(Αλβανοί) μετανάστες κι Αρβανίτες
Οι αναρτήσεις μου για τους μετανάστες έφεραν στα σχόλια δύο παρεμβάσεις που θεώρησα πως αξίζει να παραθέσω. Το πρώτο είναι από κάποιον Αλβανό μετανάστη στην Ελλάδα (όσο μου επιτρέπει η ανωνυμία του διαδικτύου να το πιστέψω), ο οποίος, επειδή έχει εμπειρία από αφεντικά, δίνει μια εικόνα του τι επικρατεί στην Ελλάδα: οι Αλβανοί είναι χειρότερα αφεντικά, επειδή είναι φτωχότεροι. Οι Έλληνες είναι πλουσιότεροι -άρα καλύτεροι, αν και ο ίδιος θα προτιμούσε να έχει αφεντικά το "αίμα" του, δηλαδή Αρβανίτες.
Το δεύτερο κείμενο είναι από κάποιον που δηλώνει κατά το ήμισυ Αρβανίτης και -μολονότι προσβλητικό, κάτι το οποίο έχω συνηθίσει- με βοήθησε να επιβεβαιώσω δύο πράγματα:
α) Μιλά ως "Αρβανίτης" και μάλιστα ως εκφραστής της αρβανίτικης ταυτότητας. Λέει πως με αυτά που γράφω θα "εκνευρίσω" κάποιον Αρβανίτη που θα με διαβάσει. Αυτή η δήλωση δείχνει πως η αρβανίτικη κοινότητα είναι ζωντανή ακόμα, έστω και ως ελληνόφωνη στη συντριπτική πλειοψηφία της. Αυτή η κοινότητα έχει την αίσθηση της ταυτότητάς της, γνωρίζει πως είναι μία ομάδα ξεχωριστή μέσα στο νεοελληνικό έθνος (όπως είναι οι Πόντιοι, οι Κρητικοί κλπ.), αλλά αντιμετωπίζει με εχθρότητα την υφιστάμενη συγγένειά της με τους Αλβανούς. Είναι γεγονός πως κανείς Αρβανίτης δεν έχει άλλη εθνική συνείδηση από την ελληνική, αλλά την οποιαδήποτε σχέση με το αλβανικό έθνος την αντιμετωπίζουν ως ύψιστη προσβολή, κι ας συνομιλούν -όσοι τα γνωρίζουν- στα Αρβανίτικα με τους Αλβανούς μετανάστες. Το ολοφάνερο το αρνούνται ολόψυχα. Όλοι λοιπόν θεωρούν εχθρικό κάθε σχόλιο που κινείται στην κατεύθυνση της "συγγένειας" με τους Αλβανούς. Για να αρνηθούν αυτήν τη συγγένεια και να τροφοδοτήσουν τον ελληνικό εθνικό μύθο των Αρβανιτών πολλοί Αρβανίτες έχουν γράψει διάφορα βιβλία προσπαθώντας να αποδείξουν τη ...συγγένεια Ελληνικής και Αρβανίτικης. Ο αείμνηστος Αριστείδης Κόλλιας μάλιστα έλεγε πως η Αρβανίτικη είναι πιο "αρχαία" κι από τα ομηρικά κείμενα και προσπαθούσε να ερμηνεύσει τα ονόματα του αρχαιοελληνικού δωδεκάθεου, αλλά αυτό είναι μια ιστορία που φυλάω για μετά, αν υπάρξει χρόνος.
2) Στο δεύτερό σχόλιό του ο -μισός- Αρβανίτης μού απευθύνεται στα αρβανίτικα, χρησιμοποιώντας μία υβριστική απαξιωτική έκφραση:μουτ με κεπ. Αν κάποιος Αρβανίτης ξέρει 2 κουβέντες μόνο στα αρβανίτικα, τότε αυτή είναι η μία! Το σημαντικό για μένα είναι ότι αυτός ως Αρβανίτης μου απευθύνθηκε (σ' εμένα που είμαι επίσης Αρβανίτης) στη γλώσσα μας και μάλιστα είπε ότι είμαστε "πατριώτες"! Αυτό επιβεβαιώνει με ευχάριστο τρόπο την πεποίθησή μου ότι οι Αρβανίτες αισθανόμαστε πως μας συνδέει κάτι παραπάνω από την ελληνική ταυτότητα. Όπου έχω βρεθεί, όταν μιλάω με Αρβανίτη, χαίρεται που είμαι κι εγώ Αρβανίτης, κι ας κατάγομαι από διαφορετικό τόπο. Είναι όπως όταν συναντιούνται δύο Κρητικοί ή δύο Πόντιοι, μόνο που οι Αρβανίτες είμαστε περισσότεροι "μαγκωμένοι" και ντρεπόμαστε για την ταυτότητά μας, κάτι το οποίο απορρέει από σχεδόν 2 αιώνες επίσημης αδιαφορίας για τη γλώσσα μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το δεύτερο κείμενο είναι από κάποιον που δηλώνει κατά το ήμισυ Αρβανίτης και -μολονότι προσβλητικό, κάτι το οποίο έχω συνηθίσει- με βοήθησε να επιβεβαιώσω δύο πράγματα:
α) Μιλά ως "Αρβανίτης" και μάλιστα ως εκφραστής της αρβανίτικης ταυτότητας. Λέει πως με αυτά που γράφω θα "εκνευρίσω" κάποιον Αρβανίτη που θα με διαβάσει. Αυτή η δήλωση δείχνει πως η αρβανίτικη κοινότητα είναι ζωντανή ακόμα, έστω και ως ελληνόφωνη στη συντριπτική πλειοψηφία της. Αυτή η κοινότητα έχει την αίσθηση της ταυτότητάς της, γνωρίζει πως είναι μία ομάδα ξεχωριστή μέσα στο νεοελληνικό έθνος (όπως είναι οι Πόντιοι, οι Κρητικοί κλπ.), αλλά αντιμετωπίζει με εχθρότητα την υφιστάμενη συγγένειά της με τους Αλβανούς. Είναι γεγονός πως κανείς Αρβανίτης δεν έχει άλλη εθνική συνείδηση από την ελληνική, αλλά την οποιαδήποτε σχέση με το αλβανικό έθνος την αντιμετωπίζουν ως ύψιστη προσβολή, κι ας συνομιλούν -όσοι τα γνωρίζουν- στα Αρβανίτικα με τους Αλβανούς μετανάστες. Το ολοφάνερο το αρνούνται ολόψυχα. Όλοι λοιπόν θεωρούν εχθρικό κάθε σχόλιο που κινείται στην κατεύθυνση της "συγγένειας" με τους Αλβανούς. Για να αρνηθούν αυτήν τη συγγένεια και να τροφοδοτήσουν τον ελληνικό εθνικό μύθο των Αρβανιτών πολλοί Αρβανίτες έχουν γράψει διάφορα βιβλία προσπαθώντας να αποδείξουν τη ...συγγένεια Ελληνικής και Αρβανίτικης. Ο αείμνηστος Αριστείδης Κόλλιας μάλιστα έλεγε πως η Αρβανίτικη είναι πιο "αρχαία" κι από τα ομηρικά κείμενα και προσπαθούσε να ερμηνεύσει τα ονόματα του αρχαιοελληνικού δωδεκάθεου, αλλά αυτό είναι μια ιστορία που φυλάω για μετά, αν υπάρξει χρόνος.
2) Στο δεύτερό σχόλιό του ο -μισός- Αρβανίτης μού απευθύνεται στα αρβανίτικα, χρησιμοποιώντας μία υβριστική απαξιωτική έκφραση:μουτ με κεπ. Αν κάποιος Αρβανίτης ξέρει 2 κουβέντες μόνο στα αρβανίτικα, τότε αυτή είναι η μία! Το σημαντικό για μένα είναι ότι αυτός ως Αρβανίτης μου απευθύνθηκε (σ' εμένα που είμαι επίσης Αρβανίτης) στη γλώσσα μας και μάλιστα είπε ότι είμαστε "πατριώτες"! Αυτό επιβεβαιώνει με ευχάριστο τρόπο την πεποίθησή μου ότι οι Αρβανίτες αισθανόμαστε πως μας συνδέει κάτι παραπάνω από την ελληνική ταυτότητα. Όπου έχω βρεθεί, όταν μιλάω με Αρβανίτη, χαίρεται που είμαι κι εγώ Αρβανίτης, κι ας κατάγομαι από διαφορετικό τόπο. Είναι όπως όταν συναντιούνται δύο Κρητικοί ή δύο Πόντιοι, μόνο που οι Αρβανίτες είμαστε περισσότεροι "μαγκωμένοι" και ντρεπόμαστε για την ταυτότητά μας, κάτι το οποίο απορρέει από σχεδόν 2 αιώνες επίσημης αδιαφορίας για τη γλώσσα μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
