«Ο Ζαχαριάς δεν ήταν μόνο πολεμιστής, ήταν κι ένα οξύτατο πολιτικό μυαλό. Είναι ο πρώτος που προσεταιρίστηκε τους Αλβανούς της Πελοποννήσου και από αντιπάλους τούς έκανε συμμάχους. “Εγώ Αρβανίτες δεν βαρώ, οι Αρβανίτες δεν με βαρούν, γιατί έχουμε μπέσα. Πολλές βολές έχουν ψωμί δικό μου φαγωμένο”, λέει στον ξακουστό κλεφτοαρματολό Ανδρούτσο. Έδωσε στην κλεφτουριά του Μοριά ένα στόχο, μια Εθνική ιδέα, μιαν Εθνική αποστολή. Γράφει στους κοτζαμπάσηδες του Μοριά τη θρυλική επιστολή που τελειώνει έτσι: "Μου γράφετε ότι θα χαθούν τα χωριά σας. Στάχτη να γίνουν. Ντουφέκι και σπαθί, ή να ελευθερωθούμε ή να χαθούμε”. Αυτός ήταν Ο Ζαχαριάς, αυτό ήταν το ήθος του Ζαχαριά στα μαύρα εκείνα χρόνια της σκλαβιάς».