H «μαυροφόρα απελπισιά» του Κρυφού Σχολειού (Μέρος 2ο)
04/10/2008 από Po
Οι μάνατζερ του Κρυφού Σχολειού, χρησιμοποιούν τον γιό του παπα-Γιαννάκη, τον Φωτάκο και τον υπουργό του Όθωνα Ν. Δραγούμη, που έγραψαν στα μεταεπαναστατικά χρόνια και δεν τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό τους, επηρεασμένοι προφανώς από την παράδοση που είχε ήδη στηθεί και η οποία ιδεολογικά τους συνέφερε. Γράφει ο πρώτος στην πρώτη έκδοση των «Απομνημονευμάτων…» που εξέδωσε το 1858: «…μόνοι των οι Ἕλληνες εφρόντιζον διὰ την παιδείαν…… εν ελλείψει δε διδασκάλου ο ιερεὺς εφρόντιζε περὶ τούτου. Ὅλα αυτὰ εγένοντο εν τω σκότει καὶ προφυλακτικὰ απὸ τους Τούρκους». Που συνέβησαν αυτά, ένα παράδειγμα, κάποια συγκεκριμένη αναφορά, ένα δραματικό περιστατικό δεν υπάρχουν έστω ενδεικτικά. Είχε προηγηθεί τρία χρόνια ο δεύτερος, που είναι πραγματικά αναξιόπιστος μέσα στις αστείες υπερβολές του, στην «Πανδώρα» (Γενάρης- τ. Ε’, σ. 450), όπου χωρίς να ονομάζει κάποιο σχολειό, δίνει και αστυνομικές περιγραφές:«… κινδυνεύοντες εσπούδαζον οι πατέρες ημών γράμματα. Έκαστος των Τούρκων και ο έσχατος, ως γνωστόν, είχε το δικαίωμα να τυραννεί, να φορολογεί και να φονεύει τους οπαδούς του Χριστού. Επειδή δε τα σχολεία διήγειραν τας υποψίας αυτών και κατέστρεφον παντοιοτρόπως, και διδάσκαλοι και μαθηταί εσοφίζοντο παντοίους επίσης τρόπους δια να αποφεύγωσιν την οργήν των. Και οσάκις συνήρχοντο εις το σχολείον, εις εξ αυτών ιστάμενος πλησίον του παραθύρου ως κατάσκοπος έστρεφεν ανήσυχος πανταχού το βλέμμα και έδιδεν προς τους άλλους την είδησιν ότι έβλεπεν οθωμανόν ερχόμενον μακρόθεν…». Για την σοβαρότητα των ισχυρισμών του, αρκεί κανείς να δει το χονδροειδέστατο ψέμα που με τόση ευκολία προβάλει, πως τάχα και ο έσχατος Τούρκος είχε δικαίωμα να βασανίζει (!), να φορολογεί (!!!) και να φονεύει (!!) τους Χριστιανούς. Οι έσχατοι Τούρκοι ζούσαν σε πολύ μεγαλύτερη δυστυχία από ότι οι χριστιανοί κοτζαμπάσηδες, έμποροι, καραβοκύρηδες, κληρικοί και λόγιοι, οι αρματωλοί της αυλής του Αλή Πασά, οι δεσποτάδες, οι Φαναριώτες Μεγάλοι Δραγουμάνοι της Πύλης, και οσποδάροι της Μολδοβλαχίας, Το δικαίωμα της φορολόγησης ούτε κατά διάνοια το είχαν οι απλοί Τούρκοι, το απολάμβαναν όμως με το παραπάνω οι πατριάρχες και οι επίσκοποι, και μάλιστα σε περιόδους ειδικά αγοράς των εδρών τους (Αλλαξοπατριαρχίες κλπ), οπότε καταλήστευαν το ποίμνιο, αλλά ο Δραγούμης δεν έτυχε να τα ακούσει αυτά.
Οργανωμένη απάτη. Αναπαράσταση του Κρυφού Σχολειού στην ζάπλουτη Μονή Πεντέλης.
Η κοινή λογική βιάζεται απροκάλυπτα: Σχολειά κάτω από τη μύτη των Τούρκων, σχολειά τόσο κρυφά που δεν τα πήρε χαμπάρι κανένας ιστορικός, σχολειά μαζοχιστικά παράνομα δίπλα στα πολυάριθμα νόμιμα, σχολειά που ίδρύθηκαν από τους κληρικούς που μισούσαν «τα άθεα γράμματα» και καταδιώκονταν από τους Οθωμανούς που αδιαφορούσαν απόλυτα γι’αυτά, σχολεία που δεν άφησαν πίσω τους κανένα γραπτό ίχνος. Ένα ελληνόπουλο που να πιάστηκε την ώρα που πήγαινε στο μάθημα, ένας δάσκαλος που να κρεμάστηκε για την αποκοτιά του, δεν βρέθηκαν για να καταγραφούν στις πατριωτικές δέλτους. Κάθε υπόγειο, κάθε κρύπτη μοναστηριού η ξωκκλησιού, βαπτίζεται Κρυφό Σχολειό και εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα, στο ίδιο κοινό που προσκυνά την θαυματουργή γνάθο του οσίου Ημιόνου και το βρωμερό λείψανο του Βησσαρίωνα της Λαμίας. Οποία βλασφημία! Περιφρονείται ακόμη και η διαβεβαίωση του αγίου Κοσμά, συστηματικού θεμελιωτή ιεροδιδασκαλείων των ιερών κολλυβογραμμάτων, πως όταν «εσήκωσε ο Θεός το βασίλειον από τους Χριστιανούς και ήφερε τον Τούρκο….και του το έδωσε διά εδικόν μας καλόν ……Ο Θεός εφώτιζε τον βασιλέα (Σουλτάνο) και τους τα εχάρισε», δηλαδή στους «Χριστιανούς» τα «σχολεία να μανθάνουν τα παιδιά τους γράμματα», προνόμια «τα οποία είναι γραμμένα εις τον βασιλικόν κώδικα εις την Πόλιν» (Ι.Μενούνου «Κ.Αιτωλού- Διδαχές»). Παραβλέπεται και η απόφαση της υπό τον Ιερεμία Β΄ Συνόδου του 1593 που ελήφθη στο φως της ημέρας να φροντίζει ο κάθε επίσκοπος στην επαρχία του «ώστε τα θεία και ιερά γράμματα δύνασθαι διδάσκεσθαι».
Όσοι υποστηρικτές του μύθου παραδέχονται την ανυπαρξία τεκμηρίων, καταφεύγουν σε λεκτικές περικοκλάδες για να στηρίξουν στο πουθενά τους ισχυρισμούς τους. Ο Ι. Ξυροτύρης («Τα ελληνικά σχολεία κατά την Τουρκοκρατία»-Θεσσαλονίκη 1963), αποστομώνει τους ασεβείς: «Όσο κι αν δεν μνημονεύεται σε γραπτές πηγές…αποτελεί μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα….Γιατί ο μύθος είναι αυθόρμητο γέννημα της ψυχής του λαού…ο μύθος είναι ποίηση…κρύβει στον πυρήνα της πάντα την αλήθεια……». Η παράδοση λοιπόν, η ίδια παράδοση των καλικάντζαρων και των ξωτικών, ιδού η ιστορική απόδειξη. Το έθνος πρέπει να θεωρεί «εθνικόν», όχι το «αληθές», όπως διακήρυξε ο Σολωμός, αλλά το συμφέρον στην Εκκλησία. Ο υπουργός Ι.Βαρβιτσιώτης, (ΝΔ) ανταποκρινόμενος σε απαίτηση της Συνόδου, έσβησε το 1978 από το βιβλίο της Ιστορίας της Γ΄Λυκείου, το απόσπασμα που διέψευδε την ύπαρξη «Κρυφού Σχολειού». Στις 12 Μαϊου 1998, χτύπησε και o απαραίτητος «αμερικανοσιωνιστικός δάκτυλος». Το “Ασοσιέιτεντ Πρες” διένειμε μια φωτογραφία, στην οποία απεικονίζεται η αναπαράσταση του Κρυφού Σχολειού στη Μονή Πεντέλης. Το κείμενο απεκάλυπτε την απάτη, βασισμένο στο βιβλίο του καθηγητή Αγγέλου και σε δηλώσεις της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Κρήτης Ελ. Ζαχαριάδου, η οποία υπογράμμιζε ότι “αυτές οι ιστορίες είναι μύθοι που δημιουργήθηκαν από την Εκκλησία για να ενισχύσει το γόητρό της“. Από τον «Ιό» της «Ελευθεροτυπίας»(30/8/1998) που καταγράφει τα γεγονότα και σταχυολογεί τις αντιδράσεις που δημοσίευσε ο δεξιός Τύπος ξεχωρίζει η αποστομωτική απάντηση του αντιπτέραρχου κ.Χ.Μ., στον Αδ.Τύπο (19/5) που βλέπει και σήμερα «Κρυφά Σχολειά»: “θα πρέπει να γνωρίζει ο κ. ‘καθηγητής’ ότι το Κρυφό Σχολειό υπήρχε και ίσως υπάρχει και σήμερα”. Για φαντάσου!
http://www.iospress.gr/ios1998/ios19980830a.htm
Ο Γιάννης Χάρης αποκαλύπτει: «Ώστε τουριστική ατραξιόν, είπα παραπάνω, το κρυφό σχολειό; Ο Παναγιώτης Στάθης, σε υπό έκδοση μελέτη του, όπου εξετάζει την πολυπλοκότητα του μύθου και τη σύνθετη διαδρομή του (‘Το κρυφό σχολειό: διαδρομές του μύθου, διαδρομές της ιστορίας’), παρακολουθεί συστηματικά την εξάπλωση των κρυφών σχολειών -όχι βεβαίως στην εποχή τους αλλά στην εποχή μας: ‘Μέχρι και τη δεκαετία του 1960 τα κρυφά σχολειά ανά την Ελλάδα που έχω συναντήσει δεν ξεπερνούν τα 10. Πρόκειται για τα κρυφά σχολειά στις μονές Φιλοσόφου Δημητσάνας [...], Ντίλιου Ιωαννίνων, Αγίας Τριάδας Τήνου, Αγίου Γεωργίου Φενεού Κορινθίας, και ίσως ακόμα στις μονές Φανερωμένης Ιεράπετρας, Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων Λακωνίας, Άνω Δίβρης Ηλείας, καθώς και ένα τοπωνύμιο στην Ίο. Από αυτά δε μόνο τα τρία πρώτα εμφανίζονται προπολεμικά. Από τη δεκαετία του 1970 όμως τα “ανακαλυπτόμενα” κρυφά σχολειά αυξάνονται κατακόρυφα..’ Και φτάνουν αισίως τα 102! Από αυτά, τα περισσότερα ‘αναφέρονται σε ιστοσελίδες που έχουν στόχο, άμεσα ή έμμεσα, την τουριστική αγορά: σελίδες προβολής νομών, δήμων…τουριστικών επιχειρήσεων….μοναστηριών’. Όπου κελί, ανήλιαγο δωμάτιο ή κρύπτη, εκεί κι ένα κρυφό σχολειό. Ακόμα κι αν σε ορισμένα μετά βίας χωράει ένας άνθρωπος μόνος του. Ακόμα κι αν βρίσκονται μακριά από οικισμούς, όπου χρειαζόταν ταξίδι ολόκληρο για να φτάσει, και μάλιστα κρυφά, μικρό παιδί. Ακόμα κι αν πολλά εντοπίζονται σε μέρη όπου λειτουργούσε φανερά κοτζάμ ιερατική ή ανώτερη σχολή. Ακόμα κι αν ορισμένα από αυτά τοποθετούνται τώρα μέσα σε οθωμανικά κάστρα όπως στα κάστρα της Κορώνης και του Άργους!» («Τα Νέα», 3.4.’04).
H Μεγάλη του Γένους Σχολή λειτούργησε ελεύθερα από το 1454 και το 1882 μεταφέρθηκε στο γνωστό κτίριο.
Χαρακτηριστικό της σταθερής ανοχής του οθωμανικού κράτους στο θέμα της ελληνικής Παιδείας είναι και το εξής: Στα 1861 ιδρύεται στην Πόλη ο Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος, «που έμελλε να εξελιχθεί σε ‘Υπουργείο Παιδείας’ των έξω Ελλήνων…Ο Μέγας Βεζίρης είναι από τα πρώτα επίτιμα μέλη του Συλλόγου προς Διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων». 125 ελληνικοί σύλλογοι δραστηριοποιούνται μέσα στην αυτοκρατορία την δεκαετία του 1870 (Σκοπετέα Έλλη «Το πρότυπο Βασίλειο και η Μεγάλη Ιδέα». Πολύτυπο-1988).
Ο «Ιός» επισημαίνει την αγορά σε δημοπρασία του ομώνυμου πίνακα του Νικολάου Γύζη στα τέλη του 1993, από τον εργολάβο δημόσιων έργων Πρόδρομο Εμφιετζόγλου, της “Μηχανικής Α.Ε.”, έναντι 170 εκατ.: “Η αγάπη για την τέχνη δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτή την κίνηση. Εγώ, ‘Το Κρυφό Σχολειό’ θα το ‘παιρνα ακόμη και αν έπρεπε να ξεπουλήσω ό,τι είχα και δεν είχα.» (30/8/1998). Ευτυχώς δεν χρειάστηκε….
Κλείνω αυτό το άρθρο με μια ακόμη γραφικότητα, των προπαγανδιστών του «Κρυφού Σχολειού», αντάξια της γελοιότητας του πράγματος. Στην ιστοσελίδα της «Αποστολικής Διακονίας» δημοσιεύτηκε σχετικό άρθρο του κ.Κ.Ι.Φ., που κρίθηκε άξιο αναδημοσίευσης και στο πατριωτικόν μπλογκ «Αντίβαρο» τον Μάρτη του 2007: «Αποστομωτικό για τους αρνητές των «Κρυφών Σχολειών» και λίαν εύγλωττο, …..είναι το απόσπασμα από το βιβλίο του .. Rene Puaux «Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος», … Ο Puaux (Πυώ) περιηγήθηκε την Ήπειρο το 1913, ακριβώς μόλις τα εδάφη αυτά είχαν ελευθερωθεί από τον ελληνικό στρατό. Συνομιλώντας με Έλληνες Ηπειρώτες, οι οποίοι τότε για πρώτη φορά απηλλάγησαν από τον τουρκικό ζυγό, μαθαίνει έκπληκτος και τα εξής : «Κανένα βιβλίο τυπωμένο στην Αθήνα δεν γινόταν δεκτό στα σχολεία της Ηπείρου. Ήταν επιβεβλημένο να τα προμηθεύονται όλα από την Κωνσταντινούπολη».
http://www.antibaro.gr/religion/diakonia_krufosxoleio.php
Τώρα το πώς αυτό τεκμηριώνει την ύπαρξη Κρυφού Σχολειού, επαφίεται στην κρίση του αναγνώστη. Πέρα όμως από αυτό, ο “Ιός” της “Ελευθεροτυπίας”, αποκαλύπτει τη χαμένη αθωότητα του Πυώ:
«ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΠΛΗΡΩΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ.
Μυστικά κονδύλια φανερά άρθρα……..
«Dimitri Kitsikis «Propagande et pressions en politique internationale. La Grece et ses revendications a la Conference de la Paix» (Presses Universitaires de France, Παρίσι 1963).
Η εξαγορά ξένων δημοσιογράφων και συγγραφέων με «μυστικά κονδύλια» του ΥΠΕΞ για την υποστήριξη των εθνικών μας δικαίων. Οι «μαρτυρίες» αυτών των «φιλελλήνων» (Rene Puaux …) ανακυκλώθηκαν αργότερα για εσωτερική χρήση, αποτελώντας πλέον συστατικό στοιχείο της εθνικής μας μυθολογίας. …».
«Κυρ.Ελευθεροτυπία»- 03/06/2007
Μπαίνω στον πειρασμό να καταγράψω το φαιδρό επιμύθιο του «Αντίβαρου» της «Αποστολικής Διακονίας»:
«Το ντοκουμέντο αυτό, που προέρχεται από μαρτυρία ξένου περιηγητή, άρα ανεπηρέαστου από τα ιδεολογικά ρεύματα που επεκράτησαν στην Ελλάδα…». Από τα ιδεολογικά ρεύματα σίγουρα, από τα οικονομικά ρεύματα όμως;
