ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ(ΜΙΧ.ΛΑΜΠΡΥΝΙΔΗ)

Λαμπρυνίδης, Μιχαήλ Γ., Οι Αλβανοί κατά την κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησον : Ύδρα -Σπέτσαι, Εν Αθήναις (Τυπογραφείον ¨Εστία¨ Κ. Μάϊσνερ και Ν. Καργαδούρη) 1907, ΠΠΚ 110125

http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/c/a/c/metadata-394-0000036.tkl

View Document

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ «ΑΛΒΑΝΟΙ ΒΛΑΜΗΔΕΣ»

Αλβανικά πάρεργα :ήτοι λόγος περί συστάσεως συνδέσμου ¨Οι Αλβανοί Αδελφοί¨, εκφωνηθείς την 4ην Ιουνίου 1883 εν τω Φιλολογικώ Συλλόγω ¨Ο Παρνασσός¨. Κατάλογος των ιδρυτών και κανονισμός αυτού υπό Αναστ. Ι. Κουλουριώτη.Εν Αθήναις :Εκ της Τυπογραφίας «Η φωνή της Αλβανίας»

http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/9/1/8/metadata-413-0000012.tkl

View Document

Title	Αλβανικά πάρεργα : ήτοι λόγος περί συστάσεως συνδέσμου ¨Οι Αλβανοί Αδελφοί¨, εκφωνηθείς την 4ην Ιουνίου 1883 εν τω Φιλολογικώ Συλλόγω ¨Ο Παρνασσός¨. Κατάλογος των ιδρυτών και κανονισμός αυτού / υπό Αναστ. Ι. Κουλουριώτη.
Identifier	000072030
Creator	Κουλουριώτης, Αναστάσιος Ι.
Is referenced by	Η-Π 1884.18
Place of publication	Εν Αθήναις :
Publisher Name	Εκ της Τυπογραφίας ¨Η φωνή της Αλβανίας¨,
Date of publication	1884.
Physical description	32 σ. , ; 23 εκ.
	Το βιβλίο διατίθεται και σε ψηφιακή μορφή
Language	Greek, Modern (1453-)
Source	GrRePK
Collection	Contributors--University of Crete Library
	Digital Collections--Greek Digital Bibliography 15th-20th century
	Digital Collections--Greek Digital Bibliography 15th-20th century--19th century
Institution	University of Crete
Location	University of Crete - Rethymno
Classification	ΠΠΚ 124586
	ΑΡΒ 250
Permanent Link	http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/9/1/8/metadata-413-0000012.tkl

«Οί Αλβανοί»,Βλάσης Γαβριηλίδης

Κωστής Παλαμάς γιά Β.Γαβριηλίδη:

http://www.sansimera.gr/biographies/813

2 

3 

http://xantho.lis.upatras.gr/test2.php?art=9370 

Βλέπε καί εδώ

Οί Αλβανοί τού Μαυροβουνίου διαμαρτύρονται

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathbreak_1_17/08/2009_292776 

   

Είναι Αλβανοί; Σκοτώστε τους!

2

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=86917 

Πόλεμος μεταξύ παλιών και νέων μεταναστών

Πόλεμος μεταξύ παλιών και νέων μεταναστών

Από Factorx | Δευτ. 22 Δεκ 2008, 12:32 στην/στις κατηγορίες Πρώτη Σελίδα.

Πετρούπολη, 6 π.μ. έξω από το κατάστημα μεγάλης εταιρείας ειδών υγιεινής. Στη μια πλευρά του δρόμου Μαροκινοί και Ιρακινοί, στην άλλη Ιρανοί και Αφγανοί. Κοινό σημείο τους ο λίγος χρόνος παραμονής τους στην Ελλάδα. Μεροκάματο 20 – 25 ευρώ για τους πρώτους· ελάχιστα ευρώ έως τίποτα για τους δεύτερους, κυρίως τους Αφγανούς, οι οποίοι δεν γνωρίζουν τη γλώσσα και εξαπατώνται από εργοδότες που αρνούνται να τους πληρώσουν.

Κάνιγγος, ίδια ώρα. Πιάτσα μπογιατζήδων. Το μεροκάματο ανέρχεται στα 50 – 55 ευρώ για τους μάστορες και σε 40 ευρώ για τους βοηθούς. Χώρες προέλευσης Αλβανία, Πολωνία, Ρωσία. Ομόνοια. πιάτσα κτιστάδων και σοβατζήδων. Δεκάδες Αλβανοί, 2 – 3 Έλληνες και ένας Τούρκος πολιτικός πρόσφυγας. Το μεροκάματο ανεβαίνει στα 60 – 65 ευρώ για τον ειδικευμένο τεχνίτη και σε 40 ευρώ για τον βοηθό…

Οι εθνότητες χωρίζονται σε πιάτσες νέων και παλιών μεταναστών, όμως η ειδίκευση αποδεικνύεται σχεδόν αποκλειστικό προνόμιο των Αλβανών ή Ανατολικοευρωπαίων. Κοινό πρόβλημα όλων, η αναδουλειά και τα μεροκάματα που πέφτουν σαν τους δείκτες του χρηματιστηρίου. Οι Έλληνες κατηγορούν τους Αλβανούς διότι τα προηγούμενα χρόνια έριξαν την τιμή από 80 σε 55 – 60 ευρώ το μεροκάματο για τον ειδικευμένο τεχνίτη. Οι Αλβανοί και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι κατηγορούν τους Ασιάτες διότι έριξαν το μεροκάματο του εν μέρει ειδικευμένου από 40 στα 25 ευρώ. Οι Ασιάτες (Πακιστανοί και Ινδοί) έχουν αποδεχθεί τα 20 ευρώ μεροκάματο. Οι Αφγανοί και οι προερχόμενοι από τη Μαύρη Ήπειρο (όλοι από εμπόλεμες ζώνες) ζουν ανεπιθύμητοι στην κόψη του ξυραφιού.

Οι Αλβανοί κτιστάδες, σοβατζήδες και καλουπατζήδες κατηγορούν τους εργοδότες για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει….Κάποιοι Αλβανοί είναι επικριτικοί απέναντι σε άλλους λαούς για τα ημερομίσθια που αποδέχονται: «Βλέπεις κανέναν Αλβανό να δουλεύει για 15 ευρώ στο βενζινάδικο;», ρωτά ένας. «Μόνο μαύρους βλέπεις»… Κι ένας άλλος: «Πήγα μια φορά σε μεγάλο ξενοδοχείο και με έβαλαν στη λάντζα. Δώδεκα ώρες δουλειά για 40 ευρώ. Μόνο μαύρους είχε εκεί».

Τους Αλβανούς αποφεύγει ιδιαιτέρως μια άλλη εθνότητα παλιών μεταναστών, οι Ινδοί. Ο πρόεδρος της Ινδικής Κοινότητας κ. Ραμ εξηγεί ότι «έχουμε καλές σχέσεις με Αιγύπτιους, Ρώσους, Πολωνούς, όχι όμως με Αλβανούς διότι έχουν πολύ επιθετική φύση…Το 70% των Ινδών εργάζονται στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Οι πρόσφυγες από το Μπανγκλαντές εργάζονται κυρίως στη μεταποίηση και παίρνουν πέντε ευρώ την ώρα. Με παρόμοια ημερομίσθια εργάζεται και η πλειονότητα των Πακιστανών.

Μετά την ένταξη της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας, οι παλιοί παράνομοι έγιναν νόμιμοι πολίτες της Ε.Ε. και ανταγωνιστές των αλλοδαπών από τρίτες χώρες, αφού δεν έχουν πια ανάγκη ενσήμων και άδεια παραμονής και προτιμώνται στα χαμηλά μεροκάματα. Όπως σημειώνει ο συντονιστής του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών κ. Αχμέτ Μοαβία, «οι διαφορές μεταξύ νέων και παλαιών κρατών-μελών οδηγούν σε ένα νέο είδος εργασιακού ρατσισμού και ενδο-ευρωπαϊκού αποκλεισμού. Γραφεία ευρέσεως εργασίας μεταφέρουν φτηνούς εργαζόμενους από τη μια χώρα στην άλλη. Πέρυσι ένα τέτοιο γραφείο μετέφερε νέες κοπέλες από την Πορτογαλία και την Ισπανία στην Ολλανδία. Ενώ στην αγγελία αναγραφόταν ότι θα πληρώνονταν 913 ευρώ για οκτάωρη εργασία σε ολλανδικές καλλιέργειες, τελικά οι κοπέλες αναγκάζονται να δουλεύουν 12 ώρες την ημέρα προς 600 ευρώ. Αντιστοίχως στην Ελλάδα, επειδή δεν έχουν ανάγκη τα ένσημα για να αποδείξουν τη νομιμότητά τους, Βούλγαροι και Ρουμάνοι κοστίζουν λιγότερο από άλλους μετανάστες που έχουν ανάγκη από ένσημα»…

Ενήλικοι Αφγανοί εργάζονται για τρία ευρώ την ώρα ως γαζωτές. Τα ανήλικα 14-15 ετών βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη κατάσταση. «Δουλεύουν όλα παράνομα, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη εκμετάλλευση και ποικιλόμορφα προβλήματα». Αυτές οι «μαύρες» επιχειρήσεις, που αλλάζουν συχνά διεύθυνση, ανήκουν κυρίως σε …Αιγύπτιους και Σύριους.

«Οι λευκοί δεν εμπιστεύονται τους μαύρους για δουλειά. Γι’ αυτό δεν πηγαίνουμε στις πιάτσες», εξηγεί στα αγγλικά ο Ανταμ, πρόεδρος του Συνδέσμου Σουδανών Προσφύγων. «Οι πιο τυχεροί εργάζονται σε εταιρείες καθαρισμού μαζί με Αφγανούς, Πακιστανούς, πρόσφυγες από το Μπαγκλαντές και παίρνουν 24-25 ευρώ για 11 ώρες δουλειάς. Αλλά η πλειονότητα πηγαινοέρχεται στην επαρχία για να δουλέψει στις συγκομιδές. Εκεί μένουν σε εγκαταλελειμμένα σπίτια, πληρώνονται 16-20 ευρώ την ημέρα για 12 ώρες δουλειάς και σπανίως φθάνουν τα 25 ευρώ. Αλλά και στην επαρχία δεν μπορούν να μείνουν. «Όταν τελειώνει η δουλειά, έρχεται η αστυνομία και μας διώχνει. Μερικές φορές ούτε μας πληρώνουν. Το αφεντικό λέει αύριο… αύριο και μετά έρχεται η αστυνομία», εξηγούν.

Και ποια είναι η τύχη όλων αυτών στο τέλος; Όταν δεν υπάρχει δουλειά, καταλήγουν να κάνουν τράφικινγκ, να πουλάνε CD, το κορμί τους, πλαστά διαβατήρια, ναρκωτικά…

(Καθημερινή, 21/12/2008: Οι δύο «τάξεις» μεταναστών της Αθήνας)

Και όμως, υπήρξαμε κι εμείς "Αλβανοί"

ΣΑΟΥΘ ΟΜΑΧΑ - ΗΠΑ 1909

Το άγνωστο πογκρόμ κατά των Ελλήνων

1. 2. 3.

Και όμως, υπήρξαμε κι εμείς "Αλβανοί"

Ισχυριστήκαμε πριν από δυο μήνες ότι οι Ελληνες μετανάστες στις ΗΠΑ αντιμετωπίστηκαν από τις αρχές, αλλά και τους παλιότερους κατοίκους της χώρας, με τρόπο ανάλογο προς εκείνο που υποδεχόμαστε κι εμείς σήμερα τους Αλβανούς μετανάστες. Δημοσιεύσαμε, μάλιστα, και κάποια στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα των συμπατριωτών μας εκείνης της εποχής, όπως προβάλλονται από τις επίσημες πηγές της περιόδου. Οι αντιδράσεις που προκάλεσαν τα δημοσιεύματά μας υπήρξαν πρωτοφανείς. Κανείς δεν ήθελε να πιστέψει τα ίδια τα ντοκουμέντα. Οι διαμαρτυρόμενοι δεν προέρχονταν μόνο από το χώρο της οργανωμένης ακροδεξιάς ή της κατ' επάγγελμα εθνικοφροσύνης. Ακόμα και καλοπροαίρετοι αναγνώστες που θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς, διέγνωσαν στην αρθρογραφία μας αν όχι την υπέρτατη ύβρη, τουλάχιστον την υπερβολή και την αυθαιρεσία. Πώς είναι δυνατόν -μας λένε- να συγκρίνει κανείς τους Ελληνες που ως γνωστόν μεγαλούργησαν και εξακολουθούν να διαπρέπουν στο εξωτερικό, με τους ημιάγριους, απολίτιστους και επικίνδυνους Αλβανούς;

Επανερχόμαστε σήμερα στο θέμα αυτό με ένα εκπληκτικό ντοκουμέντο. Την ιστορία ενός πραγματικού πογκρόμ κατά των Ελλήνων μεταναστών που πραγματοποιήθηκε στη μικρή Σάουθ Ομαχα της πολιτείας Νεμπράσκα το 1909. Για την ιστορία αυτή έχει συγγράψει μονογραφία ο Ελληνοαμερικανός δάσκαλος και πανεπιστημιακός Τζον Μπίτζες, ο οποίος -όπως θα διαπιστώσετε στις σελίδες που ακολουθούν- είναι ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο της τοπικής κοινωνίας, και κανείς δεν μπορεί να του προσάψει "αντιαμερικανική" προκατάληψη. Η μελέτη του υπήρξε προϊόν σκληρού μόχθου και επίπονης δουλειάς στα αρχεία των τοπικών εφημερίδων αλλά και των επίσημων αρχών. Η πρώτη μορφή αυτής της εργασίας δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nebraska History το καλοκαίρι του 1970 και πήρε το βραβείο James Sellers.

Διαβάζοντας τη μελέτη του κ. Μπίτζες διαπιστώνουμε ότι στον Ελληνα μετανάστη απέδιδαν τότε οι αμερικανικές εφημερίδες όλα τα στερεότυπα που συνοδεύουν την εικόνα του Αλβανού στα σύγχρονα ελληνικά ΜΜΕ: οι Ελληνες είναι "βρόμικοι", "υπάνθρωποι", "απολίτιστοι", "άγριοι", επιρρεπείς στο έγκλημα.

Οι ανθελληνικές ταραχές στη Σάουθ Ομαχα σημειώθηκαν στις 21 Φεβρουαρίου του 1909, μετά από τη σύλληψη του Γιάννη Μασουρίδη ως ενόχου για τη δολοφονία του αστυνομικού Εντ Λόουρι. Οι εφημερίδες αμέσως μίλησαν για τον "Ελληνα δολοφόνο" και δημοσίευσαν την εμπρηστική ανθελληνική προκήρυξη που συνέταξε ο Τζόζεφ Μέρφι, ένας τοπικός πολιτικός παράγοντας. Σ' αυτή την προκήρυξη γινόταν λόγος για τους "βρομερούς Ελληνες που επιτίθενται στις γυναίκες μας και χτυπούν τους περαστικούς στο δρόμο, που διατηρούν χαρτοπαιχτικές λέσχες και κάθε λογής παρανομίες". Στο κλείσιμο της προκήρυξης γινόταν έκκληση για συνάντηση στο Δημαρχείο "όπου θα πάρουμε μέτρα για να διώξουμε τους Ελληνες από την πόλη μας." (εφημερίδες World Herald και Daily News, 20.2.1909).

Την επομένη το κύριο άρθρο της Herald αναφερόταν στον Μασουρίδη με τα ακόλουθα λόγια: "Ενας Ελληνας που στη γενέτειρά του δεν είχε ποτέ το προνόμιο να υψώσει το κεφάλι του προς τα πάνω (...) η μόνη του σκέψη ήταν να σκοτώσει, να σκοτώσει." Ο Μασουρίδης είχε έρθει στις ΗΠΑ από ένα χωριό της Καλαμάτας το 1906. Η αστυνομία τον είχε υπό παρακολούθηση, επειδή είχε συλληφθεί για παράνομο τζόγο. Στις 19 Φεβρουαρίου ο Λόουρι τον συνέλαβε μετά από καταγγελίες εις βάρος του, ότι είχε σχέσεις με μια ανήλικη (17χρονη) κοπέλα, που του έκανε μαθήματα αγγλικών. Τη στιγμή της σύλληψης ανταλλάχθηκαν πυροβολισμοί που κατέληξαν στον τραυματισμό του Μασουρίδη και το θάνατο του Λόουρι. Αμέσως συγκεντρώθηκαν μερικές εκατοντάδες κάτοικοι με σκοπό να λιντσάρουν τον Μασουρίδη. Με δυσκολία κατάφερε η αστυνομία να τον φυγαδεύσει σε ασθενοφόρο.

Η συγκέντρωση χιλίων κατοίκων την επομένη οδήγησε σε ανεξέλεγκτη βία εις βάρος των Ελλήνων. Με κραυγές "θάνατος στους Ελληνες" και "θυμηθείτε τον καημένο τον Λόουρι", το πλήθος όρμησε στην ελληνική συνοικία, την "Γκρίκ-τάουν" και επιτέθηκε στους ανύποπτους Ελληνες. Οσοι απ' αυτούς δεν κατάφεραν να διαφύγουν, έπεσαν στα χέρια των φανατισμένων Αμερικάνων και δάρθηκαν χωρίς έλεος. Στην απελπισία του κάποιος προσπάθησε να αμυνθεί με όπλο και τραυμάτισε ελαφρά δυο παιδιά. Τότε πλέον το πλήθος των επιτιθέμενων χωρίστηκε στα δυο και άρχισε τις λεηλασίες και τα σπασίματα σ' όλα τα μαγαζιά και τα σπίτια των Ελλήνων. Οι ταραχές συνεχίστηκαν όλη τη μέρα κάτω από τη σιωπηλή επιδοκιμασία κάποιων αστυνομικών και την αδυναμία των τοπικών αρχών. Επί έξι ώρες το πλήθος "με ρεβόλβερ, με κλομπ και με δαυλούς γύριζε στην πόλη, έπινε τα κλεμμένα ποτά, έκλεβε εμπορεύματα, χτυπούσε όποιον μπορούσε, μέχρι να τρέξει το αίμα από τις πληγές."

Περιγράφοντας την εικόνα που είχαν για τους Ελληνες οι παλιότεροι κάτοικοι της περιοχής, o Τζον Μπίτζες αναφέρεται στην εχθρότητα που προκλήθηκε από το γεγονός ότι οι Ελληνες δούλευαν με μικρότερα μεροκάματα και χρησιμοποιούνταν ως απεργοσπάστες. Τους κατηγορούσαν ακόμα ότι έφερναν στην Αμερική τις δικές τους άγριες συνήθειες, ότι ήταν βρόμικοι (εφόσον έκαναν πάντα τις βρόμικες δουλειές), ότι πολιτικολογούσαν στα δικά τους καφενεία και χαρτόπαιζαν. Οι ντόπιοι θεωρούσαν τη συμπεριφορά των Ελλήνων "ανήθικη" και "αντιαμερικάνικη". "Το σημείο που προκαλεί το ανθελληνικό στοιχείο", γράφει η Omaha Bee, "είναι ότι δουλεύουν φτηνά. Οτι ζουν ακόμα φθηνότερα, σε ομάδες. Οτι αδιαφορούν για τις μικρές λεπτομέρειες στις οποίες αποδίδουν μεγάλη σημασία οι Αμερικάνοι." Και ο εκδότης της Daily News πρόσθετε ότι "τα δωμάτιά τους είναι βρόμικα. Επιτίθενται στις γυναίκες. Μ' άλλα λόγια, με τη στάση τους εμφανίζονται ως επιθετικοί στα μάτια των περισσοτέρων κατοίκων της Σάουθ Ομαχα."

Μετά το τέλος των ταραχών η κοινότητα των Ελλήνων της περιοχής σκόρπισε σ'ολόκληρη την Αμερική. Από τις 2.000 μεταναστών που ζούσαν στη Σάουθ Ομαχα μέχρι εκείνο το μοιραίο Σάββατο το Φεβρουάριο του 1909, σε λίγους μήνες η απογραφή του 1910 κατέγραφε μόλις 59 άτομα. Η περίπτωση των ανθελληνικών ταραχών στη Σάουθ Ομαχα δεν είναι η μόνη εκείνης της περιόδου. Ο κ. Μπίτζες ανακάλυψε στην εφημερίδα Evening News of Roanoke στην πολιτεία της Βιρτζίνια αναφορά σε επιθέσεις όχλου εναντίον των καταλυμάτων Ελλήνων μεταναστών τον Ιούλιο του 1907. Και την ίδια βδομάδα με τα επεισόδια στη Σάουθ Ομαχα ξέσπασαν παρόμοιες βίαιες ταραχές σε δύο τουλάχιστον πόλεις, στο Κάνσας Σίτι της πολιτείας Κάνσας και στο Ντέιτον του Οχάιο.

Το τελευταίο μάθημα που παίρνουμε από την ιστορία αυτή είναι η τύχη της έρευνας του κ. Μπίτζες. Το 1991, ο Τζον Μπίτζες επανήλθε στο θέμα, συμπληρώνοντας με καινούργια στοιχεία την υπόθεση. Ομως τη νέα του μελέτη δεν δέχθηκε κανείς να τη δημοσιεύσει. Οπως μας εξήγησε ο ίδιος ο ερευνητής, η άρνηση των ακαδημαϊκών αρχών να προχωρήσουν στη δημοσίευση, οφειλόταν ακριβώς στο "ακανθώδες" αντικείμενό της. Οι σύγχρονοι Αμερικανοί θέλουν να "ξεχάσουν" το ρατσισμό εναντίον των μεταναστών στις αρχές του αιώνα, όπως ακριβώς και οι σύγχρονοι Ελληνες αρνούνται να πληροφορηθούν τις δύσκολες συνθήκες, κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε εκείνη η μετανάστευση.

(Ελευθεροτυπία, 14/6/1998)

ΤΟ «ΕΝΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ..ΣΙΓΟΥΡΟ

Το άγνωστο πογκρόμ κατά των Ελλήνων

Ίος

http://monahikoskavalaris.blogspot.com/2009/08/1559.html

Οί Έλληνες βουλευτές της Αλβανικής Βουλής

http://katoepiskopi.blogspot.com/2009/07/blog-post_03.html 

Έλληνες,Αλβανοί και Σλαβο«μακεδόνες»

http://www.inout.gr/archive/index.php/t-20530.html 

Το ανεπιθύμητο ντοκιμαντέρ

2

3

4

5

6

http://www.iospress.gr/ios2007/ios20070610.htm

Το μπεστ σέλερ από τα Τίρανα

2

3

4

http://dytikosanemos.blogspot.com/2009/10/blog-post_5285.html 

«βρωμοέλληνες»

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΛΛΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΥΚΑΣΙΑΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

2

3

4

http://www.12830.gr/forum/istoria-arxaiologia/peri-twn-illyriwn-kai-twn-albanwn/msg15862/?PHPSESSID=3d7628c6c06ab605caa77670460de12c

2

3

Tο άλλο «JO» τού 1940

2

http://lagadinosnikos.blogspot.com/2009/10/t-jo-1940.html 

«Οσία» Τερέζα

Του Θ.Γ. ΚΑΝΕΛΛΟΥ


"Το 2003 η Μητέρα Τερέζα ανακηρύχθηκε οσία. Μετά τη δημοσίευση των επιστολών της, η Καθολική Εκκλησία διστάζει να την αναγνωρίσει ως αγία (ASS. PRESS)
Βαθειές αμφιβολίες για την πίστη της και τη σχέση της με τον Θεό είχε η Μαρία Τερέζα (η καλόγρια που αφιέρωσε τη ζωή της στη φιλανθρωπία και τις ιεραποστολές και η Καθολική Εκκλησία εξετάζει αν θα την ανακηρύξει αγία) και αυτές οι αποκαλύψεις έχουν προκαλέσει έριδες μεταξύ των άθεων και των πιστών, αλλά και συζητήσεις για επανεξέταση της γνωστότερης στον κόσμο θρησκευτικής προσωπικότητας.
Η Μητέρα Τερέζα αισθανόταν συνεχώς κλυδωνισμούς στην πίστη της και μάλιστα αμφέβαλλε και για την ίδια την ύπαρξη του Θεού, όπως αποκαλύπτεται σε νέες επιστολές της αλληλογραφίας της μοναχής. «Ο Ιησούς τρέφει μια πολύ εξειδικευμένη αγάπη για εσάς. Για μένα, η σιωπή και το κενό είναι τόσο σημαντικά που δεν κοιτάζω και δεν βλέπω, που ακούω και δεν καταλαβαίνω», έγραφε η Μητέρα Τερέζα το 1979 σ' επιστολή της προς τον έμπιστο φίλο της ιερέα Μίχαελ Φαν ντερ Πετ. Οι επιστολές (που η ίδια θα ήθελε να είχαν καταστραφεί) παρουσιάζονται στο βιβλίο «Μητέρα Τερέζα: Ελα να γίνεις το φως μου», που θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη εβδομάδα, δέκα χρόνια μετά τον θάνατό της.
Οι σταθερές αναφορές στο «σκοτάδι», στη «μοναξιά» και στη «βάσανο» διατρέχουν τις πάνω από 40 αποστολές, που συντάχθηκαν μέσα σ' ένα διάστημα 66 χρόνων από την αλβανικής καταγωγής μοναχή, η οποία αφιέρωσε τη ζωή της στην ιεραποστολή στις φτωχογειτονιές της Καλκούτας στην Ινδία. «Πού είναι η πίστη -μέσα στα τρίσβαθα της ψυχής μου, όπου δεν υπάρχει παρά το κενό και η σκοτεινιά- Θεέ μου, πόσο οδυνηρή είναι τούτη η άγνωστη βάσανος -δεν έχω πίστη», γράφει σε αχρονολόγητη επιστολή της που απευθύνει στον Ιησού. Η Μητέρα Τερέζα είχε οράματα, άκουγε τη φωνή του Χριστού. Σε μία από τις επιστολές της απευθύνεται στον Εσταυρωμένο πάνω στον Σταυρό Του. Ωστόσο, οι επιστολές αποδεικνύουν πως, παρά μια σύντομη μετάνοια, η Μαρία Τερέζα με τη χαρακτηριστική μορφή και το λευκό πέπλο με τη γαλάζια μπορντούρα, πέρασε περισσότερα από 50 χρόνια αμφιβάλλοντας για την ύπαρξη του Θεού, παρά την αντίθετη εικόνα που πρόβαλλε στη δημόσια ζωή της.
Ρωμαιοκαθολικοί καθηγητές και υποστηρικτές της μοναχής θεωρούν ότι αυτές οι προσωπικές της αμφιβολίες την κάνουν πολύ πιο σημαντική κυρίως τη δουλειά της. «Αυτό μπορεί μόνο να ενισχύσει τη φήμη της ως αγίας προσωπικότητας έναντι ανθρώπων που δεν εντυπωσιάζονται από ιστορίες ευλάβειας...», δήλωσε ο Ρίτσαρντ Μακμπράιεν, καθηγητής Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Νοτρ Νταμ, υποστηρίζοντας την κλασική άποψη της Εκκλησίας ότι άγιοι γίνονται οι άνθρωποι που πραγματικά δοκιμάζονται και μάλιστα δοκιμάζεται η ίδια τους η πίστη.
Το 2003 η Μητέρα Τερέζα ανακηρύχθηκε οσία, ένα βήμα πριν από την αναγνώρισή της ως αγία."
Μαρία Τερέζα, Μητέρα Τερέζα, Οσία Τερέζα είναι το ίδιο πρόσωπο. Αν δεν είναι να κάνω διόρθωση.

Gnomi -> Μητέρα Τερέζα

Μητέρα Τερέζα

2

http://www.inath.gr/politsmos/istoria/833-mitera-tereza 

Μητέρα Τερέζα

Πορτραίτο: Μητέρα Τερέζα

 «Στο αίμα είμαι αλβανίδα, υπηκοότητα έχω ινδική, είμαι καθολική καλόγρια. Όσο για τον προορισμό μου, ανήκω στον κόσμο. Όσο για την καρδιά μου, αυτή ανήκει ολοκληρωτικά στον Ιησού», έτσι περιέγραφε την ταυτότητά της η γυναίκα του 1,55cm με την τεράστια καρδιά που κατάφερε να αγκαλιάσει και να συγκινήσει, να βοηθήσει και να παρηγορήσει τους φτωχότερους των φτωχών όλου του κόσμου. Η μητέρα Τερέζα είναι μια προσωπικότητα πανανθρώπινη, που ταύτισε την ύπαρξή της με τον αγώνα για την ισότητα και την προστασία των αδυνάτων.
Η μητέρα του Ελέους
Γεννήθηκε το 1910 στα Σκόπια. Βαφτίστηκε Άγκνες Γκόνξα Μπόζαξιου. Ο πατέρας της ήταν εύπορος έμπορος που ταξίδευε πολύ, ήταν μορφωμένος, ηγετική μορφή της δημόσιας ζωής των Σκοπίων, υποστηρικτής των τεχνών και της τοπικής εκκλησίας. Οι αναταραχές στην περιοχή των Βαλκανίων και οι συνεχείς πόλεμοι επηρέασαν και την οικογένεια Μπόζαξιου. Ο πατέρας της Τερέζας, έντονα πολιτικοποιημένος και υπερασπιστής της ανεξαρτησίας της Αλβανίας, πέθανε μετά από ένα ταξίδι για το Βελιγράδι, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η χήρα και τα τρία ορφανά έμειναν ξαφνικά χωρίς καμία οικονομική εξασφάλιση. Παρ' όλες τις οικονομικές δυσκολίες η μητέρα δούλευε σκληρά και συντηρούσε τα παιδιά της. Παράλληλα, το σπίτι γινόταν κάθε μέρα σημείο συγκέντρωσης και περίθαλψης των φτωχών της γειτονίάς. Η Άγκνες έμαθε από μικρή να μοιράζεται και να βοηθά τους αδυνάτους.
Το κάλεσμα
Σε ηλικία 12 ετών ένιωσε την ανάγκη να αφιερωθεί στη θρησκευτική ζωή. Όταν άκουσε το κήρυγμα ενός Ιησουίτη ιεραποστόλου που μιλούσε για τις δράσεις της ιεραποστολής στην Ινδία, αποφάσισε πως αυτό θέλει να κάνει στη ζωή της. Να προσφέρει στους φτωχούς «να βγει και να δώσει τη ζωή του Χριστού στους ανθρώπους». Μόλις ενηλικιώθηκε ακολούθησε το μακρύ δρόμο προς την Καλκούτα της Ινδίας όπου και έμελλε να ξεκινήσει το έργο της. Μετά από χρόνια απομόνωσης και μοναστικής ζωής και αφού δούλεψε για ένα διάστημα ως δασκάλα-μοναχή, κατάλαβε ότι έπρεπε να βγει έξω από την ασφάλεια του σχολείου και να διευρύνει την προσφορά της ανακουφίζοντας τον πόνο περισσότερων ανθρώπων. Δεν άντεχε να βλέπει τον κόσμο να υποφέρει στους δρόμους και να μην κάνει κάτι για αυτό.
Πρόσωπο με πρόσωπο με τη φτώχεια
Το Σεπτέμβριο του 1946 ανέλαβε μια πολύ δύσκολη αποστολή. Θα έπρεπε να βοηθήσει τους φτωχούς, ζώντας ανάμεσά τους, αποκομμένη από οποιαδήποτε άνεση που μπορεί να της παρείχε η μονή. Η ίδια πείνασε, κρύωσε, κουράστηκε σωματικά, παρακάλεσε για φιλοξενία και προμήθειες. Αυτή η δοκιμασία την έβαλε για πρώτη φορά στη θέση αυτών που πέθαιναν από πείνα και εξαθλίωση. Ήταν μια καθοριστική καμπή στη ζωή της. Το 1948 αποφάσισε πως βρήκε το δρόμο της. Έβγαλε το ράσο και ντύθηκε με το γνωστό λευκό μανδύα με το μπλε τελείωμα που έγινε το σήμα κατατεθέν του ιεραποστολικού τάγματος που λίγο μετά πήρε την άδεια από το Βατικανό να ιδρύσει.
Ιεραποστολικό έργο
Οι «Ιεραπόστολοι του Ελέους» είχαν στόχο να φροντίσουν τους πεινασμένους, τους γυμνούς, τους άστεγους, τους σακάτηδες, τους τυφλούς, τους λεπρούς και όλους όσοι νιώθουν ανεπιθύμητοι και παραμελημένοι από την κοινωνία. Το αργότερα τεράστιο έργο της ξεκίνησε αρχικά από μια μικρή ομάδα δεκατριών ατόμων στην Καλκούτα.
Το πρώτο «κέντρο» που δημιούργησε ήταν το «σπίτι για τους ετοιμοθάνατους» στην Καλκούτα, όπου βρήκαν καταφύγιο και περίθαλψη οι πιο εξαθλιωμένοι από τους φτωχούς της περιοχής. Άνθρωποι ταλαιπωρημένοι κάθε θρησκείας και ηλικίας είχαν την ευκαιρία στο τέλος της ζωής τους για έναν αξιοπρεπή θάνατο σύμφωνα με τα έθιμα της θρησκείας τους. «Όμορφος» έλεγε, «είναι ο θάνατος για εκείνους που έζησαν σα ζώα να πεθάνουν σαν άγγελοι».
Η δυστυχία όμως δεν τελείωνε. Έτσι, η επόμενη πρωτοβουλία ήταν να ανοίξει ένα κέντρο περίθαλψης λεπρών. Σειρά είχαν τα ορφανά και άστεγα παιδιά. Ο κόσμος της Ινδίας είχε ήδη αρχίσει να αναγνωρίζει την προσφορά της και οι κάτοικοι τη λάτρευαν σα μητέρα τους, τη θαύμαζαν και περίμεναν πολλά από αυτήν. Το παράδειγμά της άρχισε να περνά τα όρια της Ινδίας και το έργο της άρχισαν σιγά σιγά να ακολουθούν και άλλες μονάχες σε άλλα σημεία του πλανήτη. Σε μερικά χρόνια οι «Αδερφές του ελέους» κατέκτησαν όλο τον κόσμο παραδίδοντας μαθήματα αγάπης, αλτρουισμού και αδελφοσύνης σε όποιο σημείο του κόσμου υπήρχε ανάγκη.
Η ίδια η μητέρα τερέζα, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, ταξίδεψε σε εμπόλεμες ζώνες σώζοντας μικρά παιδιά, όπως το 1982 στη Βηρυτό. Ακολούθησαν οι πρώην κομμουνιστικές χώρες, τα θύματα του Τσερνομπίλ, οι πεινασμένοι της Αιθιοπίας, αλλά και θύματα σεισμών.
Παγκόσμια «μητέρα»
Στη διάρκεια του χρόνου οι «αδελφές του Ελέους» της μητέρας Τερέζας από 12 αυξήθηκαν σε χιλιάδες, υπηρετώντας τους φτωχότερους των φτωχών σε πάνω από 100 χώρες. Σήμερα πάνω από 4.000 μοναχές παρέχουν ανθρωπιστικό έργο παγκοσμίως, φροντίζοντας για πρόσφυγες, ορφανά, ασθενείς με AIDS τυφλούς, ανάπηρους ηλικιωμένους, αλκοολικούς, φτωχούς και άστεγους, θύματα φυσικών καταστροφών, επιδημιών και λιμών.
Όταν το 1979 της απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης, δέχτηκε κριτικές μεταξύ των οποίων κάποιοι ισχυρίζονταν ότι με τη δράση της δεν κατάφερνε να λύσει το πρόβλημα, ίσα ίσα το συντηρούσε. Η ίδια υποστήριζε ότι ο θεός δεν την έστειλε για να πετύχει αλλά για να προσπαθήσει και να πιστέψει σε κάτι καλύτερο. Όταν την κατηγόρησαν ότι δεν πρέπει αν δίνει στους φτωχούς το ψάρι αλλά το καλάμι για να ψαρέψουν αναστέναζε βαθιά «Ω, Θεέ μου θα έπρεπε να δεις αυτούς τους ανθρώπους. Δεν έχουν καν τη δύναμη να σηκώσουν το καλάμι. Δίνοντάς τους ψάρια, τους βοηθώ να βρουν τη δύναμη να ψαρέψουν αύριο». Όποιος έχει αγγίξει άνθρωπο που να πεθαίνει μέσα στην εξαθλίωση ξέρει ότι αυτό είναι αλήθεια. Αλλά, δυστυχώς, στην ασφάλεια και την τάξη του δυτικού μας πολιτισμού δεν μπορούμε οι περισσότεροι να το καταλάβουμε.
Το αφιέρωμα αυτό έγινε με αφορμή τις επερχόμενες γιορτές των Χριστουγέννων, που θεωρούνται κατ' εξοχήν μέρες αγάπης. Ωστόσο, το πανανθρώπινο μήνυμα αγάπης και προσφοράς που κατέστησε σύμβολο τη Μητέρα Τερέζα, δε χρειάζεται τέτοιες αφορμές για να μας είναι επίκαιρο.
Trivia

• Κατά τη διάρκεια της ζωής της και μετά το θάνατό της η αναγνώριση στο πρόσωπό της έβρισκε έκφραση σε διάφορα βραβεία και διακρίσεις που της δόθηκαν από οργανισμούς, κυβερνήσεις, πανεπιστήμια και από το Βατικανό. Σήμερα η πνευματική της θέση στην καθολική εκκλησία είναι ένα σκαλοπάτι κάτω από αυτή της Αγίας. Ανήκει στους «ευλογημένους»
• Το 1999 σε δημοσκόπηση που έγινε στις ΗΠΑ εξελέγη η πιο αξιοθαύμαστη προσωπικότητα του 20ου αιώνα.
• Αξιομνημόνευτη είναι η παρέμβασή της με επιστολές στον Πρόεδρο του Ιράκ Σαντάμ Χουσείν και στον Αμερικανό Πρόεδρο Τζωρτζ Μπους πριν από τον πόλεμο του κόλπου. Τους προέτρεπε να ακολουθήσουν το δρόμο της ειρήνης.
• Έχει πει:

«Σημασία δεν έχει πόσα προσφέρουμε αλλά πόση αγάπη βάζουμε σε αυτά που προσφέρουμε»
«Βλέπω το θεό σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα που συναντώ»
«Ο θεός δεν απαιτεί από εμάς να πετύχουμε, απλά να προσπαθήσουμε».

• Όταν μετά την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης ρωτήθηκε τι μπορούμε να κάνουμε για να προωθήσουμε την παγκόσμια ειρήνη, έδωσε την εξής απλή απάντηση: «πηγαίνετε σπίτια σας και αγαπήστε την οικογένειά σας».

Κατερίνα Ευσταθιάδου

Πορτραίτο: Μητέρα Τερέζα - :: mycampus.gr :: φοιτητές στο internet