Ντροπή μας! Ναι, ντροπή μας. Αυτό είναι ρε ‘σεις που λέμε ότι μπήκαμε στην Ευρώπη και γίναμε Ευρωπαίοι;
Ήτα 6:35 το πρωί (περίπου, δεν υπογράφω) και μόλις είχα βγει από το μπάνιο. Όπως κάθε πρωί έβλεπα το δορυφορικό πρόγραμμα της ΕΡΤ καθώς ετοιμαζόμουν για το σχολείο. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λένε. Με έκαναν να πάω στο σχολείο με τόσα νεύρα που στο τέλος με έπιασε μια ημικρανία που κράτησε όλη τη μέρα.
Εκείνο που μου τη σπάει είναι ότι βλέπουμε τα ίδια κάθε χρόνο («τα ίδια Παντελάκι μου τα ίδια Παντελή μου» – ή «ατού ο Γαβρίλης» [CY(R)]) και κανένας αρμόδιος δεν επεμβαίνει. Όχι τίποτε άλλο αλλά για να αποφύγουμε τον διεθνή ξεφτίλισμα (πάλι). Άρχισα να μιλώ χωρίς να αναφέρω το θέμα. Ίσως να μην είναι όσο σοβαρό νομίζεται, αλλά τέτοιες αναχρονιστικές, ρατσιστικές και φασιστικές στάσεις με εκνευρίζουν. Η νεαρή Ελληνίδα από την Αλβανία, ήρθε πρώτη στο σχολείο της αλλά οι φωστήρες γονείς και μαθητές διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν εναντίων της (επειδή σαν καλύτερη μαθήτρια, δικαιούται να κρατήσει τη σημαία στην παρέλαση). Μα κύριε ελέησον πλέον. Αλλά είναι τα κόμπλεξ τους που φαίνονται. Όταν ο κάθε Έλληνας (Δήμας) και ο κάθε Έλληνας (Καχιασβίλη) τους κάνει «εθνικά υπερήφανους» τότε δέχονται να ανεβεί στο βάθρο καθώς ακούγεται ο εθνικός μας ύμνος και υψώνεται η Ελληνική σημαία. Όταν η κάθε Καλομοίρα έρθει πρώτη σε σχολείο στο εξωτερικό, θα είναι κοινωνικός ρατσισμός αν δεν της δοθεί το λάβαρο. Δεν μας..
Καπάκι σε όλα αυτά, μια κότα, βγαίνει στο γυαλί και λέει «Λυπάμαι που στεναχωρήθηκε η κοπελίτσα αλλά δεν της αξίζει η Ελληνική, της αξίζει η σημαία της Αλβανίας». Δεν πας.. Σταματώ να σχολιάζω εδώ, γιατί σε λίγο θα πρέπει να κόβω ολόκληρες προτάσεις για να μην φανεί το βρισίδι.
Καλή σας νύχτα
