Η «αυθόρμητη» μαζική τρέλα | Çmenduria “spontane” kolektive
Σαν σήμερα ήταν, στις 7 Απριλίου του 1939 όταν η φασιστική Ιταλία κατέλαβε την Αλβανία . Με τη σύμφωνη γνώμη και των συνεργατών της μέσα στην ίδια τη χώρα.
Έτσι γίνεται πάντα.
Μετά τη πτώση της ήρθαν και οι γερμανοί και ολοκληρώθηκε για τα καλά η κατάκτηση της χώρας από τους ξένους. Σε αυτόν το πόλεμο σκοτώθηκε περιπου το 3% του πληθυσμού . Τεράστιος αριθμός για μια τόσο μικρή χώρα.
Με το τέλος του πολέμου, η συμφωνία της Γιάλτας πέρασε την Αλβανία στην κομμουνιστική επιρροή των σοβιετικών. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Επί 45 χρονια η χώρα κυβερνήθηκε από το σιδερένιο χέρι της Δικτατορίας του Προλεταριάτου. Η πολιτική απομόνωση, είχε σαν αποτέλεσμα και την οικονομική δυσχέρεια.
Στα δικαιώματα των πολιτών τα πράγματα ήταν ίδια και χειρότερα. Οι αντίπαλοι του καθεστώτος κυνηγήθηκαν άγρια. Οι ιδεολογικοί εχθροί συνήθως βρισκόντουσαν μέσα στη νομενκλατούρα.
Μέχρι που φτάσαμε στο σήμερα. Η Αλβανία είναι μέρος της παγκόσμιας στρατιωτικής συμμαχίας και οι χθεσινοί “ιμπεριαλιστές” το εθνικό μας αποκούμπι. Οι συνεργάτες των ναζί είναι κι αυτοί σε υψηλά αξιώματα στην εξουσία. Ακόμα κι ο ανιψιός του πρώην «βασιλιά» έχει διπλωματικό αξίωμα. Φανερούς εχθρούς δεν εχουμε.
Κάτι όμως πρέπει να γίνει και για αυτό. Στη δίνη της μαζικής τρέλας για την είσοδο στο ΝΑΤΟ, πολύ εύκολο είναι να ονομαστεί εχθρός, όποιος δεν συμφωνεί με το μπούγιο. Και όπως έγραφε χθες στη εφημερίδα SHQIP ο εξαιρετικός Mustafa Nano, τώρα θα ήθελα να είμαι …Κροάτης.
