού Στριγκλέικα κατέβηκαν από τα ορεινά μετά την Απελευθέρωση από την τοποθεσία που ακόμα και σήμερα λέγεται "Στριγκλέικο βουνό". Βρίσκεται στον Οβρυόκαμπο, ΝΔ της Ζουμπάτας και του χωριού Μοίρα, κοντά στις θέσεις "Σημαία", "Δέντρο του Γιαννιά" και "Σάπια Βρύση". Φαίνεται ότι το τοπωνύμιο "Στριγκλέικα" προέρχεται από την αρβανίτικη λέξη "στριγγλός" (ανάποδος, σφιχτός) και ήταν το επώνυμο του πρώτου ιδιοκτήτη της περιοχής, εκείνης στο Παναχαϊκό. Όταν ο οικισμός αυτός ερειπώθηκε οι κάτοικοι κατέφυγαν στο Χαϊκάλι και στο σημερινό Λιμνοχώρι. Ανέβαιναν, όμως, το καλοκαίρι στα ορεινά με τα πρόβατά τους. Στην πεδιάδα εγκαταστάθηκαν γύρω από ένα πηγάδι που προϋπήρχε από την εποχή της Τουρκοκρατίας, στο κέντρο του Άνω Λιμνοχωρίου. Το χωριό αρχικά λοιπόν περιοριζόταν στο σημερινό Άνω Λιμνοχώρι και αναφερόταν στις απογραφές μαζί με το μεγαλύτερο τότε χωριό Βίδοβα (σημερινό Καλαμάκι). Έτσι εξηγείται γιατί αναφέρεται μόνο το χωριό Βίδοβα στην απογραφή του 1845 (από το 1845 αρχίζουν και τα Δημοτολόγια της πρώην κοινότητας Λιμνοχωρίου) και γιατί η παλαιά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κτίσθηκε ανάμεσα στη Βίδοβα και τα Στριγκλέικα.
Το χωριό Στριγκλέικα δέχθηκε και άλλους κατοίκους από τα ορεινά και γρήγορα διακρίθηκε σε δύο «μαχαλάδες». Έτσι εξηγείται το κτίσιμο της παλαιάς εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας ανάμεσα στα σημερινά χωριά Άνω και Κάτω Λιμνοχώρι. Ονόματα παλαιών οικογενειών είναι τα: Ζερδεβάς, Λοτσάρης, Μπεκίρης, Αγγελόπουλος, Γκοτσόπουλος. Από το 1879 έως το 1912 ανήκε στον Δήμο Δύμης. Το 1900 ακόμα οι κάτοικοι μιλούσαν τα αρβανίτικα. Το 1912 αναγνωρίζεται ως κοινότητα και το 1928 μετονομάζεται σε "Λιμνοχώρι" εξαιτίας των νερών που λιμνάζουν στην περιοχή. Το 1920 είχε 377 κατοίκους. Το 1851 είχε 589 κατοίκους. Το 1991 είχε 1.311 κατοίκους. Παρά την παλαιότητα του οικισμού σήμερα αντιμετωπίζει προβλήματα αναγνώρισης των ιδιοκτησιών γιατί θεωρούνται τμήματα του βασιλικού κτήματος της Μανολάδας και του δάσους βελανιδιών που υπήρχε εκεί από την αρχαιότητα. Το δάσος αυτό εκτεινόταν από τον ποταμό Πείρο ως τα Λεχαινά και άρχισε να εκχερσώνεται αμέσως μετά την Επανάσταση.
Το Καλαμάκι (Βίδοβα) αναφέρεται από το 1845 στον Δήμο Δύμης. Το 1879 είχε 123 κατοίκους. Το 1912 υπήχθη στην κοινότητα Στριγκλεΐκων (σημερινό Λιμνοχώρι). Το όνομα «Βίδοβα» είναι σλαβικό και δηλώνει το επώνυμο του πρώτου ιδιοκτήτη της περιοχής που κατοίκησε το λεγόμενο βουνό της Βίδοβας, στο Παναχαϊκό, απ' όπου ξεκίνησαν οι Βιδοβίτες. Οι πρώτοι που κατέβηκαν από τα ορεινά ήσαν δύο Αγγελόπουλοι και ένας Γκότσης. Οι κάτοικοι της πεδινής Βίδοβας μιλούσαν έως το 1900 τα αρβανίτικα. Το 1940 είχε 288 κατοίκους.
Πληθυσμός (απογραφή 2001): Άνω Λιμνοχώρι (373), Καλαμάκι (559), Κάτω Λιμνοχώρι (207), Παραλία Καλαμάκι (74). ΣΥΝΟΛΟ: 1.213 κάτοικοι.
Λιμνοχώρι - Δήμος Μόβρης