Μπουζμπάρδι
Σε ανέκδοτο τουρκικό κατάστιχο του Ιστορικού Αρχείου Μακεδονίας συνταγμένο λίγο μετά το 1460, μετά τον Κοντόσταβλο αναγράφεται το χωριό «Μπεζμπάρδι». Πρόκειται για τον μικροσυνοικισμό Μπουζμπάρδι, βόρεια του Κοντοσταύλου και ανατολικά του βουνού Φωκά. Ο οικισμός προστατευόταν από τείχος, του οποίου σώζονται ερείπια. Το Μπουζμπάρδι μνημονεύεται και σε πηγές της νεότερης εποχής. Το όνομά του οφείλεται στο επώνυμο «Βιζβάρδης» που είναι αλβανικής προέλευσης και σημαίνει Ασπρόχειλος ή Ασπροχείλος (μπούζ από μπουζε-α = χείλος και μπάρδι = ο λευκός). Από το 1912 το Μπουσμπάρδι αποτελούσε Συνοικισμό της τότε Κοινότητας Κοντοσταύλου και μετονομάσθηκε σε Βελανιδιές με το Δ/γμα 9-9-1927 (ΦΕΚ 206/1927).
Μπακί Μαζαράκι
Χωριό ομώνυμο του εξισλαμισμένου Αλβανού Μπακί Μαζαράκι. Δεν το αναφέρει η βενετική απογραφή του 1700, μνημονεύεται όμως στο αρχείο Nani, κοντά στο άγνωστο Caracuss (Καρακούς). Πιθανολογείται ότι αυτό και το συνεχόμενό του Μπακί Αγά βρίσκονταν στην κοιλάδα του Χιλιομοδίου.
Μάνεσι
Τοπωνύμιο της περιοχής Αγίου Βασιλείου, που μνημονεύεται σε ανέκδοτο τουρκικό κατάστιχο του Ιστορικού Αρχείου Μακεδονίας που συντάχτηκε λίγο μετά το 1460. Δεν είναι γνωστό που ακριβώς βρισκόταν αλλά σίγουρα είναι διαφορετικό, λόγω απόστασης, από το Μάνεσι του Άργους. Η προέλευση του ονόματός του θεωρείται μάλλον αλβανική. Επειδή όμως υπάρχει η λατινική λέξη mane που σημαίνει το πρωί ή ότι πήρε πρωί, διατυπώνεται και η άποψη ότι το τοπωνύμιο προέρχεται από το Μάνεσης, που σημαίνει ο πρωινός ή κατά τον ιστορικό ερευνητή Κ. Μπίρη ο βραδύς.
Κουρτέ(σ)σα
Προς δυσμάς του Αγίου Βασιλείου, κοντά στο σημερινό εξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου, υπήρχε το άλσος και ο μικροοικισμός της Κουρτέσας, όπου από την εποχή της τουρκοκρατίας λειτουργούσε πανδοχείο, το διαβόητο Χάνι της Κουρτέσας, το οποίο μνημονεύουν πολλοί περιηγητές, μάλλον όχι κολακευτικά. Μετά την επανάσταση το χάνι αυτό έγινε σταθμός της δημοσίας οδού Κορίνθου-Δερβενακίων-Άργους, που όμως δεν ήταν ασφαλής, γιατί αποτελούσε φωλιά ληστών. Γι’ αυτό το 1870 εγκαταστάθηκε εκεί στρατιωτικός σταθμός χωροφυλακής. Λίγα χρόνια αργότερα παραχώρησε τη θέση του στα «Χάνια» που κτίστηκαν κάτω από το χωριό Άγιος Βασίλειος, επί της νέας αμαξιτής οδού Κορίνθου-Άργους. Στην Κουρτέσσα έγινε πολύ αισθητός ο σεισμός της Κορίνθου του 1858, που της προκάλεσε μεγάλες ζημιές.
Το όνομά της έχει μάλλον σχέση με τη βυζαντινή οικογένεια των Κουρτέσσηδων. Επειδή όμως συνώνυμα τοπωνύμια συναντώνται τόσο στο Μαργαρίτι, την Πρεμετή και τη Σκόδρα, κατοικούμενα μόνο από Μουσουλμάνους, όσο και σε Καρδίτσα και Ηλεία, έχει διατυπωθεί και η άποψη ότι υπήρξε μάλλον κίνηση εποίκων από Ήπειρο προς Καρδίτσα, Ηλεία και Κορινθία, στην οποία πρέπει να αποδοθεί η προέλευση του τοπωνυμίου «Κουρτέσσα» από την αλβανική λέξη «Κουρτέσι».
Τρίτη άποψη αναγνωρίζει στο τοπωνύμιο φραγκική προέλευση.
Καλέντζι
Οικισμός βόρεια του βουνού Φωκά, που μνημονεύεται ως Calenzi μόνο σε πηγές της εποχής της Β΄ Ενετοκρατίας (αρχείο Nani) και όχι μεταγενέστερα. Πιθανή προέλευση του ονόματος σλαβική ή αλβανική ή τουρκοαλβανική, αφού πιθανολογείται η κάθοδος πληθυσμού από το Καλέντζι της Δωδώνης στην Κορινθία την εποχή των βίαιων εξισλαμισμών στην Ήπειρο περί το 1600. Συναντάται και με τη γραφή Καλένγγη. Ενδεχομένως ετυμολογείται από τις λέξεις κalë-i = ίππος και ci (τζι)= δηλωτικό πωλητή ή τεχνίτη και σημαίνει περίπου τον ασχολούμενο με τα άλογα.
Πέτρο Χαϊκάλ
Τοπωνύμιο της περιοχής Αγίου Βασιλείου, που συναντάται σε ανέκδοτο τουρκικό κατάστιχο του Ιστορικού Αρχείου Μακεδονίας συνταγμένο λίγο μετά το 1460. Η ακριβής θέση του δεν είναι γνωστή, το δε όνομά του έχει προέλευση μάλλον τουρκική ή κατ’ άλλους αλβανική, προερχόμενη από το επώνυμο μισθοφόρου είτε του Νέριου Acciaiuοli είτε της εποχής των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννου (1400-1404).
Σόϊκα
Χωριό 14 σπιτιών που μνημονεύεται σε δύο ανέκδοτα τουρκικά κατάστιχα του Ιστορικού Αρχείου Μακεδονίας συνταγμένα λίγο μετά το 1460 και μετά το 1500 αντίστοιχα. Ως σήμερα ακόμα έτσι ονομάζεται η θέση όπου είναι χτισμένη η νέα Μονή Φανερωμένης Χιλιομοδίου, σε δασώδη περιοχή, δυτικά της οποίας αρχίζει η στενωπός από την οποία περνούσε η μεσαιωνική οδός προς την Πιάδα (Επίδαυρο). Στο χώρο αυτό, που ήταν μετόχι της παλαιάς Μονής, υπάρχει μικρός ναός της Αγίας Μαρίνας, ο οποίος σύμφωνα με την επιγραφή που σώζεται πάνω από την Ωραία Πύλη, τοιχογραφήθηκε το 1607 από τον Δημήτριο Κακαβά. Το όνομα Σόικα είναι ίσως ανδρωνυμικό ή, κατ’ άλλη άποψη, έχει αρβανίτικη προέλευση και σημαίνει φυλάκιο ελέγχου (στα αρβανίτικα σο ή σοχ = βλέπω (επιτηρώ) και ικj= διαφυγή (πέρασμα). Ο Ραγκαβής (1854) το αναφέρει ως «Σοΐκια, μετόχιον Φανερωμένης».
