Ο Κωνσταντίνος Σάθας αναφέρεται στούς "στρατοκαλόγηρους" όπως τούς αποκαλεί,εννοώντας τα ένοπλα σώματα πού είχαν σχηματίσει φανατικοί ορθόδοξοι καλόγεροι επί βυζαντινής εξουσίας,πού εκτός των άλλων είχαν καί τον ρόλο της προστασίας τού Οικουμενικού Πατριάρχη.
Βρισκόμαστε στην εποχή πού ο Αλάριχος(370 - 410 μ.Χ.) ο οποίος ήταν αρχηγός των Γερμανών Βησιγότθων εισέβαλε στην Ελλάδα, στην οποία δεν άφησε πέτρα πάνω στην πέτρα.
Καταστρέφοντας αρχαία μνημεία καί τεράστιους πολιτιστικούς θησαυρούς με την υποστήριξη τού ορθόδοξου χριστιανικού ιερατείου.
Καταστρέφοντας αρχαία μνημεία καί τεράστιους πολιτιστικούς θησαυρούς με την υποστήριξη τού ορθόδοξου χριστιανικού ιερατείου.
Η Ελλάδα εκείνη την εποχή ήταν μία περιοχή πού πολύ δύσκολα δεχόταν το κήρυγμα της νεόφερτης ιουδαϊκής χριστιανικής θρησκείας καί ως απόδειξη είναι ότι οί τελευταίοι πού έγιναν χριστιανοί ήταν οί ορεινοί πληθυσμοί της χώρας τον 9ο αιώνα μ.Χ. μετά από μακραίωνη αιματοβαμμένη προσπάθεια εκχριστιανισμού.
Στην εισβολή τού Αλαρίχου συνέβαλλαν καθοριστικά οί ραδιουργίες καί οί καθοδηγήσεις τού βυζαντινού πρωθυπουργού καί ευνούχου Ρουφίνου(ρουφιάνος;!) καί πού επιβεβαιώνονται,εκτός των άλλων, με το ότι οί μόνες περιοχές πού δεν υπέστησαν καταστροφές από τούς Βησιγότθους ήταν εκείνες πού ανήκαν στην ιδιοκτησία τού Ρουφίνου.
Ο Κωνσταντίνος Σάθας σε αυτά ακριβώς τα γεγονότα αναφέρεται επιγραμματικά,λέγοντας γιά τούς "στρατοκαλόγηρους μαυροφορεμένους πού πρόδωσαν την Ελλάδα".
Καί μάλιστα χρησιμοποιώντας γιά αυτούς τον όρο τού γενίτσαρου σύμφωνα με κείμενα της εποχής,δηλαδή πολύ πριν εμφανιστούν οί γνωστοί γενίτσαροι των Οθωμανών.
"Έλληνες Στρατιώται εν τη Δύσει"
Κωνσταντίνος Σάθας,1885.
