ΤΑ ΞΟΡΚΙΑ
Κανείς άρρωστος σήμερα δεν θα εμπιστευότανε την υγεία του σε μια ξοκίστρα γητεύτρα και δεν θα ακολουθούσε για την θεραπεία του συνταγολόγιο ενός εμπειρικού γιατρού των αρχώντου περασμένου αιώνα.
Τα ξόρκια τα μαγικά αυτά τα λόγια για το διώξιμο του κακού, γνωστά από την Ομηρική εποχή (εποδές) πέρασαν στους Βυζαντινούς από τους Αιγύπτιους και τους Ρωμαίους.
Κατά τον Όμηρο το αίμα που έτρεχε από τη πληγή του <Οδυσσέα> <επαοιδή έσχεθον> και ο Σοφοκλής βάζει στο στόμα του Αίαντα την φράση < ου προς ιατρού σοφού εποδάς θρηνείν προς τομώντι πήματι>.
Στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλη έκταση και ειδικά στην ύπαιθρο που η ιατρική περίθαλψη ήταν άγνωστη.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για τα μαγικά αυτά λόγια αποτελούσε η μυστικότητα αυτών που τα γνώριζαν και τα χρησιμοποιούσαν ψιθυριστά και μυστικά αποφεύγοντας να τα μεταδώσουν σε άλλους γιατί έχαναν την μαγική τους δύναμη.
Ελάχιστα από τα ξόρκια αυτά σώθηκαν και είναι γνωστά σήμερα και αυτό γιατί δεν σκέφτηκε κανείς σπουδαγμένος έστω και στην εποχή του 1950 που βρισκόντουσαν ακόμα σε χρήση στην αγροτική περιοχή να < φακελλώσει> τα μαγικά αυτά λόγια.
Ένα πολύτιμο αρβανίτικο αρχείο γεμάτο γνώση και σοφία μια πλούσια αρβανίτικη λαογραφία έγινε μια χούφτα άψυχο χώμα.
Μια από τις πολλές θεραπείες που χρησιμοποιούσαν για το διώξιμο του κακού με
< μαγικά > λόγια
Ήταν και το δάγκωμα της λουτρέσιας ένα είδος αράχνης – που προκαλούσε στο θύμα δυσάρεστο ερεθισμό, πρήξιμο, διαταραχές στο κυκλοφοριακό και σπασμούς.
Την θεραπεία που ακολουθούσε ο ασθενής για να γιατρευτεί από το δάγκωμα της λουτρέσιας η σήμερινή επιστήμη θα την χαρακτήριζε εγκληματική.
Οι ασθενείς που ακολούθησαν την θεραπεία αυτή των εμπειρικών γιατρών όχι μόνο δεν έχασαν την ζωή τους αλλά και θεραπεύτηκαν.
Η θεραπεία ήτανε ανώδυνη και ανέξοδη, <γιατροί> και οι <γιάτρισες> θεωρούσαν το <επάγγελμα> λειτούργημα και δεν αμειβόντουσαν για τις υπηρεσίες που προσέφεραν.
Αξίζει το κόπο να παρακολουθήσουμε την τελετής αυτής της θεραπείας.
Οι αγροτικοί πληθυσμοί πριν η ζωή στην ύπαιθρο γίνει μηχανοκίνητη διατηρούσαν σε μια άκρη της
αυλής χωνεμένη αλογίσια κοπριά (πλέχου) απαλαγμένη από «ξένες ύλες» καρφιά,σύρματα και άλλα μεταλλικά αντικείμενα δυσεύρετα τη εποχή εκείνη.
΄Εσκαβαν στην κοπριά ένα λάκκο σε σχήμα μνήμα-τος,ξεγύμνοναν τον άρρωστο τον τύλιγαν με ένα άσπρο σεντόνι και τον έθαβαν στο λάκκο μέχρι το λαιμό.
Στην συνέχεια τοποθετούσαν γύρο από το κεφάλι του < θαμμένου> τρίς γυναίκες με το όνομα Μαρία οι οποίες ψυθιριστά έλεγαν σε αρβανίτικη διάλεκτο τα εξής <μαγικά> λόγια.
Νje Μαρίε ντί Μαρίε τρι Μαρίε νε νje βeρe
Τε ζου τeμός τeζeρ.
(Μια Μαρία δυό Μαρίες τρείς Μαρίες σε μια τρύπα
ότι σε δάγκώσε να μην σε ξαναδαγκώσει).
Η τελετή αυτή κρατούσε περίπου μία ώρα με θετικά και χωρίς περιπλοκές αποτελέσματα.
Η ελάχιστη υγρασία και η σταθερή της καπριάς θερμοκρασία (κοπρόλουτρο) ανακούφιζε τον άρρωστο. Ο ρόλος που έπαιζαν οι τρείς Μαρίες στην αποκατάσταση της υγείας ήταν και αυτός συμαντικός, δεν ένοιωθε μοναξιά ο <θαμένος> άρρωστος στην κοπριά
που βρισκόταν σε παράμερο μέρος της αυλής.
Ο ψιθυριστός ψαλμός του εξορκισμού επαναλαμβαννόμενος επι μια ώρα αποσπούσε την σκέψη από το πρόβλημά του και αποκοιμισμένος ηρεμούσε.
Τα λόγια πάντα έπαιζαν και παίζουν ευεργετικό ρόλο στην ζωή του ανθρώπου.
Τα ξόρκια τα μαγικά αυτά τα λόγια για το διώξιμο του κακού, γνωστά από την Ομηρική εποχή (εποδές) πέρασαν στους Βυζαντινούς από τους Αιγύπτιους και τους Ρωμαίους.
Κατά τον Όμηρο το αίμα που έτρεχε από τη πληγή του <Οδυσσέα> <επαοιδή έσχεθον> και ο Σοφοκλής βάζει στο στόμα του Αίαντα την φράση < ου προς ιατρού σοφού εποδάς θρηνείν προς τομώντι πήματι>.
Στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλη έκταση και ειδικά στην ύπαιθρο που η ιατρική περίθαλψη ήταν άγνωστη.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για τα μαγικά αυτά λόγια αποτελούσε η μυστικότητα αυτών που τα γνώριζαν και τα χρησιμοποιούσαν ψιθυριστά και μυστικά αποφεύγοντας να τα μεταδώσουν σε άλλους γιατί έχαναν την μαγική τους δύναμη.
Ελάχιστα από τα ξόρκια αυτά σώθηκαν και είναι γνωστά σήμερα και αυτό γιατί δεν σκέφτηκε κανείς σπουδαγμένος έστω και στην εποχή του 1950 που βρισκόντουσαν ακόμα σε χρήση στην αγροτική περιοχή να < φακελλώσει> τα μαγικά αυτά λόγια.
Ένα πολύτιμο αρβανίτικο αρχείο γεμάτο γνώση και σοφία μια πλούσια αρβανίτικη λαογραφία έγινε μια χούφτα άψυχο χώμα.
Μια από τις πολλές θεραπείες που χρησιμοποιούσαν για το διώξιμο του κακού με
< μαγικά > λόγια
Ήταν και το δάγκωμα της λουτρέσιας ένα είδος αράχνης – που προκαλούσε στο θύμα δυσάρεστο ερεθισμό, πρήξιμο, διαταραχές στο κυκλοφοριακό και σπασμούς.
Την θεραπεία που ακολουθούσε ο ασθενής για να γιατρευτεί από το δάγκωμα της λουτρέσιας η σήμερινή επιστήμη θα την χαρακτήριζε εγκληματική.
Οι ασθενείς που ακολούθησαν την θεραπεία αυτή των εμπειρικών γιατρών όχι μόνο δεν έχασαν την ζωή τους αλλά και θεραπεύτηκαν.
Η θεραπεία ήτανε ανώδυνη και ανέξοδη, <γιατροί> και οι <γιάτρισες> θεωρούσαν το <επάγγελμα> λειτούργημα και δεν αμειβόντουσαν για τις υπηρεσίες που προσέφεραν.
Αξίζει το κόπο να παρακολουθήσουμε την τελετής αυτής της θεραπείας.
Οι αγροτικοί πληθυσμοί πριν η ζωή στην ύπαιθρο γίνει μηχανοκίνητη διατηρούσαν σε μια άκρη της
αυλής χωνεμένη αλογίσια κοπριά (πλέχου) απαλαγμένη από «ξένες ύλες» καρφιά,σύρματα και άλλα μεταλλικά αντικείμενα δυσεύρετα τη εποχή εκείνη.
΄Εσκαβαν στην κοπριά ένα λάκκο σε σχήμα μνήμα-τος,ξεγύμνοναν τον άρρωστο τον τύλιγαν με ένα άσπρο σεντόνι και τον έθαβαν στο λάκκο μέχρι το λαιμό.
Στην συνέχεια τοποθετούσαν γύρο από το κεφάλι του < θαμμένου> τρίς γυναίκες με το όνομα Μαρία οι οποίες ψυθιριστά έλεγαν σε αρβανίτικη διάλεκτο τα εξής <μαγικά> λόγια.
Νje Μαρίε ντί Μαρίε τρι Μαρίε νε νje βeρe
Τε ζου τeμός τeζeρ.
(Μια Μαρία δυό Μαρίες τρείς Μαρίες σε μια τρύπα
ότι σε δάγκώσε να μην σε ξαναδαγκώσει).
Η τελετή αυτή κρατούσε περίπου μία ώρα με θετικά και χωρίς περιπλοκές αποτελέσματα.
Η ελάχιστη υγρασία και η σταθερή της καπριάς θερμοκρασία (κοπρόλουτρο) ανακούφιζε τον άρρωστο. Ο ρόλος που έπαιζαν οι τρείς Μαρίες στην αποκατάσταση της υγείας ήταν και αυτός συμαντικός, δεν ένοιωθε μοναξιά ο <θαμένος> άρρωστος στην κοπριά
που βρισκόταν σε παράμερο μέρος της αυλής.
Ο ψιθυριστός ψαλμός του εξορκισμού επαναλαμβαννόμενος επι μια ώρα αποσπούσε την σκέψη από το πρόβλημά του και αποκοιμισμένος ηρεμούσε.
Τα λόγια πάντα έπαιζαν και παίζουν ευεργετικό ρόλο στην ζωή του ανθρώπου.
