«Παιδιόθεν καί εξ απαλών ονύχων,ού μην αλλά καί πατρόθεν καί από πάππου καί των άλλων προγόνων,την Αλβανίαν εμάθομεν να θεωρούμε επαρχία ελληνικήν...τούς δε Αλβανούς Έλληνας γνησιωτάτους καί ελληνικωτάτους»(Λουκάς Μπέλλος)
«Η διαίρεσις ημών Αλβανών καί Ελλήνων διευκολύνει το κράτος άλλων.Μίαν ημέραν εξυπνήσαντες,θα ίδωμεν αίφνης ότι απωλέσθημεν,νομίσαντες ότι αναγεννώμεθα»(εφημερίς «Νεολόγος» αριθ.φ.617,Κων/πολη 1870)
«Ελλάς άνευ Αλβανίας καί Αλβανία άνευ Ελλάδος ουδέν γενναίον δύνανται να επιτελέσωσιν εν τη Χερσονήσω τού Αίμου»(Νεοκλής Καζάζης)
«...Οί Έλληνες είνε Αλβανοί καί οί Αλβανοί είνε Έλληνες»(Βλάσης Γαβριηλίδης,ιδρυτής καί διευθυντής της εφημερίδος «Ακρόπολις»,1883)
«Όπου υπήρχον Αλβανοί άποικοι,έμειναν καί ζώσι σήμερον άθικτοι,αμόλυντοι,αδελφοί Έλληνες πάντες,υπερήφανοι διά τούτο..»(Αντώνιος Δ.Κεραμόπουλος)
«Ευγνωμοσύνης καθήκον,πολιτισμού υποχρέωσις ήτο,οί νεώτεροι Έλληνες ελευθερωθέντες τού τυρρανικού ζυγού καί ανεξάρτητον έθνος αποτελέσαντες να στρέψωσιν το βλέμμα των περί τα περί εαυτούς ομογενή φύλα καί τον εκπολιτισμόν τούτων,αν όχι την απελευθέρωσιν,μία των κυρίων ενασχολιών των να έχωσιν.Εκείνο δε, πέριξ τού οποίου πάσα μέριμνα Κυβερνητική καί ιδιωτική έπρεπε να περιστραφεί,είναι η Αλβανία,ο ιπποτικός εκείνος τόπος όστις διά των ανδρείων τέκνων του,τα μάλα συνετέλεσεν είς την απελευθέρωσιν τού τμήματος τούτου της Ελλάδος..»(Κων/νος Χ.Βάμβας)
«Επί των οροπεδίων της Αλβανίας απαντώνται πλείστοι νομάδες καί ποιμένες λαοί,παρ' οίς ανευρίσκονται Ομηρικά έθη καί ήθη καί έθιμα.Εν τη Αλβανία πολλαί σκηναί της Ιλιάδος καί της Οδυσσείας αλλά καί της Αινειάδος διαδραματίζονται πολλά ολίγον αυταίς παραλάσσουσαι»(ελληνική εφημερίς της Ρουμανίας «Δεκέβαλος» 1874,αρ.2 καί 7)

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

NEO XEIMΩΝΙΟ (ΕΒΡΟΣ)


Το θέμα της καθόδου των Αρβανιτών στην Ελλάδα, δεν έχει λυθεί ακόμα και οι ιστορικές μαρτυρίες είναι πολύ φτωχές σχετικά με αυτό. Οι Έλληνες ιστορικοί (Παπαρηγόπουλος, Κορδάτος, Λάμπρου κ.α.) αναφέρουν ότι η κάθοδος των Αρβανιτών στην Ελλάδα έγινε την εποχή της Φραγκοκρατίας (1204-1460).
Στα χρόνια της παρακμής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κυρίως μετά την Δ’ Σταυροφορία (1204 μ.Χ.) σε ολόκληρη την Βαλκανική Χερσόνησο επικρατεί μια αναστάτωση λόγω της διαταραχής του κοινωνικοοικονουμικού συστήματος, με αποτέλεσμα διάφορες μεταναστεύσεις λαών.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό των μετακινήσεων εντάσσεται και η κάθοδος των Αρβανιτών στον Ελλαδικό χώρο και στην Ιταλία στις αρχές του 14ου αιώνα.
Η κάθοδος αυτή κάλυψε γεωργικές ανάγκες με εργατικά χέρια, αναζωογόνησε την κτηνοτροφία, ενίσχυσε σημαντικά την άμυνα, καθώς οι Αρβανίτες ήταν ονομαστοί μισθοφόροι στρατιώτες.
Κατά την προφορική παράδοση, όπως επικαλείται και στο βιβλίο ≪ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΟ ZΑΛΟΥΦΙ≫ εκδ.1977, ο Χρήστος Ρουσόπουλος, οι Ζαλουφιώτες ήρθαν ως κτίστες από τα μέρη της ΚΟΡΥΤΣΑΣ για να χτίσουν το τζαμί στην Ανδριανούπολη (1566-1574).
Ο Σουλτάνος για να εκφράσει την ευαρέσκεια του, τους παραχώρησε μία περιοχή κοντά στη ΜΑΚΡΑ ΓΕΦΥΡΑ, όπου οι κτιστάδες αυτοί, εγκαταστάθηκαν σε 6 συνοικισμούς που απείχαν μεταξύ τους 2-3 χιλιόμετρα.
Οι συνοικισμοί ήταν:
  1. Τλιαλίκ
  2. Ζουλούφ
  3. Τσέσμε Γκιόκες
  4. Οροζούνι Κοκόσιτ
  5. Μπουλακλάρ
  6. Καβάκ Μπουνάρ.

Οι συνοικισμοί αυτοί, πιθανόν κατά τον 18ον αιώνα συγκεντρώθηκαν σ’ ένα χωριό με το όνομα Ζαλούφ.
Δεν γνωρίζουμε πότε το χωριό ονομάστηκε Μεγάλο ή Μέγα Ζαλούφι. Πιθανότατα ονομάστηκε έτσι για να γίνει διάκριση ανάμεσα σ’ αυτό και το Μικρό Ζαλούφι. Το Μικρό Ζαλούφι το συναντάμε και με την ονομασία Ζαλουφάκι.
Στους χάρτες του 19ου αιώνα το Μέγα Ζαλούφι αναφέρεται απλά «Ζαλούφι», ενώ το μικρό ως «Κερεμιτζέ Ζαλούφι».
Το 1883 οι κάτοικοι του Ζαλουφιού ανέρχονται σε 5.000 περίπου. Το χωριό διοικείται από το Κοινοτικό Συμβούλιο και έχει Πρόεδρο, εννέα Κοινοτικούς Συμβούλους και τέσσερις Παρέδρους.
Το χωριό διοικητικά διαιρείται σε τέσσερα μέρη, πράγμα που δικαιολογεί τους τέσσερις Παρέδρους.
Τον Πρόεδρο τον λέγανε Μουντούρ, τους Συμβούλους Βεκίλιδες και τους Παρέδρους Μουχτάρηδες.
Υπήρχε και Αστυνομικό Τμήμα με Τούρκους αστυνομικούς, που το ονόμαζαν Κονάκ, τους αστυνόμους Τζανταρμάδες και τον επικεφαλής Τσαούση.
Στη μεγάλη πλατεία του χωριού, που ήταν και η κεντρικότερη, σε διώροφη οικοδομή, ήταν το Κοινοτικό Κατάστημα και το τουρκικό Αστυνομικό Τμήμα. Η πλατεία αυτή ονομαζόταν Κονάκουτ. Τα ονόματα των άλλων πλατειών του χωριού είναι: Τοκαλιάτσιτ, Κυρέζολητ και Μοσχοφλιούτ.
Στο χωριό υπήρχαν 25 καφενεία τα οποία ήταν και παντοπωλεία συγχρόνως. Τα περισσότερα καφενεία τα συναντάμε στην κεντρική πλατεία και τα άλλα στις γειτονιές του χωριού. Ένας στενός δρόμος από την πλατεία μας έβγαζε στην Εκκλησία του χωριού.
Την πρώτη Εκκλησία του χωριού την έκτισαν μέσα στα νεκροταφεία, που βρίσκονταν στην βορειοδυτική άκρη του χωριού σε επικλινές μέρος. Απομεινάρια από τα νεκροταφεία σώζονταν μέχρι το 1990. Το 1890 οι Ζαλουφιώτες κτίζουν μεγάλη εκκλησία μέσα στο χωριό. Η Εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Αποκεφάλιση του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και γιορτάζονταν στις 29 Αυγούστου.
Η καμπάνα της εκκλησίας, πολλές εικόνες το δισκοπότηρο και άλλα κειμήλια βρίσκονται ακόμα και σήμερα στην εκκλησία του Ν. Χειμωνίου, αφού μεταφέρθηκαν.
Στα τέλη του 19ου αιώνα στο Ζαλούφι λειτουργούσαν δύο σχολεία. Λίγοι όμως πήγαιναν στο σχολείο και ελάχιστοι το τελείωναν, και συνήθως ήταν τα παιδιά των πλούσιων οικογενειών.
Το 1883, εβδομήντα οικογένειες από το Ζαλούφι δημιούργησαν ένα νέο συνοικισμό, 15 χιλιόμετρα βορειότερα, που το ονόμασαν ΑΜΠΑΛΑΡ.
Στα 1892 άλλη ομάδα από πενήντα περίπου οικογένειες αγόρασαν μία περιοχή που την ονόμασαν Καρά Ισχακλί και εγκαταστάθηκαν όπου είναι το σημερινό χωριό Σάκκος.
Το 1913 το χωριό λεηλατήθηκε από τους Τούρκους, σε αντίποινα της λεηλασίας του πομάκικου χωριού Παύλα από τους Ζαλουφιώτες, που το 1912 ήταν με το μέρος των Βουλγάρων.
Οι Τούρκοι σφάξανε περί τους 300 Ζαλουφιώτες, κάψανε όλο το χωριό, άρπαξαν αγελάδες, βουβάλια και πρόβατα.
Η καταστροφή ήταν ολοσχερής και οι Ζαλουφιώτες έκαναν χρόνια για να συνέλθουν.
Μετά το 1916 αρκετοί κάτοικοι, επειδή δεν μπορούσαν να υποφέρουν την καταπίεση, εγκατέλειψαν το χωριό και πέρασαν από την άλλη μεριά του ποταμού Έβρου. Από αυτούς ορισμένοι ξαναγύρισαν το 1919, με τις νίκες του Ελληνικού Στρατού.
Έζησαν ελεύθεροι μέχρι το 1922, όποτε τον Σεπτέμβριο αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν οριστικά, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Μουδανιών (11 Οκτωβρίου 1922).
Εγκαταστάθηκαν στο χωριό Ομούρ-Μπέη, δίπλα στο ποταμό Έβρο με την ελπίδα της επιστροφής στο χωριό τους το Μ. Ζαλούφι.
Η εκκένωση του Ζαλουφιού είναι από τα μελανότερα σημεία της Ιστορίας του. Οι Ζαλουφιώτες περνώντας τη μοναδική γέφυρα του Πυθίου, σκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη της Δυτικής Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας.
Τα χωριά με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τους Αρβανίτες-Ζαλουφιώτες είναι ο Σάκκος (Καράσαχλι), το Ρήγιο (Σαράκιον) και το Χειμώνιο (Ομούρ-Μπέη).
Αλλά αρκετούς Αρβανίτες έχουν και τα χωριά Δίκαια (Καντίκιον), Καβύλη (Εμιρλί), Θούριο (Ουρλί), Σοφικό (Σουφουλάρ), Ασημένιο (Τσιφλίκ), Πύθιο (Κούλελι), Λυκόφι (Οκούφ), Απαλός (Ομπαλάρ).
Στο Νομό Σερρών συναντάμε Αρβανίτες στο Νεοχώρι (Ενοίκιον), στο Παραλήμνιο (Βερνάρ), στη Ν. Πέτρα (Τσιάνος), στη Κοίμηση (Σπάτοβα), στο Καλοχώρι (Κασκάρκα).
Το μεγαλύτερο μέρος των Ζαλουφιωτών εγκαταστάθηκε στο χωριό Ομούρ-Μπέη. Εκεί είχαν εγκατασταθεί λίγες οικογένειες αρβανιτών από το 1918 και πενήντα τούρκικες οικογένειες.
Ο καιρός τον Οκτώβριο του 1922 στο Ομούρ-Μπέη θέλει να προστατεύσει τους πρόσφυγες και είναι ήπιος σε αντίθεση με τις συνήθεις καιρικές συνθήκες των προηγούμενων ετών.
Από τις πρώτες μέρες οι Ζαλουφιώτες κόβουν ιτιές και λεύκες από το διπλανό πυκνό δάσος, τις επεξεργάζονται με σφήνες και τσεκούρια και κάνουν πρόχειρα καταλύματα για να στεγάσουν τις οικογένειες τους.
Πολλοί φιλοξενούνται από τους αρβανίτες που συναντούν στο Ομούρ-Μπέη και από τις τούρκικες οικογένειες που κατοικούν στο χωριό.
Ζουν ειρηνικά με τους Τούρκους. Στις πενήντα τούρκικες οικογένειες συναντούμε πολύ πλούσιους, όπως ο Κοτζά-Ιμπραήμ, ο Ατζίολους, ο Αζιμέ Ολούδ, ο Χατζή-Χασάν, ο Κοτζά Μπεκήρ και άλλους, και πολύ φτωχούς, όπως και οι πρόσφυγες.
Οι μεγάλες πλημμύρες του ποταμού Έβρου τους χειμώνες του 1928, 1929 και 1930, αναγκάζουν 70 οικογένειες από τους πρόσφυγες Ζαλουφιώτες να ξαναγίνουν πρόσφυγες, να αφήσουν το Κάτω Χειμώνιο και να εγκατασταθούν σε μια τοποθεσία που είναι σε ύψωμα δίπλα στο χωριό Θούριο, πέρα από την σιδηροδρομική γραμμή. Το νέο τους μέρος το ονόμασαν Νέο Χειμώνιο.
Έτσι έχουμε το 1931 το Παλιό Χειμώνιο με 60 οικογένειες Ζαλουφιώτες και 50 οικογένειες Τούρκους και το Νέο Χειμώνιο με 70 οικογένειες Ζαλουφιώτες.
Το 1933 αρχίζουν να κτίζουν στο Νέο Χειμώνιο εκκλησία την οποία αφιερώνουν στον Ιωάννη τον Αποκεφαλιστή όπως και η εκκλησία του Μεγάλου Ζαλουφιού.
Τα πρώτα χρόνια τα παιδιά πηγαίνουν στο Σχολείο του Θουρίου, όμως από το 1933 παρακολουθούν μαθήματα σε κτίριο που βρίσκεται στο οικόπεδο που ορίστηκε για το κτίσιμο του Σχολείου. Τον Ιούνιο του 1940 άρχισαν να κτίζουν το Σχολείο στη σημερινή του θέση. Όμως η κήρυξη του πολέμου ανέστειλε τις εργασίες.
Οι πλημμύρες του ποταμού Έβρου έγιναν περισσότερο καταστροφικές το 1940 έως 1946, με αποκορύφωμα τις μεγάλες πλημμύρες το 1955, οπότε με κρατική παρέμβαση εγκατέλειψαν και οι υπόλοιποι Ζαλουφιώτες τα σπίτια τους στο Κάτω Χειμώνιο και έκτισαν καινούρια στο Νέο Χειμώνιο.
Από το 1956 τα δύο χωριά ζουν ενωμένα στη σημερινή τοποθεσία του χωριού μας.


http://www.cheimonio.gr/B020B5EC.el.aspx

ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ

Η Αρβανιτιά στο Μοριά

Η Ερμιονίδα ανά τούς αιώνες

Η Ερμιονίδα ανά τούς αιώνες
http://openarchives.gr/view/412853

Τα αρβανίτικα τραγούδια της Ερμιονίδας

Τα αρβανίτικα τραγούδια της Ερμιονίδας
http://invenio.lib.auth.gr/record/1887

ΜΠΕΣΑ

ΜΠΕΣΑ
Βλέπε τεύχη από το περιοδικό «ΜΠΕΣΑ»

Άρβανον

Άρβανον
Βλέπε τεύχη από το περιοδικό «Άρβανον»

Β'Συμπόσιο Ιστορίας-Λαογραφίας

Β'Συμπόσιο Ιστορίας-Λαογραφίας
Β'Συμπόσιο Ιστορίας-Λαογραφίας Βόρειας-Δυτικής Αττικής(1992)

Arbërës-Arbanas

Μπεκτασήδες

Μπεκτασήδες
Βλέπε γιά Αλήπασα-Ρήγα Φεραίο

Αρβανίτες καί Αλβανοί μετανάστες

Αρβανίτες καί Αλβανοί μετανάστες
«Αρβανίτες καί Αλβανοί Μετανάστες:Διαπραγμάτευση της Συλλογικής Ταυτότητας σε μιά αγροτική κοινότητα τού Νομού Αργολίδας» της Αγγελικής Αθανασοπούλου.

Ήπειρος-Ιλλυρίς

Arnaoutes

Arnauten-Albanesen-Skipetaren-Arbanitai

Ομοσπονδία Ελλάδας καί Αλβανίας

Ομοσπονδία Ελλάδας καί Αλβανίας
Ιωάννης Μπαλάσκας:Ομοσπονδία Ελλάδας-Αλβανίας,σλαυική επιβουλή είς βάρος τού Ελληνισμού

Σούλι καί Σουλιώτες

Η ζωή των Αρβανιτών

Αρβανίτικο Μοιρολόϊ

Οί Αρβανίτες της Αττικής

Η συμβολή των Αρβανιτών

Μήτρος-Τρούκης

Αρβανίτικα θέματα

Arbanasi

Γάμος καί Γαμήλια Σύμβολα

Τhe Highland Lute

Τhe Highland Lute
The Albanian national epic

Αρβανίτες καί Έλληνες

Η Ελληνο-Αλβανική Συμμαχία τού 1821

Η Ελληνο-Αλβανική Συμμαχία τού 1821
Grec et Arnaute Ethnographique des peuples de la Russie 1862 (Pauli Gustav Theodore Hristianovich) , http://skif-tag.livejournal.com/682663.html , http://fotki.yandex.ru/users/humus777/album/284616 , http://old.rgo.ru/2011/01/drugogo-roda-lyudi-arnauty/

«Η εικόνα της Αλβανίας καί των Αλβανών στην Ελλάδα τού 19ου αιώνα» τού Ν.Γκίκα

Η μάχη στη Σελλασία

Η μάχη στη Σελλασία
Funerary mask with helmet Gold funerary mask with bronze 'Illyrian' helmet from the cemetery of Sindos, circa 520 BC, Thessaloniki, Archaeological Museum,http://www.macedonian-heritage.gr/HellenicMacedonia/en/img_B1217a.html

Δελτίον της ιστορικής και εθνολογικής εταιρείας της Ελλάδος| Τόμος 5

Δελτίον της ιστορικής και εθνολογικής εταιρείας της Ελλάδος| Τόμος 5
Κορυτσά,Πελασγοί καί Ιλλυριοί,Γκέγκες καί Δωριείς,Μακεδονία καί Ιλλυρο-Πελασγοί, Πελασγικές Θεότητες κτλπ.

Αλβανοί,αποσπάσματα από «Ιστορία τού Ελληνικού Έθνους»

Έλληνες καί Αλβανοί της Κάτω Ιταλίας

ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ

ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ
ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ-ΑΡΒΑΝΟΝ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ

Αρβανίτες μουσουλμάνοι

Θεσσαλονίκη-Salonika

Албанец. 1829

The Spartan touch:albanian women who help their fighting men

Albanian Guard

Albanian Duel

Albania

Gegëria

Gegëria

Royal Albanian Gendarmerie

Αυλώνας-Vlorë(Λιαπουριά-Labëria)

Albanian wedding rejoicings

Gegëria

An old Albanian warrior(Greece)

Albanians firing at Turks in Istib

Albanians firing at Turks in Istib
Mάλλον θα εννοεί το γνωστό Ιστίμπεη.Albanians firing at Turks in Istib, in the Balkans. Illustration from French newspaper Le Petit Parisien. April 28, 1901

King Zog of Albania

King Zog of Albania
http://www.ebay.com/itm/King-Zog-of-Albania-w-sisters-in-traditional-native-costomes-1938-vintage-photo-/121387128131?pt=Art_Photo_Images&hash=item1c433c9543 , http://ellines-albanoi.blogspot.gr/2012/06/blog-post_9784.html

grecian and albanian costumes

The New King and Queen of Albania

Pogradec

A Prayer for Revenge

Albanians

A Rebel Chief from Albania

A Rebel Chief from Albania
THE SUN(1906)

Albanese mercenaries in a coffeeshop

Albanese mercenaries in a coffeeshop
A painting by Albert Franke

Tomb of Skanderbeg at Alessio(Lezhë)

Alessio-Lezhë (Gegëria)

Albanians at the tomb of Scanderbeg(Lezhë)

Tosks with Ghegs

Tosks with Ghegs
Oldest and Quaintest of Balkan Peoples By M. Edith Durham

Albania

Albania
1939

A Game of Chess(Gegëria)

A Game of Chess(Gegëria)
ALBERT JOSEPH FRANKE (German,1860-1924) , https://www.artrenewal.org/pages/artwork.php?artworkid=38058&size=large , http://www.liveauctioneers.com/item/11365716_attributed-to-albert-joseph-franke-german-1860 , http://www.masterart.com/Albert-Joseph-Franke-1860-1924-Board-Players-PortalDefault.aspx?tabid=53&dealerID=279&objectID=601523

Albanians

Albanians
The photo collection of Paul Siebertz,Albania in 1909

Albanier

Albanier
1815,Fremde Länder und Völker,Wilmsen, Friedrich Philipp.

Albanians-Gegëria

Study of Three Albanian Arnavuts and a Woman in Albanian Costume

En Albanie

Albania,The Love-Letter

Southern Albania

Αλβανία-Aπoλλωνία(1848)

Αλβανία-Aπoλλωνία(1848)
Edward Lear. http://oasis.lib.harvard.edu/oasis/deliver/~hou01475

Greek highland troops

Greece

Greece
Peoples Of All Nations Hammerton, J.A. Published by Educational Book Co., London, 1920 , http://www.abebooks.com/Peoples-Nations-Hammerton-J.A-Educational-Book/954598915/bd

Modern Greek Peasants

Greek funeral at Levadeia (Attica)

Greek funeral at Levadeia (Attica)
1894

Έλληνες ποιμένες-Greek sheperds

Chicago(1949)

Albanians(Australia)