Στις 5.6.1941 η Γερμανική Κυβέρνηση παραδίδει την πολιτική και στρατιωτική διοίκηση των ελληνικών εδαφών ανατολικά του Στρυμώνα μέχρι τού Έβρου στους Βουλγάρους. Οι ελληνικές παντός είδους αρχές εκδιώκονται και εγκαθίστανται αντίστοιχες Βουλγαρικές. Οι Έλληνες Μητροπολίτες, οι ιερείς, οι δάσκαλοι, οι δικαστές, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι κάθε είδους επιστήμονες απελαύνονται στη Γερμανοκρατουμένη Ελλάδα. Η νέα βουλγαρική κατοχή είναι η φοβερότερη που υπήρξε ποτέ. Η βουλγαρική κυβέρνηση αποβλέπει σε ταχύρρυθμο εκβουλγαρισμό των Ελλήνων. Εφαρμόζει ένα πρόγραμμα εξόντωσης τού πληθυσμού. Και όμως οι Έλληνες της Ροδόπης δεν υποκύπτουν. Με όλες των τις δυνάμεις αντιπαλεύουν. Το Σεπτέμβριο του 1944 η Βουλγαρία καταλαμβάνεται από τους Ρώσους. Αυτομάτως η Βουλγαρία μεταβάλλεται, από Φασιστικό Κράτος, σύμμαχο προς τούς Γερμανούς, σε Κομμουνιστικό, στο πλευρό της Σοβιετικής Ενώσεως. Εξαναγκάζονται όμως από τους Δυτικούς Συμμάχους να αποχωρήσουν από το ελληνικό έδαφος (10—20 Οκτωβρίου 1944).
Η αποχώρησή τους γίνεται αναίμακτα. Η αφελής συμπάθεια των Ελλήνων Κομμουνιστών προς το ομοϊδεατικό προς αυτούς κομμουνιστικό καθεστώς της Βουλγαρίας, επιτρέπει στους Βουλγάρους να πάρουν μαζί των όλα τα λάφυρα από τις λεηλασίες των ελληνικών περιουσιών. Ακόμη και τα παράθυρα των σπιτιών και τους μαρμάρινους νεροχύτες από τις κουζίνες. Το Μάρτιο του 1945 επί τέλους φθάνει η Ελληνική Εθνοφυλακή και αποκαθίσταται το νόμιμο κράτος.
Ο Νομός Ροδόπης είναι και πάλι ελεύθερος. Πανηγυρίζει ό λαός. Αλλά ο Εμφύλιος Πόλεμος του 1946—1949 αναστέλλει την πρόοδο και επιφέρει νέες καταστροφές.
Το 1950 με τη λήξη του Εμφυλίου, ανατέλλει η καινούργια ζωή της Ελληνικής Ροδόπης.
από το "ΑΡΧΕΙΟΝ ΘΡΑΚΗΣ" 1976
http://dim-sapon.rod.sch.gr/topos/oikismoi/rodopi.htm
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΔΩ--
