"Πέρασα μια πολύ δύσκολη νύχτα, μάνα μου,
γιατί μου ήρθε ο Καστριώτης το βράδυ στο όνειρο.
Σηκώθηκα στα πόδια μου και τον χαιρέτησα.
Αυτός ξεκίνησε και με ρώταγε για τα εδάφη μας,
Ζόρι μου ήρθε βρε μάνα μου,
αλλά ήθελα να του πω,
οτι το μισό της Αλβανίας
κάτω απο τους Σλάβους το έχουν αφήσει.
Με ρώτησε ο Καστριώτης, πού το έχω το σύνορο...
«Πού μου έχεις παρατήσει τα Σκόπια, το Πρέσεβο, το Ουλτσίν,
σου πέφτει λίγο το σπαθί, και το άφησες σε ξένους;
Γιατί μου την έχεις αφήσει έτσι την Αλβανία ρημαδιό;
Και όταν τη γη μας την πατεί ο ξένος,
πως μπορείς και σου πάει κάτω
και τρως ψωμί και πίνεις νερό ;...».
Πολύ δύσκολη νύχτα ήταν μάνα μου,
τόσο που δεν τολμώ απόψε να κοιμηθώ.
Γιατί είναι ντροπή να έρθει ο Καστριώτης πάλι
και να με βρεί να κοιμάμαι στο κρεβάτι.
Ορκίζομαι να με σκοτώσει το ψωμί του Θεού,
να μη με σηκώσει ξανά απο το μέρος μου,
ο λόγος του Καστριώτη...".
